Het fiasco van een politiek

Door Anna Ioannatou

Nadat de gesprekken in de Griekse media over Genua enigszins geluwd waren, werd de publieke opinie wakker geschud door een gebeurtenis, die op het eerste gezicht losstaat van het politieoptreden in Genua, maar bij nader beschouwen er bedenkelijk veel mee te maken heeft.

De bekendste Griekse misdadiger van het ogenblik, die een paar maanden geleden op spectaculaire wijze letterlijk uit de handen van de politie ontsnapte (hij schoot twee agenten dood) was bijna weer gearresteerd, maar ontsnapte nogmaals, gewond nog wel, ook al was het gebouw waarin hij zich bevond door een flinke politiemacht omsingeld. Dagenlang spraken alle media van een enorm fiasco. De kwaliteit, de paraatheid, de capaciteit van de Griekse politie werd publiekelijk aan de kaak gesteld. Er werd een nieuw hoofd aangesteld om het prestige te herstellen, "om tegemoet te komen aan de verwachtingen van het Griekse volk", "om de politie paraat en capabel te maken", aldus de verklaringen van de regeringsvertegenwoordiger, verantwoordelijk voor Openbare Orde. Oftewel: om de politie modern en professioneel te maken, deed de minister van Openbare Orde zijn duit in het zakje.

Misdadigers en "anti-globalisten" over een kam geschoren

Maar wat is nu de bedoeling van dit professioneel maken? Al eerder hebben we in Manifest geschreven over de nieuwe Terrorismewet, die een paar maanden geleden is aangenomen door het Griekse parlement. De eerste, die kort geleden gearresteerd werd op grond van deze wet, was een vroegere medewerker van bovengenoemd misdadiger, die, naar verklaard wordt, van anarchistische huize zou zijn. (!)

Deze zou de politie met zijn inlichtingen goed geholpen hebben en, aldus juridische kringen, op grond van de nieuwe wet op het terrorisme, daarvoor een mildere behandeling krijgen. Op deze manier wordt het volk getoond, dat die wet - die toch aardig wat wantrouwen heeft opgeroepen bij grote delen van de bevolking - duidelijk te verbinden is met misdaad en niet met sociaal-politieke actie, ook al is dat 'van anarchistische huize', een voorbereiding op wat eventueel gaat komen. Het etiket 'anarchistisch' heeft altijd als een rechtvaardiging gefunctioneerd voor arrestaties en erger en staat voor grote delen van de publieke opinie gelijk met zeer negatief gemaakte begrippen als 'communistisch' (meer in de landen van het zogeheten Westen trouwens dan in Griekenland, waar dit hersenspoelingsmechanisme om diverse redenen, die binnen de ruimte van dit artikel niet uiteengezet kunnen worden, minder succes heeft gehad). De soms gebruikte term 'anarcho-communistische elementen' in donkere tijden van hetze en achtervolging (en niet alleen toen) spreekt boekdelen over de pogingen tot bewustzijnsmanipulatie via het gebruik van termen, die eerst een negatieve lading krijgen.

De eerste toepassing dus van de terrorismewet kwam vlak na de Genua-schok met zijn, voor de publieke opinie alhier, schokkend brute politieoptreden.

Toevallig?

De laatste jaren heeft de regering duidelijk laten zien, dat zij veel minder geïnteresseerd is in het bestrijden van de georganiseerde misdaad dan in het versterken van de repressieve rol van de politie t.o.v. het groeiende verzet onder de bevolking tegen de afbraak van sociale verzekeringen en tevens tegen internationale imperialistische organisaties. Personeel en materiaal wordt gul ter beschikking gesteld, als het gaat om het burgerrepressie-apparaat en het opstellen van dossiers inzake het doen en laten van de bevolking. Al even gul heeft Griekenland bijgedragen aan de opbouw van datzelfde apparaat op Europees niveau (Schengen, Europol). De Duitse regering speelt de laatste tijd een voortrekkersrol bij de pogingen het onderdrukken van de steeds toenemende betogingen tegen de zogenaamde globalisering beter te organiseren. Zo zei Otto Schili, minister van Binnenlandse Zaken, in een interview in de 'Tagesspiegel', dat er op de Europese Top van ministers van Buitenlandse Zaken van de EU, eind september in Brussel, gesproken dient te worden over een Euro-politiemacht voor de bescherming van topbijeenkomsten van hoge regeringsfunctionarissen tegen oproer en anti-globaliseringsbetogingen. Verder heeft hij voorstellen gedaan in de richting van een Europese databank, speciaal gericht op het verzamelen van gegevens over Europese en andere burgers, die door de autoriteiten aangemerkt zijn als "onruststokers" en "aanstichters van geweld bij acties tegen de globalisering". Het Duitse initiatief is al gesteund door de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken.

Orestes Kolozof, lid van het Politiek Bureau van de KKE (Communistische Partij Griekenland) verklaarde naar aanleiding van het Duitse initiatief, dat deze ontwikkelingen duiden op gevoelens van onrust in de Europese Unie doordat haar politiek door grote delen van de bevolking in de lidstaten georganiseerd betwijfeld wordt en dat het doel uiteindelijk is een euro-politiemacht op te richten om het 'vijandige volk' in toom te houden.

De minister van Justitie blijft ondertussen maar proberen de Grieken ervan te overtuigen, dat het doel van de Terrorismewet is misdaad en terrorisme te bestrijden, terwijl het langzamerhand wel voor de meesten duidelijk is dat die wet geëist werd door de Amerikanen om de politieke tegenstanders van de (kapitalistische) globalisering de baas te kunnen.

Democratisch anti-geweld

Veel ophef was er tijdens en na Genua hier te lande over de rol van de Nationale Inlichtingen Dienst. Die zou namelijk aan de Italiaanse regering gegevens hebben verstrekt over de Griekse organisaties en partijen, die demonstrantendelegaties naar Genua stuurden en over Griekse betogers in het algemeen. De Griekse minister van Binnenlandse Zaken heeft publiekelijk beloofd dat zij deze zaak zou laten onderzoeken. Tot op het moment dat dit artikel werd geschreven, was er nog geen antwoord.

De enige echte aanstichter van het democratisch anti-geweld van de betogers is uiteraard de groeiende ongelijkheid, rechteloosheid en armoede, globaal teweeggebracht en in ongekende mate versterkt nog door de kapitalistische expansie over de hele wereld, aangeduid met het nietszeggende woord 'globalisering', dat alle (klasse)tegenstellingen en ongelijkheden verdoezelt en de echte schuldigen niet noemt. Het verschijnsel is beslist niet nieuw, zelfs heel oud. Hetzelfde geldt voor de bestrijdingsmethoden: bevolkingen globaal in staat van beschuldiging stellen en in 'de boeien slaan' als 'oproerkraaiers', 'relschoppers', 'onruststokers' en natuurlijk 'anarchisten'. Weer worden de rollen omgekeerd. Het antwoord kan alleen maar zijn 'globaliseer de strijd tegen het imperialisme', zoals de expressieve leuze luidde van het Wereld Jeugd en Studenten Festival dat van 8 tot 16 augustus jl. plaatsvond in Algiers.