Platvloers anticommunisme

Door Rinze Visser

"De gewrichten kraken als de stoet via de marmeren trap van het mausoleum afdaalt naar de tombe van Lenin. Devoot kijken de bejaarden (...)" "(...) Rond de groep communisten hangt de geur van slechte mondhygiëne". Deze aanhalingen zijn geplukt uit een krantenartikel in een regionaal dagblad van de hand van een zekere Frank Hendrickx, correspondent van het dagblad aan het voormalig Oostfront.

Het artikel, dat de bedoeling heeft de lezers aan het Westfront en dan met name de jongeren onder hen duidelijk te maken dat in Rusland 'normale' mensen - en zéker de jongeren daar - niets meer met het communisme en Lenin hebben, valt om die reden nauwelijks op tussen al het andere dagelijkse anti-communisme. Wat nog wel opvalt aan het artikel dat is geschreven naar aanleiding van de 130ste geboortedag van Lenin, is de verdere stap op de weg van de in literaire vorm gegoten communistenhaat.

Waren het eerst de grauwheid van de steden, de lelijkheid van de flats en de openbare gebouwen, de op leeftijd zijnde leiders, later de sputterende, rochelende en aan communistische kinkhoest lijdende personenauto's die er voor moesten zorgen dat mensen met nog gevoel voor rechtvaardigheid zeker moesten weten dáár niet bij te willen horen. Bij de bestrijding van het communisme - ja óók de bestrijding van alles wat de arbeidersklasse in ons land heeft bereikt! - was iedere beledigende platvloersheid geoorloofd. Communisten zijn immers geen mensen en derhalve ook niet te beledigen...

Plat is plat, maar het kan altijd nog platter. Vuil is vuil, maar het kan altijd nog vuiler. En ook in het onfatsoen kunnen nog records sneuvelen... Rochelende autootjes doen het niet meer bij gebrek aan Trabantjes. Maar zolang er mensen bestaan, zolang kunnen er gewrichten kraken, kunnen er monden stinken. Een troep communisten bij elkaar, dat kun je horen en ruiken; uiterst irritant en om er ver van weg te blijven...

Het is déze mentaliteit, het is de mentaliteit die communisme vereenzelvigt met ouderdom en lichamelijke aftakeling, die het in ons land óók toelaat dat oude en zieke mensen op lange wachtlijsten voor zorg, opname en behandeling staan, tijdenlang in hun eigen vuil liggen vanwege onvoldoende middelen en dat, tezelfdertijd, de rijken vanwege alweer een nieuwe belastingmaatregel, zonder er ook maar één beweging voor te hoeven maken, nog rijker worden.

De mensen in Nederland vies willen maken van communisme en de communisten, door ze als aftakelende oudjes af te schilderen, bewijst niet alleen een gruwelijke haat tegen het communisme, maar óók de walging die dit soort lieden heeft van oude mensen in het algemeen.

De correspondent aan het Oostfront. De, met in haat gedrenkte pen, gewapende strijder tegen het communisme zet zichzelf te kijk en laat zien wat voor een mens hij is. Wat kunnen communisten daar nu tegen doen? In elk geval meer dan goed kauwen en regelmatig tanden poetsen...