|
Hoeveel beelden kan een woord oproepen? Zou de omgekeerde vraagstelling kunnen zijn. Erg veel en heel moeilijk te meten. Het zou ook wel erg simplistisch zijn om maar te veronderstellen, dat als er weer een communicatiemiddel bijkomt, er andere verdwijnen.
Dus woord in beeld brengen en beeld in woord is niet uit elkaar te halen. En met alle middelen kunnen uiteindelijk ideeën uitgedragen worden.
Hoe het ook zij, zeker is dat zelfs de politieke partijen van de gevestigde (kapitalistische) orde, die dus alle media ter beschikking hebben, ook nog steeds gebruikmaken van het geschreven woord: kranten, tijdschriften en dergelijke.
Des te sterker geldt dit voor partijen, die óf klein zijn - al of niet in een parlement vertegenwoordigd - óf zelfs illegaal, zoals nog altijd menige communistische partij of partij met andere titel, maar met dezelfde ideologie. In zo'n geval is het gedrukte woord (vaak illegaal dus) de enige mogelijkheid om mensen op hun ideeën attent te maken, ze te verspreiden en om steun te verwerven.
In januari 1921 verscheen het 'Communistisch Overzicht' als maandelijks theoretisch orgaan van de Socialistische Arbeiderspartij Griekenland (later Communistische Partij genoemd). In het eerste nummer staat o.a. het volgende, nu weer actueler dan ooit en zeker iets om bij stil te staan, na een tijdspanne van 80 jaar, terugblikkend op de ervaringen van de 20ste eeuw: "De rol van de partij kan alleen dan een zekere zijn, als zij beantwoordt aan de omstandigheden, waarin zij als communistische partij bestaat... De partij kan geen stabiele en bloeiende beweging opbouwen, als zij zich niet theoretisch baseert op de gegevens, die de juiste kennis van gebeurtenissen en omstandigheden van de beweging verschaft..."
En dat waren in die tijd, vlak na de veranderde machtsconstellatie in de wereld na de Oktoberrevolutie in 1917, wel heel andere omstandigheden dan nu. Een theoretisch tijdschrift van een communistische partij is een heel belangrijke bron van informatie voor diegenen, die de 20ste eeuw niet willen bekijken door de bril van de officieel voorgeschotelde geschiedschrijving. Die 20ste eeuw, die zo hoopvol inzette (vanaf 1917) en zo droevig eindigde. Om het heden te begrijpen en in progressieve richting aan de toekomst te werken is het nu eenmaal nodig het verleden, van ALLE bronnen gebruikmakend, te bestuderen.
De geschiedenis van het "Communistisch Overzicht" is nauw verbonden met die van de KKE en de arbeidersbeweging. In de moeilijkste periodes verscheen hij het regelmatigst en in de rustigste periode van de Griekse geschiedenis (eind 20ste, begin 21ste eeuw) is hij voor het eerst tweemaandelijks geworden, dwz het minst frequent. Iets om over na te denken. Zou het de concurrentie van 'het beeld' zijn? Of zijn er toch ook andere oorzaken? Geplaatst tegen de achtergronden van deze tijd en de toestand in de communistische beweging in de wereld zou je natuurlijk ook kunnen zeggen, dat het bestaan alleen al een prestatie is, juist nu zo geprobeerd wordt mensen zonder idealen te laten leven (leven of alleen maar bestaan?) en verouderde ideeën in een nieuw omhulsel eindeloos te laten herkauwen.
Deze meerderheid is de drager van de dynamiek van onopgeloste problemen. De politieke drager ervan is de communistische beweging, danig verzwakt en haar vertegenwoordigers worden wel eens spottend de laatsten der Mohikanen genoemd. De steeds groter wordende problemen in de wereld zijn in elk geval niet de laatsten, zolang de 'Mohikanen' niet de eersten worden. Dit inzien is daarom ook letterlijk van het grootste (overlevens)belang.