Op 3 november worden er vervroegde verkiezingen gehouden in Turkije. Op dit moment, na vier maanden van onrust, is de politieke arena relatief rustig. Enerzijds hebben de politieke partijen het druk met propaganda maken, in een laatste poging om het aantal kiezers dat op hen gaat stemmen te vergroten. Anderzijds houden de politieke analisten zich bezig met te achterhalen welke partijen de kiesdrempel van 10 procent zullen overschrijden en dus in staat zullen zijn om zitting te nemen in het parlement.
Tot nu toe zijn de AKP (Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling, pro-Amerikaanse fundamentalisten) en de CHP (sociaal-democratische Republikeinse Volks Partij) de enige partijen die er zeker van zijn dat zij de kiesdrempel van 10 procent zullen overschrijden. Daarachter volgt de Genc Parti (Jonge Partij) met een steeds wisselende aanhang. De DYP (Partij van de Juiste Weg) van Çiller, de MHP (Partij van de Nationale Beweging - de Grijze Wolven) en de DEHAP, maken ook kans om boven de kiesdrempel van 10 procent uit te komen en deel te gaan nemen aan het parlement, als zij erin slagen om de komende dagen meer kiezers te overtuigen.
Met de verkiezingen in zicht lijken de samenzweringen nog niet op te houden. Vanuit onbekende bron, waarschijnlijk fundamentalisten, of juist diegenen die het leger tegen de fundamentalisten op willen zetten, hebben de media een belastende video ontvangen. Op deze video zijn beelden te zien uit het privéleven van één van de campagnevoerders die zich richt op het verzwakken van de fundamentalistische beweging. De heer Yuksel, een openbare aanklager werd in detail gefilmd, in bed met een onbekende vrouw in een hotelkamer. De volgende dag spande een andere openbare aanklager een zaak aan tegen de AKP, met als doel om de fundamentalistische partij te ontbinden. Dit was natuurlijk een manoeuvre van het leger, dat ziet dat de AKP te sterk wordt. Maar ook al houdt het leger afstand van de fundamentalisten, het zou te ver gaan om te denken dat er een staatsgreep plaats zou vinden gericht tegen een fundamentalistische regering. Het meest haalbare dat het leger kan doen en ook bereid is te doen is hen onder controle houden door aanhoudende ondervragingen, beschuldigingen en schandalen tijdens hun regeringsperiode.
Deze twee gebeurtenissen, die wellicht niet met elkaar samenhangen, zullen niet van grote invloed zijn op de verkiezingsresultaten. Het is nu te laat om de AKP te ontbinden. De heersende klasse denkt dat de AKP als eerste uit de bus zal komen bij de verkiezingen. Deze partij heeft loyaliteit beloofd aan de kapitalistische overheersing in alle opzichten. Voor de heersende klasse is dit een rede tot vreugde: het verschijnen van een regering met een grote publieke steun.
De Genc Parti (Jonge Partij) is een nieuw fenomeen bij de algemene verkiezingen. Vier maanden geleden, op het moment dat de vervroegde verkiezingen werden aangekondigd, werd deze partij opgericht door Cem Uzan. Hij is een mediabaas die een lange lijst van maffiapraktijken en schurkenstreken op zijn naam heeft staan. Door intensief gebruik van zijn eigen media is hij erin geslaagd om het aantal potentiële stemmen per maand toe te laten nemen. Als je erachter probeert te komen wat hij wil bereiken, door naar zijn toespraken te luisteren, ontdek je dat hij soms rechtser is dan de meest rechtse partij en soms linkser dan de meest linkse partij. De beloftes die hij doet zijn verre van realiseerbaar. Hij lijkt les gehad te hebben van Mussolini, maar is echter niet zo serieus met betrekking totpolitiek als deze voorganger was. Hij wil het parlement gebruiken als dekmantel voor zichzelf. Bij de verkiezingen maakt hij zeker kans op stemmen. Hij zou zelfs onderdeel kunnen worden van de nieuwe regering. En welke schurk zou een dergelijke sterke dekmantel weigeren?
De onrust die in Turkije is veroorzaakt door de komende vervroegde verkiezingen was heel alarmerend, maar er zullen na de verkiezingen geen grote veranderingen plaatsvinden. Wat de uitslag ook zal zijn, de nieuwe regering van Turkije zal het beleid volgen dat door het imperialisme is opgelegd. Het Turkse leger zal een belangrijk deel vormen van de grondtroepen tegen Irak, de privatisering gaat door, de landbouw zal failliet gaan, de IMF-leningen zullen tijdig en volledig worden afgelost en de eisen voor toetreding tot de Europese Unie zullen de hoogste prioriteit krijgen. De crisis met betrekking tot de politieke macht zal voortduren en nog erger: een nieuwe economische crisis, in gang gezet door de oorlog tegen Irak, ligt op de loer.
Bij de partijen van de bourgeoisie vinden wisselingen van macht en belangrijkheid plaats. De Grijze Wolven, de SP en ANAP, die reeds lange tijd loyale dienaren zijn van het imperialisme, zullen in een positie geduwd worden van waaruit moeilijk is uit te komen. Maar wie kan dat wat schelen? Dienaren komen en dienaren gaan.
Vertaling: J. Bernaven.