Inleveren en graaien

Door Jan Moelee

Het gaat goed met BV Nederland, minister Zalm vindt de ene meevaller na de andere. Al die meevallers leiden tot veel discussie in het polderland van Paars over de vraag hoe en wanneer al die toegestroomde miljarden benut moeten worden. Wel, daarover is men er in politiek Den Haag schijnbaar nog niet helemaal uit. Maar niemand hoeft zich ongerust te maken, dat komt best in orde, er is geld zat. Geldt dat 'komt best in orde' voor iederéén? Antwoord: Nee.

Men verstaat het zelfs om te versoberen op de WAO-WW, terwijl de economie draait als een tierelier ontzegt men de minima het vooruitzicht op zelfs maar een kleine verbetering. Nee, via allerlei verandering van wetten en wetjes zal hun inkomen minder worden.

Men kan zich afvragen: waarom zo'n maatregel, wat steekt daar achter? Laten we Hoogervorst van Sociale Zaken aan het woord laten: "een kortere uitkeringsduur kan leiden tot een grotere stimulans om werk te aanvaarden". Dus alles bij elkaar zijn deze versoberingen eigen schuld van de mensen die van een minimum moeten leven.

Wat Hoogervorst eigenlijk zegt is: jullie zijn te lui om te werken en nu zullen jullie aan de bak moeten en dat kan, want er is op veel plaatsen tekort aan arbeidskrachten. Over wie spreekt Hoogervorst eigenlijk? Ruim 650.000 huishoudens kunnen niet of nauwelijks het hoofd boven water houden. Hebben zij daar zelf voor gekozen? Het Centraal Bureau voor de Statistiek meldt dat twaalf procent niet eens zijn huis voldoende kan verwarmen. Is daar zelf voor gekozen? Alleenstaanden en éénoudergezinnen, 2,7 miljoen huishoudens, moeten ieder dubbeltje omdraaien om rond te komen. Is dat eigen schuld? Heeft dat niets te maken met de manier van hoe de politiek in dit land wordt bedreven door het paarse kabinet? Laten we daarom ook eens de andere kant bekijken.

Laten we eens een voorbeeld nemen uit het bedrijfsleven, omkooppraktijken zijn in Nederland strafbaar. Maar als Nederlandse bedrijven in het buitenland orders proberen binnen te halen kopen ze met veel geld de ambtenaren om en dat is niet strafbaar, sterker nog: de bedrijven kunnen de bedragen die ze uitgeven aan omkoperij aftrekken van de belasting. Dus wij mogen met z'n allen, dus ook de minima, meebetalen aan deze omkooppraktijken. Om hoeveel geld gaat dit? Een voorzichtige schatting van de Wereldbank komt neer op minimaal enige tientallen miljoenen. En al dat geld aan omkooppraktijken is onbeperkt af te trekken.

Loopt nu onze regering te hoop? Staat het hoog op de agenda van de politieke partijen? Nee, men heeft het hier te druk met de minima de keel dicht te knijpen.

Zijn er mogelijkheden om de genoemde omkooppraktijken aan te pakken? Ja, die zijn er. De OESO stelde in 1997 al aan de orde dat aan deze praktijken een einde moet worden gemaakt, daarvoor stelde de OESO een verdrag op. Dit verdrag moet door het Nederlandse parlement geratificeerd worden, maar dit stelt het parlement al ruim twee jaar uit. Maar daar waar we voorop lopen als het gaat om versoberen, heeft het parlement nu geen haast en zo wacht men al ruim twee jaar op de ratificatie. Maar het komt allemaal best in orde.

Zolang het volk maar rustig wordt gehouden kunnen de bevoorrechten rustig doorgaan met pakken en graaien. Maar ook hier geldt: de kruik gaat zo lang te water tot hij breekt. Daarvoor zal het nodig zijn de politieke druk van onderop op te voeren. Hierbij mag u rekenen op onze inzet en steun. Daarnaast zullen wij in onze krant Manifest voortgaan om deze misstanden aan de kaak te stellen. Het is de krant van de NCPN. Wordt abonnee.