Door Jan Cleton
Karel Aalbers, de ex-voorzitter van de Arnhemse voetbalclub Vitesse, werd op 14 maart uitbundig door een groep supporters op Schiphol ontvangen. Deze man die zich door energieleverancier NUON
uit had laten kopen a raison van vier miljoen gulden (zie ook Manifest nr. 5) was tot tranen geroerd. Ongeveer tegelijkertijd drong het nieuws door dat de Provincie Gelderland, voor 46 procent aandeelhouder van NUON, veertig miljoen van de winst van NUON te besteden had.
De regionale omroep, radio Gelderland, sprong daar dankbaar op in, door de volgende vraag aan de luisteraars voor te leggen: "waar zou u dat geld aan willen besteden?" Slechts één persoon, die in deze uitzending te beluisteren viel, kwam in een richting die mijns inziens enigszins acceptabel genoemd kan worden.
Zijn de Gelderlanders dan gek geworden?
Genoemde persoon vond dat de tarieven van NUON gewoon naar beneden bijgesteld moesten worden, want dan hadden alle Gelderse NUON-klanten, "die geen andere keus hebben qua energieleverancier", er voordeel bij. Dit in tegenstelling tot de andere 'woordvoerders' die allen een 'socialere' bestemming voor de miljoenen bedachten. Zoals: stuur alle 55- en 60-plussers, zoals ze in Denemarken doen, in de winter naar Zuid-Europa. Dat mes snijdt aan twee kanten, je voorkomt op deze manier winterkwalen en kosten voor de gezondheidszorg. Bijna budgetneutraal en plezier voor de bijna-oudjes. Of: besteedt dit geld voor meer privacy van mensen in verpleegtehuizen, etc. Of: geef alle AOW-ers zonder pensioen, in Gelderland, een extraatje om eens wat kleren te kunnen kopen die ze hard nodig hebben.
Wie ben ik om deze voorstellen, van goedwillende mensen, te kunnen be- of veroordelen? Zij zijn gewoon allen slachtoffer van de uitwerking van het Poldermodel en daaraan hangende misvorming van het denken. Had eerstgenoemde persoon te weinig gevoel voor de sociale noden in de samenleving, wilde hij de klok terugdraaien, of zat juist hij in de goede richting?
Solidariteit is uit, wordt ons alle dagen verkondigd. Het zal allemaal veel beter gaan als we de vrije concurrentie, oftewel het 'noodzakelijk' egosme, haar gang laten gaan.
Als je kan kiezen uit verschillende leveranciers via dezelfde 'pijpleiding', of dat nu de ether, de kabel, of de gas- cq waterleiding is, is er dan weer sprake van echte keuzemogelijkheden, van solidariteit met de minderbedeelden?
Een ding is zeker, zolang de klassentegenstelling, oftewel de scheiding tussen arbeid en kapitaal, blijft bestaan zal de meerderheid van de wereldbevolking lijden onder het persoonlijk belang van weinigen, van de minderheid, van de 'gelukkigen'. En in die periode zullen die weinigen elkaar met miljoenenhanddrukken de laan uitsturen. Alles is geoorloofd, in deze kringen, zolang je maar niet het systeem in gevaar brengt.
Dat kan alleen veranderen als de massa er voor kiest solidariteit met de massa van de wereldbevolking voorrang te geven. En dat doe je niet via charitatieve instellingen. Dat doe je niet via NGO's als NOVIB en Foster Parents, laat staan via Rotary, Lyons Club of andere doekjes voor het bloeden, oftewel terugkeren naar de 'bedeling', zoals het voor de Tweede Wereldoorlog was, waar de notabelen hun schuldgevoelens konden elimineren. Dat doe je gewoon via echte solidariteit met de massa van de wereldbevolking!