Israël en de oorlogsdreiging tegen Irak

Door Hans Lebrecht

In zijn boodschap ter gelegenheid van het joodse nieuwjaar (7/8 sept.) benadrukte Israël's regeringsleider Ariel Sharon dat zijn regering weliswaar niet bij de planning van een aanval tegen Irak en Saddam Hoessein door de VS betrokken was, "maar voor honderd procent een desbetreffend besluit van de regering Bush goedkeuren en ondersteunen" zou.

Het strategische verbond tussen Israël en de VS is nooit zo nauw en sterk geweest als juist nu. Bovendien is Israël "het best uitgeruste land in de hele wereld voor een oorlog met niet-conventionele ABC-wapens", aldus de Israëlische regeringsleider.

"De verklaringen van president Bush van de VS en zijn volgelingen herinneren aan het woordgeweld en de machtspolitiek dat tijdens de dertiger jaren van de vorige eeuw in Europa de overhand had", aldus een tegen een oorlog tegen Irak gerichte verklaring van het Israëlische Communistische Forum. "Ook toen namen bepaalde leiders het standpunt in dat zij het recht hadden aan iedereen, alle landen en elke regering, die niet bereid was voor hun wil te buigen, buitensporige eisen te stellen en ze te onderwerpen aan oorlog en bezetting. Zij matigden zich zelfs het recht toe andere staten hun, ook toen 'Nieuwe Wereldorde' genoemde, dictaat op te leggen, regeringen die niet wilden meewerken omver te werpen en door volgzame regeringen "te vervangen", wordt er in deze verklaring gezegd.

Het kan nauwelijks toeval zijn dat juist in deze dagen de waarnemende minister van Buitenlandse Zaken van Turkije een officieel bezoek afgelegd heeft. Het is wel zeker, volgens verscheidene perswaarnemers, dat men daar niet uitsluitend, zoals officieel werd meegedeeld, heeft onderhandeld over eventuele waterimporten uit Turkije naar Israël, maar in de eerste plaats over gemeenschappelijke voorbereidingen van het drie-staten-verbond (VS-Israël-Turkije) voor een spoedige oorlog tegen Irak. Het is toch algemeen bekend (en de media berichten daarover), dat bommenwerpers, gevechtsvliegtuigen en gevechtshelikopters van de Amerikaanse en Isralische luchtmacht nu al op, in de buurt van de Irakese grens gelegen, Turkse vliegbases klaarstaan.

In hun gemeenschappelijk uitgegeven verklaring, in aansluiting op hun weekendbesprekingen in Camp David, beweren Bush en de Britse eerste minister Blair opnieuw, dat van Irak in het algemeen en van Saddam Hoessein in het bijzonder een dreiging uitgaat met nucleaire, biologische en chemische wapens. Daarbij moet duidelijk vastgesteld worden dat als ook maar enigszins het reële, monsterachtige gevaar van een oorlog met de genoemde nietconventionele massavernietigingswapens bestaat, dat dan op de eerste plaats van de kant van de VS en Israël komt. Het mag niet over het hoofd gezien worden dat volgens internationale controle-organen niet slechts de VS, maar ook Israël over zulke wapensystemen beschikt en ook de middelen om ze te vervoeren. Aan de eerder genoemde verklaring van de Israëlische regeringsleider Sharon, dat Israël voor een dergelijke oorlog het best is uitgerust, mag niet worden voorbijgegaan. Hij heeft toch gedurende zijn lange loopbaan als generaal en militaire en politieke scherpslijper al lang op eerloze manier bewezen dat hij meent wat hij zegt.

Daarbij komt het gevaar dat Sharon en zijn kabinetsmakkers van uiterst rechts, een verwikkeling van Israël in een aanvalsoorlog tegen Irak willen uitbuiten om hun ideeën van een 'transfer', met andere woorden een etnische zuivering van Groot-Israël van Palestijnen, in daden om te zetten. Tot de politici, die daar openlijk over praten, behoren de beide ministers van het kabinet: Effi Eytam en Benny Eyalon en Michael Kleiner, leider van de, van de regeringscoalitie deel uitmakende, Vaderlandpartij en meerdere anderen.Dat de "uiteindelijke afronding van het in 1948 begonnen proces van de verwijdering van de Arabieren uit Israël" een van de strategische doelen van Sharon is, is al lang geen geheim meer.

Vandaar dat de waarschuwing van de Israëlische communisten en andere onwrikbare vredesactivisten ernstig genomen moet worden. Zij veroordelen de ondersteuning door de Isra%lische machthebbers aan de oorlogszuchtige Amerikaanse agressie, omdat deze door Sharon benut kan worden om zijn misdadige afvoer- en verdrijvingspolitiek tegen het Palestijnse volk te realiseren.

H.L., Kibboets Beit-Oren, 8 september 2002, vertaling: Cas Hilvers.