Dertien van Clabecq

Door Jo Cottenier

Het proces tegen de dertien van Clabecq begon opnieuw, op dinsdag 25 april, in het gerechtshof van Nijvel. Er mochten vijftig mensen binnen in de zaal en nog eens honderd in de wandelgangen, waar je niets hoort. Ook de strijd voor de volledige openbaarheid van de debatten begon opnieuw...

Ach, het proces zal snel afgelopen zijn", hoor je wel eens. Dat zou wel eens lelijk kunnen tegenvallen. Als het proces opnieuw begint, is dat omdat dit op hoog niveau in het staatsapparaat beslist is en omdat men daar veroordelingen wil. De leiders van de traditionele partijen en de rijkswachttop verdragen niet dat die van Clabecq het systeem uitdagen en zoveel mensen op de been wisten te brengen, die tegen de wetten van de winst willen ingaan.

Hun voorbeeld leeft vandaag nog voort, drie jaar na hun heldhaftige strijd tegen de sluiting van hun staalfabriek. Zij richtten ondertussen de Beweging voor Vakbondsvernieuwing op. Daar wil de burgerij een einde aan maken via een veroordeling.

"Ja, maar, dit proces gaat niet om vakbondsrechten maar om handelingen van algemeen recht", hoor je van anderen. Dat is dan precies wat de burgerij er van wil maken. Om de strijd als misdadig voor te stellen, kan de werkgever beroep doen op dwangsommen, op een uitspraak van de rechtbank die niet het stakingsrecht verbiedt maar wel verbiedt om werkwilligen of leveringen aan het bedrijf tegen te houden, om het transport te bemoeilijken...

De dertien van Clabecq slaagden erin de publieke opinie op hun hand te krijgen en dat ziet de burgerij niet zitten. D'Orazio en die van Clabecq vechten voor het recht om te vechten... Een recht dat elk vakbondslid vroeg of laat nodig heeft.