Tijdens het korte verblijf aldaar kreeg ik een beeld van de middenklasse in de VS. Ongelooflijk nationalistisch, zeker eenderde loopt met een T-shirt met de teksten 'God bless America', of 'United we stand'. Kinderen worden veelal gekleed met T-shirts met de tekst 'Old Navy'.
Tijdens gesprekken met toevallige contacten bracht ik ter sprake dat het veel beter zou zijn de oorlog aan de armoede te verklaren, in plaats van aan het terrorisme. Op een enkele fanaat na vond dat gehoor. Menigeen begreep individueel dat de oorlog verklaren zonder iets aan de oorzaken te doen een heilloze weg was. De media echter blijven in hun berichtgeving aan de kant van de haviken staan. "Wij zijn nooit verslagen en dat zal ook nooit gebeuren", is ook zo'n slogan die nu op T-shirts verschijnt. Vietnam is door een groot gedeelte van de inwoners van de VS al naar de achtergrond verdrongen. Het sprookje, The American Dream, moet gehandhaafd blijven. De Amerikaanse economie die reeds voor de aanslagen van 11 september op instorten stond is bezig over te schakelen naar een oorlogseconomie. Een economie waar de Amerikaanse bewapeningsindustrie gigantische winst mee kan behalen, ook ten koste van de overige NAVO-partners.
Gelukkig staan er opnieuw krachten op die zich afvragen waar deze propaganda toe leidt, meer mensen dan ooit vragen zich af hoe hoog het waarheidsgehalte van de media is. Zij komen nog niet in actie, maar het borrelt stevig in de United States. Het kuddegedrag wankelt door het kunstmatig ingevoerde individualisme, zelfs in het bolwerk van het kapitaal. Opnieuw een voorbeeld hoe het kapitalisme, door zijn aard, zijn eigen doodgravers creëert. Een tweede Vietnam kan Amerika zich niet permitteren. De strijd onder het motto 'veiligheid' door het zogenaamd verslaan van het terrorisme kan echter nooit gewonnen worden als de verdeling in de wereld niet rechtvaardiger wordt. Onder het kapitalisme is dat echter een illusie. Ter overleving voor miljoenen in Afghanistan 37.500 pakketjes per dag bewijzen dat eens temeer.