Van een correspondent in Israël
Met woedend geschreeuw en veel tumult probeerden gedeputeerden van de Knesset van rechtse en 'linkse regeringspartijen' de rede van de afgevaardigde van het communistische Hadash Front, Issam Makhoul, te
verstoren, of liever gezegd te stoppen, toen deze op woensdag 2 februari voor de Israëlische publiciteit onthulde, wat de wereld en alle goed ingelichte Israëli's reeds lang weten: Israël ontwikkelt en vergaart reeds 40 jaar nucleaire, biologische en chemische wapens.
Tot nu toe was iedere openbaarmaking daarover door de censuur ten strengste verboden. Nu werd door Makhoul 'life' voor de televisie de kat de bel aangebonden.
Vijf Arabische Knesset-gedeputeerden werden tijdens deze steeds herhaalde scènes van tumult door de voorzitter uit de vergaderzaal gezet, terwijl de grootste schreeuwers en de tumult uitlokkende joden geen waarschuwing kregen en in de zaal mochten blijven.
Makhoul onthulde, dat Israël nucleaire springkoppen produceert en op verschillende plaatsen in het land, voor zover bekend, reeds 200-300 daarvan opslaat en in stelling gebracht heeft. In Ness-Tziona, slechts enkele kilometers van het dichtst bevolkte gebied in Israël (met Tel Aviv en de Dan-steden, door meer dan eenderde van de Israëlische bevolking bewoond) worden biologische en chemische wapensoorten vervaardigd.
Tegelijkertijd eiste Makhoul de directe vrijlating van de reeds sinds 1986 opgesloten Mordechai Vanunu, die de gedetailleerde geheimen van de atoombom-vervaardiging in de als 'proefreactor" verkapte nucleaire reactor in Dimona in de Londense Times had geopenbaard. Hij werd toen door de Israëlische geheime dienst van Londen naar Rome gelokt en daarna met geweld in een kist naar Israël gebracht. Hij kreeg 18 jaar opsluiting onder de meest zware omstandigheden, voor zijn zogenaamde verraad, hoewel hij de geheimen niet aan een buitenlandse macht verkocht had, maar alleen de wereld en de Israëlische openbaarheid voor het gevaar van de nucleaire bewapening wilde waarschuwen, benadrukte Makhoul.
Het presidium van de Knesset probeerde de aanvraag van Makhoul tot de agenda, zoals altijd bij vorige pogingen van communistische gedeputeerden, te verhinderen. Makhoul appelleerde echter aan het hoge gerechtshof, het besluit van het presidium om tegen het recht van openbaarheid, de waarheid over de activiteiten van de regering te kennen, als onwettig te verklaren. Nog voor dat het hof zijn oordeel kon uitspreken, wat waarschijnlijk het besluit in de zin van de aanvraag van Makhoul herroepen had, hief de voorzitter van de Knesset Avrom Burg het besluit op en stond het optreden van de aanvraagsteller voor de voltallige vergadering van de Knesset toe.
Nadat Makhoul in zijn rede o.a. aan de affaire om Vanunu herinnerde, accentueerde hij: "Het probleem is niet Vanunu, maar de politiek van alle regeringen sinds 40 jaar tot nu toe. Deze politiek heeft dit kleine land in een ontzettend groot nucleair afvalvat veranderd, dat ons allen op een dag in een reusachtige nucleaire paddestoel kan laten ontploffen". Toen vroeg hij wat er zou kunnen gebeuren, als een aardbeving de elektriciteitsreactor in Dimona, die op de rand van een tectonisch actief Aziatisch-Afrikaans breukvlak van de aardkorst ligt, in een nucleaire vulkaan zou laten exploderen. De ramp van Tsjernobyl zou daartegenover kinderspel zijn geworden. Het zou een Auschwitz-holocaust worden van een nog nooit eerdere omvang, legde hij met nadruk uit.
Hij stelde de dol-drieste uitvluchten van alle voorgaande Israëlische regeringen en hun veiligheidsdiensten aan de kaak, dat de nucleaire bewapening als afschrikking dient tegenover de Arabische buren, zoals ook de gisteren in de Knesset door de gedeputeerden van de regeringspartijen en de rechtse oppositie opnieuw gedane belofte, "Israël zal niet als eerste land in het nabije Oosten nucleaire wapens introduceren". Wat een valse belofte is dit, nadat de hele wereld weet van de door Israël als eerste opgezette nucleaire bewapening, verklaarde Makhoul. Er wordt in Israël nog steeds veel gesproken over het Iranese- en Irakese gevaar, die niet conventionele wapensoorten willen introduceren. Daarom heeft Israël deze zogenaamde "afschrikkingwapens" nodig, wordt beweerd. Feit is echter, dat Israël sinds tientallen jaren deze wapens produceert en in stelling heeft staan. Juist deze Israëlische politiek heeft de buurstaten in het nabije Oosten ertoe gebracht zich eveneens op een oorlog met ABC-wapens voor te bereiden.
Makhoul voegde er aan toe: "Deze valsheid wordt juist nu voor het voetlicht gebracht door de verwerving van drie onderzeeboten uit Duitsland met de mogelijkheid van toepassing met nucleaire wapens." Deze zijn zeker geen verdedigingswapens, maar bedoeld voor een 'tweede aanval' vanuit de diepzee voor het geval van een tegenaanval met onconventionele wapens op Israël, als antwoord op een Israëlisch gebruik van zijn nucleaire- en BC-wapens. Hij vroeg ook, wat er eigenlijk met de enorme opslag van in 40 jaar opgehoopt atoomafval in Israël gebeurt. Niemand geeft daar inlichtingen over. Ook dit probleem dat in de hele wereld als milieuprobleem wordt gezien, is een streng geheim gehouden zaak in Israël. Langzaam moeten deze reusachtige afvalbergen toch de waterreserves vergiftigen.
Hij eiste, dat Israël eindelijk het anti-atoomwapenverdrag zou moeten ondertekenen en zijn kernreactoren onder internationaal toezicht zou moeten stellen. Een moratorium moet onvoorwaardelijk met alle staten in het nabije Oosten afgesloten worden, dat de productie van alle massa-vernietigingswapens verbiedt en waarbij reeds bestaande vernietigd zouden moeten worden. Israël zou als middel tot het vormen van vertrouwen, eenzijdig met de nucleaire ontwapening moeten beginnen.
Makhoul wendde zich in zijn rede persoonlijk tot de huidige minister voor regionale samenwerking, Shimon Peres. Hij zou nooit zijn deel van de nobelprijs voor de vrede (samen met Yitzak Rabin en Yasser Arafat) gekregen hebben, als de geestelijke vaders zich bewust waren geweest, dat juist hij destijds de hoofdrol bij de vestiging van de reactor in Dimona en het vervaardigen van atoomwapens, evenals de vervaardiging en het opstapelen van biologische en chemische wapens gespeeld had en als minister-president destijds in 1986 de gewelddadige ontvoering van de waarschuwer Mordechai Vanunu had bevolen. Hij riep Peres op deze wandaden nu weer goed te maken en voor Israëls ontwapening van deze wapensoorten bij te dragen evenals het vrijlaten van Vanunu.
(vert. G.S.)