Aan de abonnees

Van de redactie

"Er is geen reden voor twijfel over het feit dat de komende eeuw revolutionaire vooruitgang en de triomf van het socialisme overal ter wereld zal brengen", schreven we vorig jaar. Deze vaststelling toont twee zaken. Allereerst het inzicht dat de ontwikkeling van de menselijke maatschappijen bepaalde stadia doorloopt. Het is natuurlijk nog veel te vroeg om op dit punt nu al een balans op te maken. Maar de uitspraak getuigt ook van optimisme en het afgelopen jaar geeft daar alle reden voor. Op internationaal vlak verhardt de strijd weliswaar, maar het imperialisme wordt steeds meer gedwongen haar eigen afstotende gezicht te tonen.

Steeds meer mensen beginnen in te zien dat hun illusies over een kapitalisme met een menselijk gezicht niet zullen uitkomen. Het resultaat is een toenemend (georganiseerd) verzet. Tussen de demonstraties in Seattle in de VS, eerder dit jaar, en de inspirerende Tweede Solidariteitsbijeenkomst in Havana kortgeleden, vonden talloze activiteiten plaats die de toegenomen wil om terug te vechten aantonen. De bevolking van Palestina is in opstand gekomen, in de Filippijnen groeit de beweging om de maffia-president af te zetten, de Noord-Koreanen dwongen de VS aan de onderhandelingstafel, Wahid weet in Indonesië de druk van de representanten van de 'Orde Baru' te weerstaan. Het zijn maar een paar voorbeelden uit een heel lange reeks. De strijd verhardt intussen. De Joegoslavische regering werd op de knieën gedwongen door een bommenregen, gevolgd door openlijke interventie met vele miljoenen dollars, maar nog is het spel niet over. Brede lagen van de Joegoslavische bevolking morren over de 'nieuwe' situatie. Het vijfde Congres van de Socialistische Partij van Servië toonde een zeer groot zelfvertrouwen en herkoos Milosevic met een overweldigende meerderheid als voorzitter van de partij. De reactionaire krachten hebben een slag gewonnen, maar de oorlog gaat door. Intussen neemt de kracht en zelfverzekerdheid van de internationale communistische wereldbeweging toe. In antwoord op de nieuwe situatie op de Balkan nam de Griekse communistische partij bijvoorbeeld het initiatief voor het Beraad van Thessaloniki, een breed bondgenootschap om de NAVO-invloed in dat gebied te stoppen. Dit is niet het enige initiatief. Er vonden dit jaar talloze bijeenkomsten en uitwisselingen plaats, die allemaal getuigen van een toenemende daadkracht van communisten en hun bondgenoten. Maar het blijft veel te vroeg om over de ingewikkelde internationale ontwikkelingen meer met zekerheid te zeggen.

"Alhoewel de NCPN nog klein is en nog een lange weg moet gaan om weer een kracht van betekenis te zijn in de Nederlandse politiek, geldt ook voor ons dat we weer (langzaam) in aantal groeien, maar vooral ook sterker worden in politiek, ideologisch en organisatorisch opzicht." Deze uitspraak van vorig jaar staat ook nu nog volledig overeind. We kunnen met zekerheid stellen dat het eerste jaar van deze eeuw voor onze partij zeer succesvol was. Het pand is nog niet klaar, maar het gebouw werd al gebruikt op de manier zoals we dat graag willen. Een gebouw voor de partij en de beweging. En langzaam maar zeker vorderen ook de noodzakelijke verbouwingen. De sociaal-economische conferentie was inhoudelijk een groot succes. De volgende keer moet de deelname groter worden. Er heerst vertrouwen in de partij. Een reeks van commissies zijn druk (soms te druk!) aan het werk. In het partijbestuur wordt kameraadschappelijk en steeds efficiënter gewerkt. Een reeks kameraden hebben hun activiteiten in de partij hervat of uitgebreid. Het zelfbewustzijn groeit, de patstelling lijkt te zijn doorbroken.

In de partij wordt hard gewerkt aan de voorbereidingen voor het vierde Congres, dat definitief een einde zal maken aan de jaren van interne strijd, zonder dat de partij voldoende naar buiten trad. De partij is, ondanks tal van organisatorische belemmeringen, meer dan klaar voor de buitenwereld. Dit zijn op dit moment de belangrijkste vragen: hoe, wanneer en op welke punten treden we naar buiten?

