Door Bert Bakkenes
Na een maandenlange discussie begon op 2 januari het 7de buitengewone Congres van de Arbeiderspartij van Koerdistan (PKK) op een geheime locatie in Koerdistan. Het Congres, waaraan 386 afgevaardigden
deelnamen, duurde tot 23 januari en op 9 februari werden de hoofdlijnen van de genomen besluiten bekendgemaakt. Het Congres besloot om het einde van de gewapende strijd, die eerder was aangekondigd door de gevangenzittende PKK-leider Abdullah Öcalan, te bevestigen. Dit betekent echter niet dat de wapens zullen worden ingeleverd.
De gewapende vleugel van de beweging, het ARGK, zal voortaan de naam Verdedigingsmacht van het Volk dragen, en zal als een gewapende eenheid blijven functioneren. Hierin zal pas verandering komen als Turkije blijk geeft de vredespolitiek van de PKK te accepteren. Ook het Nationaal Volksbevrijdingsfront van Koerdistan (ERNK) zal worden gereorganiseerd. De nieuwe organisatie zal Koerdische Democratisch Volks Unie gaan heten en zal de strijd van de arbeiders, vrouwen en jongeren als prioriteit hebben.
Vredesprogramma
Deze veranderingen zullen hun weerslag hebben op de Koerdische verenigingen en organisaties in Europa en andere delen van de wereld. De PKK zal binnenkort een vredesprogramma van zeven punten presenteren dat door de nieuwe organisaties als basis zal worden gebruikt. De beweging hoopt op deze manier Europa te dwingen meer druk op Turkije uit te oefenen. Uiteindelijk moet dit tot een democratisering van Turkije en ook de andere landen in het Midden-Oosten leiden.
Eerder al was bekendgemaakt dat het wetenschappelijk socialisme de ideologische basis van de partij zal blijven. De nieuwe inzet zal vooral op de politieke strijd gericht zijn. Hierin zal ook de klassenstrijd een grotere rol spelen dan eerder het geval was. De veranderingen in de structuur zullen er vooral in Europa op gericht zijn om in eenheid op te treden. Dit moet versnippering en eenzijdig optreden voorkomen.
Vastgelopen
Het is nog te vroeg om alle besluiten van het 7de Congres op de juiste wijze te kunnen evalueren. Vaststaat dat de gewapende strijd in de laatste jaren was vastgelopen. Het Turkse leger kon de guerrilla niet verslaan, maar de guerrilla was ook niet in staat om het leger uit Koerdistan te verdrijven. Vasthouden aan de oude strategie had alleen maar meer mensenlevens gekost.
De politieke strijd en de strijd voor vrede kunnen de Turkse machthebbers in een moeilijk pakket brengen. Zeker nu Europa Turkije onder druk zet om de criteria van Kopenhagen in te voeren. Turkije moet aan deze criteria voldoen om volledig EU-lid te kunnen worden. Er zijn dus voldoende drukmiddelen voorhanden om het Ecevit en consorten behoorlijk lastig te maken.
Democratisering
Op dit moment ziet het er niet naar uit dat Turkije de weg naar de democratisering vrijwillig zal kiezen. De fascisten van de MHP (Grijze Wolven) en de bendes controleren de staat nog steeds en de repressie tegen democratische organisaties is in de laatste maanden alleen maar toegenomen. Er zijn veel invallen bij de pro-Koerdische partij Hadep (zie ook elders in Manifest) geweest en ook de mensenrechtenvereniging IHD heeft het zwaar te verduren.
Op zaterdag 12 februari werden ongeveer 200 mensenrechtenactivisten, waaronder de bekende advocate Eren Keskin, gearresteerd nadat zij aan een demonstratie tegen de mensenrechtenschendingen waren begonnen. Volgens de politie was er geen vergunning, maar de IHD heeft gezegd dat er wel degelijk toestemming was gegeven. Een aantal mensen zit nog steeds vast.
Öcalan
Ook op ander punten blijft de Turkse staat vasthouden aan de bekende onderdrukkingsstrategie. Zo mogen de advocaten van Abdullah Öcalan hun cliënt nog maar één keer per week een uur lang bezoeken. Dit was eerder twee keer per week, en de bezoeken duurde dan twee uur.
De regering heeft zware straffen in het vooruitzicht gesteld voor iedereen die de verklaring van de PKK-leider, die op het Congres als Algemeen Secretaris werd herkozen, naar buiten brengt. Dit geldt zowel voor de advocaten als ook voor journalisten. De advocaten hebben gewaarschuwd dat ze naar het Europese Hof zullen stappen als de nieuwe maatregelen niet worden ingetrokken.
Straatsburg
Op 15 februari was het precies een jaar geleden dat Abdullah Öcalan in Kenia werd ontvoerd en naar Turkije gebracht. Dit als onderdeel van een internationaal complot waar zowel de NAVO, de CIA en de Israëlische Mossad deel van uitmaakten. Om de ontvoering opnieuw onder de aandacht te brengen trokken op 12 februari meer dan 20.000 Koerden vanuit heel Europa, waaronder ook Nederland, naar Straatsburg. Met honderden vlaggen en spandoeken demonstreerden de Koerden voor de vrijlating van Abdullah Öcalan en vrede in Koerdistan. Het was de grootste Koerdische demonstratie ooit in Frankrijk gehouden.
De demonstratie eindigde in een grote manifestatie, met sprekers en veel Koerdische muziekgroepen. De demonstratie was ook het begin van een nieuwe campagne tegen de doodstraf. In de Congresbesluiten maakt de PKK duidelijk dat het leven van Abdullah Öcalan onlosmakelijk is verbonden met de strijd voor een vreedzame oplossing. PKK-leiders hebben gewaarschuwd dat als er iets met Öcalan gebeurt de oorlog opnieuw zal starten. Een strategie die door de duizenden Koerden in Straatsburg zonder aarzelen werd onderschreven.
Repressie
Niet alleen in Turkije neemt de repressie toe. Ook in Duitsland gaan de aanvallen op Koerdische instellingen onverminderd door. Eind januari viel de Duitse politie een aantal kantoren van de solidariteitsbeweging binnen. Tijdens de invallen, onder meer in Hamburg en Keulen, werden computers en andere apparatuur in beslag genomen en veel documenten werden meegenomen. De politie had vooral veel belangstelling voor de Internet-sites van de solidariteitsbeweging.
De aanvallen zijn een nieuwe poging om de solidariteitsbeweging te intimideren en te criminaliseren. In dezelfde periode arresteerde de Belgische politie acht Duitse solidariteitsactivisten die in een vakantiehuisje verbleven. Ook hier werden documenten meegenomen en de activisten werden pas vrijgelaten nadat hun identiteit was vastgesteld. De Duitse en Belgische autoriteiten beweerden dat ze een "terroristische" vereniging op het spoor waren, maar voor deze bewering werden geen bewijzen gevonden.
Bronnen: Congresverklaring PKK, 9 februari 2000, verklaringen Duitse Kurdistan Solidariteit.