Akzo-Nobel gijzelt 700 arbeiders

Jaarlijks extra winst 110 miljoen gulden

Door Hein van Kasbergen

De aap is uit de mouw gekomen, Akzo-Nobel wil van de regering jaarlijks 110 miljoen gulden uitbetaald krijgen. Dit zogenaamd ter compensatie voor het verminderen van de levensgevaarlijke chloortransporten per trein. Milieuorganisaties, GroenLinks en de Socialistische Partij liepen met steun voor maatschappelijk ondernemen in de opgezette val van de directie van Akzo-Nobel.

In de gevarenzone blijven voorlopig de omwonenden van het spoortraject met name in Delfzijl en Hengelo en de werknemers van Akzo-Nobel. De multinational slaat een dubbele slag. Zij chanteert de bevolking met voortdurende buitengewone veiligheidsrisicos die de belastingbetaler voor veel geld kan afkopen. Gelijktijdig gijzelt zij de werknemers in Delfzijl en Hengelo voor 110 miljoen gulden per jaar. Mocht de regering dit bedrag niet betalen dan zijn waarschijnlijk alle werknemers werkloos. Zolang de milieubeweging, de vakbond en ongeorganiseerden bij Akzo-Nobel geen gemeenschappelijke vuist maken zal de winst van de multinational nog groter worden en het inkomen van de werknemers daar flink bij achterblijven.

Al jaren wordt een deel van de bevolking die in de buurt van spoorlijnen woont bedreigd door het gevaar van chloortreinen. Zelfs de directie van Akzo-Nobel garandeert geen waterdicht veiligheidssysteem. Er wordt tegen het gevaar van de chloortreinen gewaarschuwd door verschillende organisaties, maar de milieubeweging, de Socialistische Partij en GroenLinks, negeren bij hun pogingen tot een oplossing komen, het vraagstuk van de werkgelegenheid. Zij gaan er bij voorbaat vanuit dat de werknemers van Akzo-Nobel dezelfde economische positie innemen als de aandeelhouders van de multinational. Men noemt dit maatschappelijk ondernemen.

Maatschappelijk ondernemen

Maatschappelijk ondernemen suggereert dat ondernemers bereid zijn de sociale en milieuvraagstukken die zij veroorzaken ook weer zelf op te lossen, dachten de genoemde politieke partijen van het "groene" poldermodel. Doch de verwachte aap kwam snel uit de mouw. Akzo-Nobel wil haar chloortransporten in drie jaar tijd terugbrengen van 50.000 naar 10.000 ton. Als compensatie eist de multinational 110 miljoen gulden van de belastingbetaler.

Het mes ging dus op tafel tijdens de onderhandelingen tussen het roofzuchtige monopolie en minister J.Pronk (PVDA).

Dezelfde minister heeft in augustus en oktober met Akzo-Nobel gesproken over vermindering - wat voor de werknemers van wezenlijk belang is - en zelfs over beëindiging van de transporten. De productie zou dan waarschijnlijk ook automatisch gestaakt worden. Specialisten maar ook de directie van Akzo-Nobel hebben al toegegeven dat er chloorvrije alternatieven in de vorm van Epoxyharsen zijn, die door Shell zijn ontwikkeld. Het nieuw op te richten Akzo-Nobelbedrijf zal waarschijnlijk in de Rijnmond worden gevestigd, zodat op-nieuw een flink deel van de werkgelegenheid in Oost-Groningen verloren gaat in het toch al door werkloosheid geteisterde gebied.

Georganiseerde strijd behoud arbeidsplaatsen noodzakelijk

Binnenkort houdt de Tweede Kamer een openbare hoorzitting over de chloortreinen. GroenLinks, SP, milieuorganisaties, provincies en gemeenten waar deze treinen doorheen rijden, willen dat het transport stopt. Alle genoemde organisaties reppen met geen woord over de werkgelegenheid die als gevolg van het stopzetten van de treinen verloren gaat.

De werknemers van het be-dreigde productieproces zullen het er uiteraard niet bij laten zitten. De historische strijdbaarheid van de landarbeiders in Oost-Groningen is algemeen bekend.

Daarnaast: de praktijk van de strijd in de strokarton onder leiding van de legendarische Fre Meis gaven/geven aan hoe vraagstukken van gemeenschappelijke strijd van georganiseerden en ongeorganiseerden in actiecomités resultaten opleveren.

Beste redactiegenoten. De afsluiting van het artikel is lastig vanaf mijn stoel. De kameraden die de krant bij Akzo-Nobel verleden maand hebben verspreid, konden mij alleen vertellen dat de krant goed ontvangen was. Ik geef jullie in overweging bij gebrek aan beter praktijk-theorie-praktijk in dit geval te appelleren aan de strijdtraditie van de zestiger jaren. Ongetwijfeld zullen in dit bedrijf nog mensen werken die zich het nog herinneren. Voor de jongeren is het toch een kennismaking met een stuk positieve arbeidersstrijd.

Na 4 x 24 uur staken

Strokartonarbeiders behalen overwinning. Ondernemers gedwongen tot betaling 200, - ineens.

De Groningse strokartonarbeiders hebben met hun loonactie een klinkende overwinning geboekt. Na vier eensgezinde 24-uursstakingen, waaraan 2500 arbeiders deelnamen en die in het hele land een ongekende golf van solidariteit teweegbrachten, moesten de ondernemers zaterdag capituleren. Zij zullen tot het eind van het jaar de lonen optrekken met 20,- per week, welke verhoging in de vorm van een uitkering ineens van 200,- zal worden betaald. Het nieuws van deze schitterende overwinning, dat zich zaterdag als een lopend vuurtje door heel Oost-Groningen verspreidde, werd overal met grote voldoening en instemming begroet. Het was voor het noorden en in feite voor het hele land het belangrijkste nieuws van het weekeinde. De strokarton arbeiders kwamen zaterdagmiddag in Oude Pekela en enkele uren later in Hoogezand op enthousiaste massa-vergaderingen bijeen om het verslag van het actiecomité dat hun strijd voor loonsverhoging leidde aan te horen en zijn optreden goed te keuren. Dat laatste gebeurde met enorme ovaties nadat eenstemmig was besloten het actiecomité instand te houden.

foto: zie: C.P.N. fotoboek, Tot de strijd ons geschaard, pagina 171