Het onfatsoen en de politiek

Door Rinze Visser

Vele jaren van aanzetten tot individualistisch gedrag hebben geleid tot waar nu de politici en journalisten de mond van vol hebben. Laten wij elkaar niets wijsmaken.

De destijds ingezette politiek van decollectivisering, van ontmanteling van op solidariteit, draagkracht en bescherming van minder draagkrachtigen gebaseerde regels en wetten, had alle belang bij het bevorderen van individualisme en egoïstisch gedrag. Want, zo de maatschappij er uit moet zien, zo moeten de mensen denken en zich gedragen...

Is het dan een wonder dat de brutaalsten het heft en het recht in eigen hand nemen en zich niets aan anderen gelegen laten liggen? Voorbeelden tot navolging van boven hen geplaatsten genoeg. Is zulk gedrag dan niet de kern van het functioneren van een kapitalistische maatschappij, ontdaan van sociale waarden? Dáárom hebben veel politieke partijen en hun woordvoerders, die nu steen en been klagen over verloedering en toegenomen hufterigheid in de samenleving, kilo's boter op hun hoofd.

Door schade en schande wordt men wijs, dat zou in dit verband een vreugdevolle constatering kunnen zijn. Maar, het zou pas van wijsheid getuigen als men zou erkennen dat veel van wat door henzelf aan wettelijk sociaals is afgebroken weer hersteld moet worden. Dat ze zich niet nu opeens slechts druk maken over wildplassen, onfatsoen in het verkeer, voordringen en dat soort zaken en wel grote fraudeurs en misdadigers het voordeel van de twijfel gunnen.

De huidige politieke strijd tegen het onfatsoen, voor herstel van normen en waarden, ziet er ongeveer zo uit: iemand met een pilsje op die in het donker ergens z'n blaas leegt komt aan de publieke schandpaal. 'Meneer' de directeur, al steenrijk, die de samenleving ook nog eens voor miljoenen benadeelt, wordt met alle egards behandeld, krijgt in alle media de gelegenheid z'n handelen te bagatelliseren.

In een wereld, in een maatschappij, waarin de sociale ongelijkheid groter wordt, waar zij die de politieke, economische en militaire macht bezitten dit bewust bevorderen, zullen zij moeten beseffen dat uit hun monden de roep om herstel van normen en waarden niet geloofwaardig klinkt.

Strijd voor sociale gelijkheid en herstel van sociale rechtvaardigheid in ons land en de rest van de wereld, zijn absoluut noodzakelijk om onfatsoen en asociaal gedrag in de samenleving terug te kunnen dringen.