Waar het gedrocht zich verschuilt Uit het fascisme blijft het beest groeien dat alleen zichzelf zal boeien waar het zichzelf aan de groep ontleent de schapen stoer uitbeent waar het een ras uit wil roeien. Herkenbaar aan wat het ontkent bralt het als het de graven schendt van de slachtoffers van vroegere hartstocht waar het zich als een gedrocht verschuilt in de ideologie, de trend ánderen de schuld te geven van wat het niet vindt in zijn miserabel leven. Het gemak dient deze primaat die alleen zijn eigen aangezicht schaadt heeft hij zichzelf in zijn groep afgeschreven. Als je niet kúnt of niet wílt lezen hoef je de geschiedenis niet te vrezen. Als militarist ga je ook gráág op herhaling voor een nieuwe orde en inschaling als de juiste ster weer is gerezen... Dan breng je, gedrogeerd, de Hitlergroet als een zwijn dat in zijn eigen drek wroet knort en gilt, 'denkend' aan de grote slacht hopend op een lange nacht waarin de gal verbittert tot zoet. Daarna mag je je wonden likken als een Führer je weer laat stikken en je geconditioneerd anderen blameert voor het leven dat jou nog steeds frustreert terwijl een nieuwe Führer zal wegen en wikken. Uit deze wortel groeit het ultieme kwaad dat zich, als de tijd rijp is, verraadt: heroïek, domheid, emoties, duizend doden kunstgras, kunstlicht, aan de dijk plastiek zoden. Vol=vol!! Het is alweer érg laat... Henricus Azewijn |