Milosevic en de wereldgemeenschap

Door Rinze Visser

"De wereldgemeenschap zal opgelucht ademhalen", "Servië en de rest van de wereld nog langer met hem opgescheept?". Deze en vergelijkbare zinnen zijn al lange tijd prominent aanwezig in dag- en weekbladen. Wordt de wereldgemeenschap (naar mijn mening dus alle (!) mensen..) verlost van een groot kwaad? Zal het arme boertje in Indonesië dat zich, samen met zijn huisgenoten, kapotwerkt en die daarmee ook een bijdrage levert aan de rijkdom van enkelen, van blijdschap opspringen bij het horen van het nieuws van de val van Milosevic?

Zullen de wel heel erg minderjarige arbeidertjes in de giftige batterijfabrieken hun werk onderbreken met een vreugdedans als ze uit de fabrieksradio het nieuws horen van de nederlaag van Milosevic, van de overwinning van de NAVO-beschaving? Eindelijk gerechtigheid? Zal uit de hongerige ogen van de landloze en dus geldloze boeren in Latijns Amerika bij het horen van het nieuws 'eindelijk sociale rechtvaardigheid' te lezen zijn? Zal er voor de nog niet uitgeroeide Indianen nieuwe hoop gloren? Zal de armoede in o.a. Bangladesh ophouden te bestaan? Zal er voor de verschoppelingen in de wereld, maar ook voor de vele wachtenden voor-en-na-u op medische- en verzorgingshulp in de 'beschaafde' gebieden, de hoop op verbetering waarheid worden door het verdwijnen van Milosevic en zijn partij uit de Joegoslavische politieke arena? Met andere woorden: als het land Joegoslavië niet meer bestaat! Of is het zó dat delen van de mensheid al niet meer tot de wereldgemeenschap gerekend worden? Niets merk ik in de omgeving waarin ik leef van euforie of NAVO-hoop in verband met Joegoslavië. Er leven kennelijk meerdere wereldgemeenschappen op één wereld. Of wordt 'wereldgemeenschap' gereduceerd tot een kleine kliek machthebbers en hun bewonderaars? Alle mensen, toch!

(Eerder - met twee weken vertraging - geplaatst in Leeuwarder Courant op 11 oktober)