Onvoorstelbaar in deze kwestie is, volgens de NCPN, dat de uitkeringsinstanties zich bij de berekening strikt houden aan de wettelijk voorgeschreven berekeningssystematiek. Men gaat uit van de dagloonsystematiek, van het daadwerkelijke aantal werkdagen in een kalenderjaar. Dat leidt tot ingewikkelde berekeningen. Een beslissing op een bij het GAK ingediend bezwaarschrift bleek te bestaan uit twee bladzijden rekenwerk. En hoewel meerdere keren moet worden toegegeven dat de WW-uitkering lager uitkomt dan het sociaal minimum, wil men toch niet een hogere uitkering verstrekken.
Er wordt uitgegaan van de zeer twijfelachtige stelling dat, over een heel kalenderjaar gerekend, de uitkering toch gelijk is aan het sociaal minimum. Wat dit ook waard mag zijn, werklozen vangen per maand teweinig vergeleken met het wettelijk voorgeschreven minimum. En de Toeslagenwet is er om het verschil tussen de te lage WW-uitkering en het sociaal minimum te dichten.
Daar komt nog bij dat het haast niet meer voorkomt dat men een vol kalenderjaar werkloos is. Dus, ook al zou de verdediging van het GAK kloppen, dan nog worden de werklozen, volgens de NCPN, bestolen van wat hen rechtmatig toekomt. Het kan in dit land wel eens om tienduizenden werklozen gaan!
De NCPN vindt dit een schandaal van de eerste orde! Mensen die recht hebben op het minste van het minste dit ook nog onthouden! Wettelijke regels die in strijd zijn met de wet zelf..! De stelselherziening is destijds - om de aandacht af te leiden van de afbraak van de sociale zekerheid - voorbereid onder de vlag van vereenvoudiging van het stelsel.
Van vereenvoudiging is, gezien de wel zeer ingewikkelde rekenmethode, zeker geen sprake. Van diefstal wel, zo blijkt! Dat zal toch niet de bedoeling geweest zijn? Daarom verwacht de NCPN van alle deskundigen, politici, ambtenaren en vakbondsbestuurders, die er destijds met hun neuzen bovenop zaten, dat zij hun fout zo snel mogelijk herstellen.