Ook voor dit jaar geldt: "Het kapitalisme brengt de meerderheid van de mensen op aarde steeds groter onheil en kan de mondiale tegenstellingen niet oplossen. In tegendeel, het kapitalisme veroorzaakt de ellende. Slechts een handjevol mensen profiteert, soms mateloos, van dit systeem. Voor de meerderheid op aarde en een groot deel van de mensen in eigen land biedt het kapitalisme geen toekomst. In tegendeel, de kloof tussen rijken en armen wordt steeds groter. De verouderde kapitalistische productiviteitsverhoudingen horen niet meer bij de huidige stand van de ontwikkeling van de productiemiddelen. De private eigendom van de productiemiddelen en private toeëigening van winsten moet worden stopgezet. De steeds meer vermaatschappelijkte productiewijze biedt groeiende mogelijkheden voor een socialistische maatschappij. Het kapitalisme staat maatschappelijke vernieuwing in de weg. De kapitalistische zienswijze past niet meer bij de moderne ontwikkelingen en is een sta-in-de-weg geworden voor menselijke vooruitgang en vernieuwing. Er zal meer en beter georganiseerd massaal verzet komen tegen de dictaten van het kapitaal en de onderlinge strijd tussen de machtsblokken zal toenemen en daarmee het kapitalistische systeem intern verzwakken. Daarom zal de komende eeuw een verhevigde onderlinge strijd én een toename van de strijd tegen dit systeem te zien geven. In de meest uitgebuite landen en gebieden groeien de voorwaarden voor succesvolle revoluties en in het rijke Westen nemen de spanningen toe als gevolg van de nieuwe kloof tussen de geldwolven en de arbeiders die de maatschappelijke rijkdom voortbrengen. De strijd zal door het moderne proletariaat gewonnen worden, ondanks het feit dat de kapitalisten hun rijkdommen en macht met alle (moderne) middelen zullen proberen te verdedigen. De strijd tussen het kapitaal en de arbeid zal onherroepelijk leiden naar het socialisme en tot de ondergang van het kapitalisme, met zijn onoverbrugbare klassentegenstellingen.

Daarom sterft gij oude achterhaalde kapitalistische vormen en gedachten, leve de vernieuwing, dus leve het socialisme. Er is geen enkele reden om te twijfelen aan de overwinning van de arbeidersklasse in deze nieuwe eeuw.

Van de redactie

Manifest komt ook in 2001 uit met 16 pagina's. Het partijbestuur besloot om dit jaar wederom de prijs van een abonnement niet te verhogen. De krant moet voor een breed lezerspubliek betaalbaar blijven, maar extra financiële steun van meer draagkrachtige lezers en leden blijft nodig. We zijn nog steeds niet in staat om de krant permanent een rode steunkleur te geven en om als weekblad uit te komen, maar het blijven wel belangrijke streefdoelen.

Voor u ligt het eindejaarsnummer van Manifest met de steunkleur rood en 24 bladzijden. Het volgende nummer, jaargang negentien nummer 1, verschijnt op 11 januari. Redactie en medewerkers van Manifest nemen even rust om ook in 2001 weer zo goed mogelijk aan de enige communistische tweewekelijkse krant in Nederland te kunnen werken. Dat de partij steeds actiever wordt is inmiddels ook in de krant te merken. De werkzaamheden in het kader van de sociaal-economische conferentie leidden tot een stroom berichten in de krant. Ook nam het aantal schrijvers en correspondenten toe. We blijven echter een beroep doen op de leden en lezers om actief mee te werken aan 'onze' krant. We herhalen daarom nog maar eens de bekende oproep: "We roepen de partij op om de krant nog veel meer dan nu 'op straat' te brengen. Laat Manifest in de buurten en bedrijven verschijnen én - we schreven het ook al eerder - Manifest is van alle lezers, daarom kom met tips en ideeën, schrijf zelf ook artikelen, laat van u horen, stuur ons foto- en beeldmateriaal! Schrijf ons over belangrijke ervaringen van verzet en strijd in uw bedrijf, buurt of gemeente! We hebben nog veel meer correspondenten nodig. Samen met u kan op die manier de communistische stem aan kracht winnen. En alleen op die manier wordt er een gezonde basis gelegd voor een weekblad!"