Vrouwenbond denkt mee

Verlofregelingen..

Door Jan Cleton

In AANEEN, het blad van de ABVAKABO, las ik dat de FNV alle verlofregelingen onder wil brengen in een collectieve zorgverzekering. Dat klinkt mooi, maar is het zoveelste voordeeltje voor de werkgever.

"Breng alle verlofregelingen onder in een collectieve zorgverzekering. De FNV Vrouwenbond vindt dat iedere Nederlander naast premies voor WW, WAO en Ziektewet ook een premie moet betalen om een fonds voor betaald zorgverlof te creeren. Natuurlijk moeten ook werkgevers en overheid bijdragen aan het fonds. Zij hebben immers belang bij betaalde verlofregelingen. Mensen die tijd voor zorg kunnen opnemen, raken minder snel overbelast en dat voorkomt ziekteverzuim. De basis van de verlofpolis bestaat uit een volksverzekering, waarbij tijdens het verlof ten minste 70 procent van het minimumloon wordt doorbetaald. Deze verzekering moet breed toegankelijk zijn, dus ook voor mensen met een uitkering of mantelzorgers. Daarnaast moet ook een werknemersverzekering komen, die werkenden 70 procent van het salaris garandeert." (einde citaat)

Het lijkt allemaal heel redelijk, als je de voorgeschiedenis buiten beschouwing laat. Als je ervan uitgaat dat de vrouwen die zorg en werk combineren dat doen op basis van vrijwilligheid. Maar is het niet zo dat die keuze helemaal niet zo vrij is? Ik kan me nog goed herinneren dat ieder individu in Nederland op 18-jarige leeftijd economisch zelfstandig werd. Wat heeft dat tot gevolg gehad? Het kostwinnersprincipe - en dus het gegeven dat de kostwinner een loon ontving waarin de reproductiekosten van de arbeidskracht, te weten de opleiding en gezondheidszorg, voor de huidige en de toekomstige arbeidskracht verdisconteerd waren, hoe minimaal ook - werd losgelaten. Dat op zich veroorzaakte, dat er een loonpolitiek gevoerd kon worden die met zich meebracht dat als je iets meer dan een minimum gezinsinkomen wilde, de meeste vrouwen wel moesten meewerken. De werkgevers hebben daar dus dik van geprofiteerd!

Deur op een kier

Nu zitten we in de fase van de privatisering van de zorg, wat weer tot gevolg heeft dat de kosten van die zorg voor de werknemer sterk stijgen - of je moet met een achteruitgang van kwaliteit en zorgverlening genoegen willen nemen - terwijl de ondernemerswereld er goed aan verdient. Wat betreft het onderwijs en de zorg voor kinderen heeft deze profiteursgemeenschap nog geen afdoende, oftewel winstgevende, oplossing bedacht. Geprivatiseerde kinderopvang is er één van, maar dat moet je kunnen betalen en je moet ook geen zieke kinderen hebben die extra gekwalificeerd personeel verlangen. Maar dat omvorming van werknemersverzekeringen naar private verzekeringen mogelijk is, bewijst de WAO.

Het voorstel van de Vrouwenbond zal voorlopig met open armen door de werkgevers, als 'gezamenlijk op te lossen probleem', ontvangen worden. Maar het zal een tussenfase blijken te zijn, want ze zullen zoals altijd trachten het onderste uit de kan te halen. Dat is de tragiek van zoveel goedbedoelde vakbondsvoorstellen: als de deur maar eerst op een kier is...de werkgevers duwen hem dan wel verder open, in hun richting.

De werkgevers zullen er naar streven - ze kunnen binnen het kapitalistische systeem om te overleven niet anders - hun winsten op te drijven ten koste van de arbeidskracht. Een klein beetje zullen ze wel bij willen dragen om het ziekteverzuim en de kosten daarvan terug te dringen. Als de in de problemen zittende moeders, in solidaire samenwerking met de mannen en andere vrouwen, inclusief uitkeringsgerechtigden en mantelzorgers, daar geld in willen steken, willen ze wel meedoen. Het ophouden van een sociaal gezicht, door middel van sponsoring, oftewel liefdadigheid, mag best iets kosten als het maar aftrekbaar van de belasting is. Misschien valt daar zelfs wel aan te verdienen.

Tegengas geven, beter dan meedenken

Kortom, het gaat weer over een overlegmodel. Over meedenken van arbeidskrachten - in dit geval de FNV Vrouwenbond - om de problemen op te lossen die door het economische systeem en de profiteurs van dat systeem veroorzaakt worden. Arbeidskrachten die vragen om de oplossing van hun directe probleem. Ze moeten niet vragen, maar ze moeten eisen dat de belanghebbenden bij de huidige en de toekomstige arbeidskracht hun financiële verantwoordelijkheid ook maar zelf dragen. Dat is een veel betere uitgangspositie!

Het enige alternatief, al lijkt het soms een dooddoener, is socialisme. En dat beseffen ze donders goed. Werknemers hebben deze overleefde kapitalistische maatschappijvorm niet langer nodig. Zij kunnen veel beter voor elkaar en voor de wereld zorgen. Het is zelfs zo dat zij de plicht hebben de wereld voor het nageslacht te redden van dit allesvernietigende systeem, waar winst, voor de massa van de wereldbevolking, tot de vijand van welzijn en toekomstmogelijkheden geworden is!