|
Dat klinkt allemaal nog al cryptisch, maar dat is in het kort hoe Barry Reamsbottom de secretaris-generaal van de vakbond PCS is geworden. De rechtse Reamsbottom was al secretaris-generaal van de bond, zonder zelf overigens ooit gekozen te zijn, hij werd namelijk benoemd toen de vakbond PCS ontstond uit een fusie van meerdere bonden. In mei was echter het ledencongres van de bond en die zou een nieuwe secretaris-generaal kiezen. Aanvankelijk stelde Reamsbottom zich beschikbaar voor de functie, maar al snel bleek dat hij door te weinig afdelingen genomineerd zou worden om ook daadwerkelijk gekozen te worden. Hierop besloot Reamsbottom af te treden per 31 mei 2002, dit liet hij zelfs op schrift stellen.
De gematigde fractie (waartoe Reamsbottom behoorde) schoof hierop een onbekende kandidaat naar voren. Geen wonder dus dat deze kandidaat het aflegde tegen de linkse Mark Serwotka, naast PCS-lid ook lid van de Socialist Alliance. Serwotka is een bekende vakbondsleider sinds hij de stakingen bij de arbeidsbureaus en sociale diensten leidde.
Reamsbottom, die sowieso gruwelt van stakingen en zelfbewuste arbeiders, kon dit natuurlijk niet over zich heen laten gaan. Daags na het vakbondscongres in mei riep hij, nog in de functie van secretaris-generaal, daarom het bestuur bijeen. Maar alleen leden van zijn eigen gematigde fractie werden uitgenodigd. De linkervleugel van de partij vernam pas een dag later uit de krant dat er een bestuursvergadering had plaatsgevonden.
De bestuursvergadering besloot de verkiezing van Mark Serwotka tot secretaris-generaal en Janice Godrich (tevens vooraanstaand lid van de Scottish Socialist Party) tot voorzitter ongeldig te verklaren. En waarom dan precies? Reamsbottom en kornuiten vertelden de pers dat de verkiezingen in hoge mate ondemocratisch waren, omdat er vooral aanhangers van de linkervleugel aanwezig waren op het congres, als gevolg van de actieve campagne van Serwotka en Godrich. Laten we deze redenatie even nader bekijken. Stelt u zich eens voor dat de NCPN enkele zetels haalt in het parlement, dan is dat volgens Reamsbottom's redenatie ondemocratisch omdat er teveel VVD-stemmers niet zijn komen opdagen!
De democratische oplossing was volgens Reamsbottom heel simpel. De gehele linkervleugel van het bestuur werd geroyeerd en hijzelf zou secretaris-generaal voor het leven worden, en dat terwijl hij dus nooit gekozen is door welk vakbondslid dan ook!
Dit alles moesten Serwotka en Godrich dus uit de krant vernemen omdat zij niet op de bestuursvergadering waren uitgenodigd. De linkervleugel van de vakbond laat het er echter niet bij zitten. Daags na de coup van Reamsbottom daagde ze hem al voor de rechter. De rechter besloot dat de situatie eerst bij het oude moest blijven (dus Serwotka en Reamsbottom als gedeeld secretaris-generaal en Godrich als bestuurslid). In deze periode zal de rechtbank dan een onderzoek instellen naar de gang van zaken. Op 17 juli zal de rechtbank vervolgens uitspraak doen. En hoewel de zaak duidelijk is, het congres heeft immers gesproken en de gedelegeerden op dat congres warenook legaal gedelegeerd, kan het bij die uitspraak alle kanten opgaan. Misschien is het wat achterdochtig, maar laten we ons toch maar even herinneren dat Reamsbottom een goede vriend is van Blair en natuurlijk ook vrienden heeft in gerechtelijke kringen. Het is dus geheel niet zeker dat Serwotka en Godrich deze rechtzaak gaan winnen, hoezeer zij het recht ook aan hun kant hebben.
De twee lieten het er daarom niet bij. Zij riepen de leden van de bond op om te komen demonstreren voor het hoofdkantoor, of op zijn minst een protestbrief te schrijven. Daarbij kregen zij niet alleen steun van de linkervleugel van de PCS maar ook van de nodige linkse politieke partijen. Zo plaatsten ook de New Communist Party, de Socialist Alliance, de Scottisch Socialist Party en de Morning Star oproepen om te protesteren. En met succes. Een week na de bestuursvergadering verzamelden zich al enkele honderden demonstranten voor het hoofdkantoor van de PCS in Londen. Daarnaast stuurden duizenden mensen hun steunbetuiging aan Serwotka en Godrich. Daarmee is duidelijk geworden dat Reamsbottom's geblaat over ondemocratische verkiezingen alles slaat. Het protest laat duidelijk zien dat een groot deel van de leden kiest voor een nieuwe linkse vakbondskoers. De mobilisatie van de leden gaat inmiddels gewoon door want de rechtse coup mag niet slagen.
Overigens is er in Engeland over het geheel sprake van een verlinksing van de vakbonden. Ook de vakbond T&G krijgt nu een linkse secretaris-generaal en in steeds meer vakbonden begint de linkervleugel de overhand te krijgen. Het lijkt erop dat de Britse arbeiders het zat zijn dat de vakbonden klakkeloos het beleid van Blair (en dus het neo-liberalisme) omhelzen. Het besef dat alleen door strijd verbetering kan worden gerealiseerd dringt bij steeds meer Britse arbeiders door. Maar één ding is duidelijk: de aanhangers van Blair zullen deze ruk naar links in de vakbonden met alle mogelijke middelen proberen te blokkeren.
Bronnen: New Worker, Scottish Socialist Voice, Morning Star, SSP-Bulletinboard.