Terrorisme: een politieke dimensie

Door Anna Ioannatou

Het afgelopen jaar zijn er in de Amerikaanse pers regelmatig artikelen verschenen (vooral in "Washington Post" en "Time"), waarin gewag wordt gemaakt van het feit, dat in Griekenland het terrorisme floreert. Daarna verscheen bovengenoemd rapport en een paar maanden later werd bovengenoemd akkoord, of liever "memorandum van begrip en goede samenwerking" ondertekend.

Tegen de achtergrond van dit scenario is een voortschrijdende autorisering gaande van het binnenlandse rechtssysteem. Doel: een politioneel apparaat opbouwen, dat door de buitenlandse diensten ongecontroleerd, maar wel wettelijk, gebruikt kan worden met als voorwendsel de bestrijding van het terrorisme. Met andere woorden, er wordt een theoretisch-juridisch en praktisch-politioneel arsenaal opgebouwd voor een repressie-apparaat, dat antiterroristisch heet te zijn, maar waarbij het begrip 'terroristische gedragingen' zo ruim wordt uitgelegd, dat gewone demonstranten er ook onder komen te vallen. Het begrip 'verdacht' is op internationaal niveau officieel ingevoerd met het Verdrag van Schengen, het verdrag op grond waarvan de controle aan de binnengrenzen van de Europese Unie geleidelijk afgeschaft zou worden, 13 van de 15 lidstaten hebben tot nu toe ondertekend en passen in dit beeld. Vanwege het wegvallen van grenscontroles moet de politie Europees en internationaal hechter georganiseerd worden (Europol) en in principe is elke burger nu een verdachte.

Het volk als terrorist

In november 1999 publiceerde het State Department de nieuwe jaarlijkse lijst van 'terroristische' organisaties. Deze lijst bevestigt de Amerikaanse maatstaven over wat terrorisme is en wie terroristen zijn. Een blik op die lijst leert ons, dat de meeste 'terroristische' organisaties na-tionale bevrijdingsbewegingen, anti-imperialistische en sociale bewegingen zijn. Tekenend voor de Amerikaanse maatstaven zijn de volgende twee voorbeelden: zolang de Palestijnse beweging een anti-imperialistisch karakter had, heette zij 'Beweging van Terroristen'.

Zodra de beweging zich onderwierp aan de Amerikaanse hegemonie werd ze niet meer als terroristisch beschouwd. Dit duurde tot eind 1998. Tot eind 1998 werd de UCK door VS en EU als een van de gevaarlijkste terroristische organisaties be-schouwd. Zodra die organisatie onder volledige controle van de NAVO kwam, werd zij aanvaard als 'Nationaal Bevrijdingsleger van Kosovo'. Ondertussen wordt de Griekse publieke opinie er ideologisch door de regering op voorbereid, dat demonstraties, acties enz. beperkt zullen worden en zelfs verboden. Repressiemaatregelen zullen worden genomen, bijv. versterking van de oproertroepen en weer in gebruik nemen van de pantserwagens door de Griekse politie, die 20 jaar geleden uit gebruik waren genomen. En dan de al bovengenoemde wijziging van het wetskader, zoals voorzien in het Politie Akkoord, het activeren van het Schengen Verdrag en Europol, enz.

De politieke aspecten

Op het symposium werd het onderwerp van vele kanten belicht, nationaal en internationaal. In de inleiding van het boekje wordt erop gewezen, dat het Amerikaanse imperialisme altijd argumenten zocht en vond voor zijn campagnes ter verdediging van de 'mensenrechten' overal ter wereld. Na de ontbinding van de Sovjet-Unie en de andere socialistische landen in Oost- en Centraal-Europa, moest het accent verlegd worden en een nieuwe 'terrorist' gevonden worden. Dat is de anti-imperialistische beweging, en verder volks- en arbeidersbewegingen. Bewegingen die als gevolg van het toenemen van de sociale tegenstellingen weer aan het groeien zijn.

De laatste jaren wordt het accent steeds meer gelegd op antiterrorismecampagnes en de ontwikkelingen tonen aan dat het Internationaal Recht op de tocht komt te staan en zelfs volkomen opzij geschoven wordt, zoals in het geval van de oorlog tegen Joegoslavië.

Met de Nieuwe Doctrine van de NAVO, wordt in wezen de VN opgeheven en het Internationaal Recht omzeild. In plaats daarvan wordt het 'Internationale Recht van de Sterke' gelegaliseerd, dat nu ook formeel de beginselen van non-interventie opheft plus elke notie van nationale onafhankelijkheid en soevereiniteit.

Een complex van akkoorden en verdragen (Topakkoorden van Washington, Verdrag van Am-sterdam, Stabiliteitspact e.a.) bereiden de nieuwe interventies voor, waar zij voor de geopolitieke en strategische imperialistische belangen nodig geacht worden.

Het "memorandum van goede samenwerking"

• de afdeling Onderzoek (van de politie dus) volgt de activiteiten van de organisaties, bewegingen, partijen, strijdkrachten, burgers, enz.
• De afdeling Inlichtingen neemt de verantwoordelijkheid op zich voor een wijd opgezet netwerk van informanten van de antiterroristische dienst, de Griekse inlichtingendienst en de staatsveiligheidsdienst.
• De afdeling Archieven be-schikt over het hele archiefmateriaal van de Griekse geheime diensten.
• De dienst voor ideologische manipulatie en desoriëntatie van de bevolking en vooral voor de jeugd heet "Afdeling Public Relations".
• Er komt een onafhankelijke afdeling van officieren van justitie, onder leiding van de ge-meenschappelijke dienst, dus Amerikaans/Grieks.
• De afdeling laboratoriumonderzoek vervangt in de praktijk de dienst criminaliteit, ook onder gemeenschappelijke verantwoordelijkheid.

Het feit, dat de regering zich steeds meer aanpast bij de eisen van de VS is zeer verontrustend. De VS krijgen steeds meer recht op inmenging in Griekse justitionele zaken en daar hoort ook het recht bij op toegang tot archieven en andere bronnen, die gebruikt mogen worden, zelfs als de Griekse regering erop tegen is!

Als bewijs voor deze verontrustende ontwikkelingen moge het volgende gelden: de afgelopen jaren hebben we te maken met een toenemende criminalisering en gerechtelijke vervolging van sociale acties en bewegingen en veel vaker wordt gebruikgemaakt van het repressie-apparaat plus nieuwe chemicaliën tegen demonstranten.

Voorbeelden: de talloze rechtszaken tegen opstandige boeren en de algemeen toegepaste recht-streekse interventie van de officier van justitie en de politie op scholen. Hierover hebben we al eerder uitvoeriger bericht in Manifest.

Verder worden vrijwel alle stakingen officieel gekenmerkt als misbruik en als onwettig. Vorig jaar werd, n.a.v. Clintons be-zoek, de mars naar de Amerikaanse ambassade verboden.

Daarna de openlijke aanvallen van Justitie (aanklachten, ge-rechtelijke vervolgingen) op de krant 'Rizospastis' en andere hinderlijke stemmen, terwijl regeringsvertegenwoordigers ernstige beschuldigingen uitten i.v.m. de legaliteit van de KKE. Een lid van de Politieke Commissie van de Raad van Europa heeft zelfs voorgesteld de KKE en een reeks andere Europese communistische partijen als extremistisch te kenmerken...

De algemene tendens is duidelijk en wie de echte terrorist is, is allang geen geheim meer. De vraag is: voor hoeveel mensen is dit duidelijk? Hier ligt dan ook een belangrijke informatietaak.

Griekse minister ontslagen