|
Twee weken voor de aanvang van de demonstratie had de Britse regering nog geprobeerd de demonstratie te blokkeren. Een openlijk verbod was iets te riskant daarom werd er een verbod uitgevaardigd tegen manifestaties in Hyde Park. Hyde Park is echter het traditionele eindpunt van alle demonstraties in Londen en wordt daarnaast regelmatig gebruikt voor allerhande manifestaties. Volgens het Britse kabinet zou de demonstratie in Hyde Park echter leiden tot gevaarlijke situaties en zou het park er ook onder te lijden hebben. Uiteindelijk hebben de demonstranten zich van deze indoctrinatie niets aangetrokken en was het dus een groot succes.
Niet alleen in Londen maar ook in andere grote Britse steden werden marsen tegen de oorlog gehouden. Zo waren er grote demonstraties in Manchester, Birmingham en Glasgow. Alle demonstraties konden overigens rekenen op de steun van de Britse vakbonden.
Het succes was zelfs zo groot dat het de kranten en de politiek in Engeland nu eindelijk duidelijk is geworden dat het Britse volk niet achter de oorlogszuchtige woorden van Blair en, minister van buitenlandse zaken, Jack Straw staat. Niet dat dat tot nu toe veel effect heeft gehad op de houding van beiden maar een lichte twijfel is inmiddels toch waar te nemen. Waar Engeland onverkort achter Bush stond is er nu een veranderde houding opgetreden. Straw deelde maandag 17 februari mee dat Groot-Brittannië nu ook voorstander is van meer en langduriger inspecties. Daarmee zijn ze nog niet van het oorlogspad af maar ze zitten ook niet meer in het kielzog van Bush. Op 19 februari liet Blair nog weten oorlog te zien als oplossing.
Het is in ieder geval hoopgevend dat steeds meer Britse politici zich tegen de oorlog keren. Waar voorheen in het parlement alleen de Groenen, Plaid Cymru en de SSP opriepen tegen de oorlog, hebben nu ook de Lib-Dems, SNP en Sinn Fein een standpunt ingenomen tegen de oorlog.
Blair verliest overigens niet alleen kiezers, maar ook de steun van steeds meer Labourparlementsleden. Dit bleek onder andere bij de behandeling van de oorlogsdreiging in het Schotse parlement. De SNP heeft een motie ingediend waarin zij het parlement vraagt zich tegen een oorlog uit te spreken zolang er geen VN-resolutie ligt. Hoewel de motie het niet heeft gehaald stemde wel een groot deel van de Labour parlementsleden voor de motie. Hetgeen toch een duidelijk signaal moet zijn voor Blair.
De SSP steunde de motie wel maar hun parlementslid, Tommy Sheridan, ging nog een stap verder: "De campagne tegen deze oorlog moet worden voortgezet.Tony Blair heeft het nakijken nu zoveel mensen mee hebben gedaan aan de vredesdemonstraties. We mogen niet zomaar klakkeloos ten strijde trekken omdat hij dat zegt of omdat zijn vriend George Bush de Veiligheidsraad via chantage, omkoping en treiterijen dwingt een resolutie aan te nemen." Wat Sheridan betreft komt de oorlog er dus helemaal niet.
De vraag is natuurlijk wat Blair zich verder zal aantrekken van alle onrust binnen zijn partij en het land. Tot nu toe trekt de premier immers altijd zijn eigen plan en dat zal nu ongetwijfeld ook zo zijn. Blair zal er namelijk veel aan gelegen zijn om zo snel mogelijk een korte oorlog te voeren zodat de politieke situatie in Engeland weer in wat rustiger vaarwater terechtkomt. Er is voor de Britse demonstranten dus nog genoeg werk te doen.