Het nieuwsblad verwijst naar de beoordeling van Clark door 'The Republic' ("schandelijk") en naar het internet bericht van Salon ("werktuig van aanhangers van links"), maar als een concessie ter wille van een evenwichtige journalistiek wordt Christopher Black (Canadees advocaat die eveneens Milosevic bezocht) geciteerd: "Men probeert altijd links te marginaliseren, schrijvend dat wij óf ouderwetse zwevers óf meedogenloze stalinistische hard-liners zijn. Elk emotioneel woord zullen zij gebruiken dat je veroordeelt als onnozel". Black zelf onderging een beoordeling van de kant van 'Globe and Mail', waarbij uitvoerig stilgestaan werd bij zijn relatie tot de Communistische Partij van Canada, maar niets werd gezegd over zijn argumenten tegen het gevangennemen van Milosevic.
Geheel in deze lijn verbindt de krant Clark met emotioneel beladen namen: Gadhafi, Lyndon Larouche, de PLO, terroristen, en tot onze verbazing ook met Quebec's Bill 101, zo gehaat in Engels Canada. Het lijkt er op dat Clark in verbinding staat met alles wat verwerpelijk is.
Tot de acties van Clark waarover het nieuwsblad schande roept hoort zijn "veroordeling van de bombardementen van de NAVO in 1999 op Joegoslavië om een einde te maken aan de vervolging in Kosovo van etnische Albanezen door het leger als een schending van de mensenrechten". Clark wordt afgeschilderd als tegenstander van een wettelijke en menslievende poging de etnische zuivering van Albanezen te beëindigen. Echter, als een soort Orwelliaanse geschiedschrijving, laat de 'Globe and Mail' de uittocht van Albanese Kosovaren plaatshebben vóór de oorlogscampagne en niet erná. Clark was niet tegen het stoppen van onderdrukking. Alleen, hij zette er vraagtekens bij, of die onderdrukking ook plaatsvond en of de verhalen over etnische zuivering niet de Balkanvariant was van het evenement in de Golf van Tonkin (de uitgelokte aanleiding voor de Vietnam-oorlog, vert). Veel wat daarna aan het licht gekomen is heeft hem in het gelijk gesteld.
Als VS-minister steunde Clark de interventie in Vietnam, een gewetenloze oorlog die iedere week 1000 burgers doodde of verwondde, veel bloediger en misdadiger dan alle beschuldigingen tegen Milosovic.
In die tijd werd er geen vraagteken gezet bij Clark's geestelijke gezondheid, hij werd nooit in de media aangeduid als "sympathiserend met oorlogsmisdadigers", hoewel hij toen lid was van een regering van oorlogsmisdadigers en hoewel zijn argumenten tot ondersteuning van de buitenlandse politiek van de VS uitvoerig in de media aandacht kregen. Maar nu hij kritisch is ten opzichte van de buitenlandse politiek van de gevestigde macht waartoe hij zelf eens behoorde, nu twijfelt men aan zijn gezond verstand en de media zwijgen over zijn redenen. Men probeert hem gewoon geschift te verklaren. (Vertaling Thomas Janssen)