De manifestatie was georganiseerd door Peace-Now, maar de massale belangstelling werd bewerkstelligd door de actieve deelname van de andere Peace-coalitiegroepen. De enorme bijeenkomst droeg het motto: "Einde bezetting, die ons allen zal doden", en "Sharon leidt ons naar een catastrofe".
De vele spandoeken en posters, omhooggeheven door de menigte behorende bij de bewegingen van de Peacecoalitie, waar Peace-Now, het Gush-Shalom Peace Bloc, het (door communisten geleide) Hadash Front, de Vrouwen voor Vrede-coalitie en anderen, bij aangesloten zijn. Een relatief sterk blok bestond uit de "Refuseniks", de meer dan duizend officieren en reservisten die dienst geweigerd hebben in de bezette gebieden. Veel slogans op spandoeken en posters luidden: "Twee staten voor onze twee volkeren: Israël en Palestina", en "Jeruzalem hoofdstad van Israël en Palestina". Hoe dan ook, bekende personen en enkele politici, die het woord gaven aan de Peace-Now-initiatiefnemers, weerspiegelden niet de brede coalitie die het plein vulde. Behalve enkele populaire artiesten en enkele politici die, zoals een van de leidinggevenden van het 'Communistisch Forum' in mijn oor fluisterde, aanhangers zijn van de zionistische "Peace-Now Company Ltd.". Het podium van de bijeenkomst was taboe voor elke communist of dienstweigeraar, of elke andere overtuigde vredescoalitie-spreker.
Van de manifestatie ging de boodschap uit naar Sharon, dat men niet instemt met zijn anti-Palestijnse militaire operatie. De zeer belangrijke boodschap, dat er een sterk en groeiend vredeskamp in Israël bestaat, is niet alleen verzonden naar de Israëlische regering, maar ook naar de Arabische wereld en de brede internationale gemeenschap. Yossi Sareed, de leider van de parlementaire oppositie en voorzitter van de (zionistische) Meretz Partij beklemtoonde in zijn speech dat kolonisten die de vrede tegenhouden, verwijderd moeten worden.
Yossi Beilin, sprekend namens de zogenaamde "Doves" in de regeringscoalitie van de Labor Partij, benadrukte, dat "alhoewel de Amerikaanse president Bush Sharon een man van vrede had genoemd, deze man elke werkelijke vredespoging uit de weg gaat, zoals 'de grootmoeder van de duivel'. Hij gaat elke realistische vredespoging uit de weg, omdat hij niets anders te bieden heeft dan militaire onderdrukking van de Palestijnen. Sharon leidt onze Israëlische natie, en wie weet, de hele omgeving, naar een catastrofe."
Omdat de joodse ultra-fundamentalistische terreurgroep (Gilat Shalhevet = Vrolijke Vlam) gewaarschuwd had, dat sommige personen die het woord voeren tijdens deze bijeenkomst "gedoemd zijn om hetzelfde lot te ondergaan als de verrader Rabin", werd de manifestatie bewaakt door 1.500 politiemensen. Een specifieke sterke waarschuwing was uitgegaan naar de oude populaire zangeres Yaffa Yarkoni, die onlangs publiekelijk haar afschuw had getoond ten aanzien van de wreedheid van Sharon's operatie 'verdedigingsmuur', evenals haar solidariteit met de soldaten die dienst weigeren in de bezette gebieden. Ondanks de waarschuwingen zong zij één van haar populaire liederen. Zo deden eveneens de bekende schrijver Amos Oz en de acteur Dudu Topaz, die demenigte toespraken.
In feite was het een scherp geschil tussen de voorzitter van de partij premier Ariel Sharon en de 'kroonpretendent' voor het partijleiderschap en het premierschap bij de komende verkiezingen in Israël, de bekende, verre van succesvolle ex-premier Benjamin (Bibi) Netanyahu. De laatste gebruikte de truc van de, in de rechtervleugel van de partij wijdverspreide, tegenstand tegen iedere vorm van een Palestijnse staat als een opstapje om Sharon aan te vallen. Netanyahu betichtte Sharon ervan een zwakkeling te zijn onder de druk van de VS, door over de mogelijkheid van een Palestijnse staat in de toekomst te praten. Sharon zei in een tegenaanval, dat Netanyahu handen had geschud met de terrorist Arafat (tijdens de in 1997 gevoerde gesprekken over de vestiging van een Palestijnse staat), terwijl hij, Sharon, dat nooit heeft gedaan en nooit zoiets walgelijks zal doen.
De kwestie van een Palestijns staatshoofd bracht de 'arme' Sharon in een conflictsituatie, waarin hij zeer waarschijnlijk tegen zijn eigen opvattingen in, rekening moest houden met zijn verantwoordelijkheid als staatsman ten opzichte van zijn bondgenoten in de internationale arena, speciaal in 't Witte Huis in Washington en de Europese Unie. Hij hield vol dat de vestiging van een Palestijnse staat niet aan de orde was, noch, gezien zijn eigen 'volhardende en Victoriaanse' strijd tegen het Palestijnse terrorisme, tot in een verre toekomst een actueel punt van discussie zou zijn. Daarom riep hij op om de stemming over Netanyahu's motie op te schorten naar een later tijdstip, als de kwestie actueel mocht worden. Tijdens de geheime stemming werd Sharon's voorstel afgewezen met 59 tegen 41 procent van de stemmen. Vervolgens werd Netanyahu's belachelijke en buitenissige motie voor de Likoed Partij, waarin een Palestijnse staat ontkend wordt in welk stadium in de toekomst dan ook, aangenomen bij acclamatie door een duidelijke meerderheid.