Gedicht

Rudy Musters

Schuldig

Ă–calan deed Nederland aan
de politiek stuurde hem door
met een berichtje; daar gaat hij.

Kom dacht Pinochet; Ik ga naar Engeland
want daar ben ik vrij.

Men constateerde een stijve rug,
enge ziekten, een dubbele schedel-
fractuur die hij had opgelopen door
zijn moordlustig bestuur.

De doctoren sneden hier en daar,
roken er aan en stouwden hem vol
met British medicijn.

Zijn brein werd in kaart gebracht
een fascistische zandloper van het
eerste uur; schuld, schuld, schuldig.

Hij knipperde geen moment met de ogen,
genoot zichtbaar van de schreeuw
diep uit de menselijke ziel.

Zijn roestige vuist sloeg de maten,
de trom des doods, dronk 's morgens
koffie om elf uur, zette zijn lievelings
konijn in de tuin.

Bij zijn leven zal hij voor het gerecht
moeten verschijnen, er is geen reden
vergiffenis te geven aan Pinochets brein.