|
Na duizenden Irakezen afgeslacht en verminkt te hebben prijst de Amerikaans-Britse invasiemacht het gebruik van het overweldigende en grove militaire geweld om het verzet tegen de invasie in Irak de kop in te drukken. De beelden die in de Amerikaanse media verschenen verhullen de werkelijkheid. Terwijl de ziekenhuizen uitpuilen met burgers en militairen liggen de straten in het land bezaaid met verbrande lijken. Huizen zijn vernield en families levend begraven.(1)
De regering Bush haast zich Irak een koloniale bezettingsregering op te leggen. Dit betekent geen bevrijding. Met behulp van een overweldigende vuurkracht nemen de VS bezit van het Iraakse land en zijn grondstoffen; Irak's soevereiniteit wordt terzijde geschoven, en de basisprincipes van de zelfbeschikking worden geschonden. Dit is een oorlog een Imperium waardig. De regering Bush, die eerder een veroveringsoorlog voerde in Afghanistan en nu in Irak, zal zijn plannen voor toekomstige agressieoorlogen in het Midden-Oosten en elders versnellen.
De bevolking van de Verenigde Staten en van de rest van de wereld moet zich opstellen achter al diegenen die zich in het Midden-Oosten verzetten en 'nee' zeggen tegen het imperialisme van het nieuwe Imperium. De bezetting van Irak is een opstapje tot een opgevoerde oorlogsplanning tegen Syrië, Iran, Zuid-Libanon en tegen het Palestijnse volk dat verzet blijft bieden tegen de bezetting van zijn land.
De snelle opkomst van de wereldomvattende beweging tegen de oorlogszucht van Bush en de VS is een unieke en belangrijke ontwikkeling. Mensen van over de hele wereld, in het Midden-Oosten, Azië, Afrika, Latijns-Amerika, in de VS en in Europa lopen samen in gecoördineerde protestacties. De beweging doorbreekt de grenzen en laat een internationale stem van solidariteit horen. Zelfs de 'New York Times' verwees op 17 februari naar deze beweging als naar de tweede 'supermacht' ter wereld.
De beweging vertegenwoordigt de hoop van de planeet dat oorlog, imperialisme, onderdrukking, racisme, en elke vorm van kolonialisme overwonnen kunnen worden door de globalisering van de menselijke solidariteit.
Het zou zeer tragisch zijn en van verspilde moeite getuigen als deze beweging, die nog geen jaar oud is, tot de conclusie zou komen dat haar inspanningen gefaald zouden hebben, omdat Bush en het Pentagon zijn doorgegaan met hun slachtpartij in Irak. De oorlog tegen Irak is geen bewijs van het falen van de vredesbeweging. Deze oorlog bewijst dat de economische, politieke en militaire autoriteit van de VS moreel bankroet is. Amerika koestert een systeem dat verslaafd geraakt is aan militarisme en oorlog.
Dick Cheney, die het woord voerde namens de regering, beloofde na 11 september een 'oorlog zonder einde', een oorlog die 'een leven lang' duren zou. Dit bleken geen loze beloften of holle retoriek. Sindsdien stort de regering zich schaamteloos in militaire avonturen in het buitenland, voert systematisch oorlog tegen Amerikaanse Arabieren en moslims en veronachtzaamt de burgerrechten en burgerlijke vrijheden in het binnenland.
Ze zullen het nooit toegeven, maar deze geplande 'oorlog zonder einde' is een klassenoorlog die de VS voert uit naam van het bedrijfsleven en het bankwezen tegen alle regeringen in de voormalige gekolonialiseerde landen die het gewaagd hebben zich een beetje onafhankelijk op te stellen en de controle hebben over hun eigen natuurlijke rijkdommen. Bush vatte het kort samen toen hij tegen de wereld zei: "Jullie zijn voor ons of voor hen". De werkende klasse in de VS heeft niets te winnen bij deze oorlog van het Rijk. Hij wordt alleen maar gevoerd ter verrijking van dezelfde kringen in de zaken- en bankwereld die zich schuldig hebben gemaakt aan massaontslagen, het ondermijnen van de vakbonden, loonsverlagingen, afbraak van gezondheidszorg en andere voorzieningen. Het in razendsnel tempo opgeschroefde budget voor het Pentagon en Bush' oorlog voor het 'Vierde Rijk' worden feitelijk gefinancierd met enorme bedragen die afkomstig zijn van de programma's voor de sociale dienstverlening.
De plannen van de regering Bush voor de werelddominantie zijn gebaseerd op een fantasie van de rechtervleugel, de neoconservatieve beweging en de dieven uit de zakenwereld (2). Die fantasie houdt in dat alleen militair machtsvertoon doorslaggevend is in de wereldpolitiek. De Nieuwe Wereldorde die zij nastreven is niet anders dan de Oude Wereldorde van het 19e eeuwse kolonialisme. De wereld streeft naar vrijheid, rechtvaardigheid, gelijkheid en zelfbeschikking. Bruut geweld alleen zal het historische proces, waarvan de noodzakelijke uitkomst vrijheid is, niet omkeren. Het belangrijkste element van deze strijd is het onderhouden en het uitbouwen van de mondiale beweging, de kracht die altijd gewonnen heeft en steeds winnen zal van militair en economisch geweld.
Bron: International Action Centre, vertaling Frans Willems