Wie de economie en de politiek van het Midden-Oosten vanaf het begin van de 20e eeuw wil begrijpen, hoeft enkel de spelling, de uitspraak, het belang en de betekenis van het woord 'olie' te leren.
"Tenzij de arbeidersbeweging zichzelf bevrijdt van de dodelijke omhelzing van de sociaal-democratie, zal het voortdurend van niets, via niets naar niets blijven gaan", om Engels' levendige terminologie te gebruiken.
"De revolutionaire beweging in de ontwikkelde landen," zei Lenin, "zou werkelijk een oplichter zijn wanneer de arbeiders van Europa en Amerika in hun strijd tegen het kapitalisme, niet nauw en volledig verbonden zouden zijn met de honderden miljoenen 'koloniale' slaven die worden onderdrukt door het kapitalisme" (Het tweede congres van de Communistische Internationale, 1920).
Dit zal bijzonder cruciaal worden in de komende periode omdat, sinds de ineenstorting van de Sovjet-Unie, de cohesie die geboren was uit angst voor de USSR en die de verschillende imperialistische landen samenbracht onder leiding van het Amerikaanse imperialisme, plaats begint te maken voor meer gefractioneerde relaties en oplopende spanningen tussen de leidende imperialistische machten. Terwijl ze verbonden zijn in hun verlangen de arbeidersklasse thuis en de onderdrukte volkeren in het buitenland aan te vallen zijn ze bezig tegen elkaar te 'complotteren'. Het kan ook niet anders, want "financierskapitaal en de trusts vergroten i.p.v. verkleinen, de verschillen in de mate van groei van de verschillende delen van de wereldeconomie. Als de relatie van machten wordt veranderd, welke andere oplossing voor de tegenstellingen kan dan onder het kapitalisme gevonden worden dan die van geweld?" (Lenin, Imperialisme, het hoogste stadium van kapitalisme, p.91).
In plaats van een verenigd imperialistisch blok onder leiding van het Amerikaanse imperialisme, zoals het geval was in de vier decennia volgend op het eind van de Tweede Wereldoorlog, zien we nu de opkomst van drie imperialistische blokken: Noord- en Zuid-Amerika onder leiding van de VS, de EU onder leiding van Duitsland, en het Japanse imperialisme dat in toenemende mate de VS als dominante economische macht in Zuid- Oost-Azië vervangt.
Natuurlijk zijn noch de Europeanen, noch de Japanners reeds in een positie om terug te slaan. Hoewel het defensiebudget van de EU zo'n 60 procent van het Amerikaanse bedraagt, heeft de EU niet een proportionele militaire slagkracht, zoals maar al te duidelijk werd in de oorlog tegen Joegoslavië.Vanaf toen hebben de EU-landen gewerkt aan het herstellen van deze situatie door de samenstelling van een eigen Rapid Deployment Force (snelle interventie macht) - een project waar de VS zich hevig tegen verzetten - die in staat is om onafhankelijk van de NAVO te opereren.
Tegelijk met het verscherpen van de inter-imperialistische tegenstellingen, zal de overweldigende meerderheid van de mensheid geen genoegen nemen met het deel dat haar wordt toegewezen door de zogenaamde 'Nieuwe Wereld Orde'; namelijk de her-kolonisatie van hele regio's in Azië, Afrika en Latijns-Amerika door een combinatie van economische slavernij, financiële wurging en brute militaire macht. Zij zal geen genoegen nemen met de ondraaglijke misère opgelegd door imperialistische instituties zoals de Wereldbank, het IMF en de WHO die met eufemismen als: Structurele Aanpassingsprogramma's, deregulering en liberalisering in naam van de globalisering e.d., de onbeteugelde imperialistische diefstal van de onderdrukte naties aan het daglicht trachten te onttrekken.
De overweldigende meerderheid van de mensheid zal ook geen genoegen nemen met eindeloze oorlogen, ontketend door het imperialisme.
De volkeren van de onderdrukte landen voeren juist al een strijd op leven en dood tegen het imperialisme. De heldhaftige strijd van het Palestijnse volk en andere Arabische volkeren is slechts een van de vele levende bewijzen van deze bewering. De werkende klasse in de imperialistische landen, die eveneens in toenemende mate wordt aangevallen, zal ook in opstand komen tegen de lasten die het imperialisme hen oplegt.
In deze situatie van toenemende en scherper wordende tegenstellingen van het imperialisme - tussen arbeid en kapitaal, tussen de verschillende imperialistische landen, tussen imperialistische en de onderdrukte landen waartoe driekwart van de mensheid behoort - zullen alleen die partijen van de werkende klasse die trouw blijven aan de al jarenlang bestaande, en toch steeds nieuwe, principes van het marxisme-leninisme en het proletarisch internationalisme in staat zijn zichzelf vrij te pleiten en succesvol tegen het imperialisme kunnen strijden.
De omvangrijke massa's in het Midden-Oosten en vele andere delen van de wereld laten een maximum aan initiatief zien in hun strijd tegen imperialistische bezetting, controle en agressie en vechten met een dapperheid en vastberadenheid die bewondering afdwingt en onze volledige steun verdient. De strijd van de Palestijnen voor nationale bevrijding tegen het zionistische koloniale regime, dat volledig gesteund wordt door het imperialisme, is de belangrijkste strijd in het Midden-Oosten.
Juist omdat de Palestijnse revolutionaire strijd de snijkant is van de democratische nationale revolutionaire strijd van de Arabische volkeren, die de belangen van middeleeuwsheid en imperialisme bedreigt, hebben verschillende reactionaire regimes, met name Golfautocratieën, een hecht verbond gesloten met het imperialisme.
Dat is precies waarom de verschillende Arabische regimes, zoals dit boek onthult, van tijd tot tijd geprobeerd hebben de Palestijnse Bevrijdings Organisatie (PLO) te ondermijnen en te vernietigen. Maar zonder succes. De potentie en kracht van de Palestijnse revolutie is zo sterk dat, doorradicalisering van de massa's in de Arabische landen, de imperialistisch-ingegeven statusquo dreigt te verscheuren. Ondanks hun wapenmacht zullen, noch het Israëlisch zionisme, noch de reactionaire sheikdommen, noch hun imperialistische bazen de strijd van het Palestijnse volk kunnen verslaan.
Het proletariaat van de imperialistische landen moet zich verzetten tegen en informatie geven over de vuile oorlog die gevoerd wordt door de verschillende imperialistische landen, met name de VS en Groot-Brittannië en door het zionisme, tegen de Palestijnse, Arabische en Afghaanse volkeren. Het moet zijn proletarische internationalistische plicht vervullen door luid en duidelijk te zeggen dat: "de Arabische olie behoort aan het Arabische volk en niet aan het imperialisme!"
De bevrijding van de Arabische volkeren zal ongetwijfeld het proletariaat van het Westen sterken in haar strijd voor socialisme. Ondertussen zal onder condities van de bevrijding van het imperialisme, de olie die zo vaak de aanleiding is geweest voor de misère van de Arabische volkeren, voor het eerst een machtig instrument zijn voor het binnengaan van een tijdperk van voorspoed en sociale vooruitgang.
Vertaling: Herwin Sap