Blair en de media

Gilligan

Door Ron Verhoef

Er lijkt maar geen einde te komen aan de problemen van Tony Blair. In juli kreeg de Britse premier opnieuw te maken met een grote opstand binnen zijn eigen partij. Het wetsvoorstel om het invoeren van privé-ziekenhuizen in Engeland toe te staan kwam er slechts door dankzij de stemmen van de conservatieven en de stemmen van 45 Schotse Labourparlementsleden.

Dat laatste heeft veel kwaad bloed gezet binnen Labour. De Schotse ziekenhuizen vallen namelijk onder de bevoegdheid van het Schotse parlement. De Schotse Labourleden stemden dus voor iets waar ze eigenlijk niets mee te maken hadden. In Schotland zelf staat de privatisering namelijk nog niet op de kaart. Het was daarom eleganter geweest als de Schotse parlementsleden zich van stemming hadden onthouden (zoals de SNP dat standaard doet in Engelse aangelegenheden). Dan was duidelijk geworden dat het overgrote deel van de Engelse parlementsleden tegen dit voorstel was.

Maar het hield daar niet op. Blair bereidde zich deze zomer ook voor op een oorlog tegen de BBC. De journalist Gilligan had in een reportage namelijk beweerd dat de Britse overheid het potentieel aan Iraakse massavernietigingswapens zwaar overdreven had. Dit kreeg hij te horen van een hoge functionaris binnen het ministerie van Defensie. Intussen is bekend dat het om Dr. David Kelly ging. Probleem daarbij was dat de hele wereld wist dat dit zo was en dat was slecht voor het imago van Blair en dus werd alles uit de kast gehaald om de BBC zwart te maken.

BBC wil onafhankelijk blijven

Eerst werd er een commissie ingesteld die moest onderzoeken of de beweringen van Gilligan juist waren en tot overmaat van ramp, voor Blair althans, kwam deze commissie tot de conclusie dat er wellicht een kern van waarheid zat ik de beweringen dat rapporten van MI5 waren veranderd om het voeren van oorlog door het parlement te krijgen. Ook kwam de commissie tot de conclusie dat journalisten hun bronnen niet vrij hoeven te geven, iets wat Blair geëist had.

Wel kreeg de BBC de opdracht voortaan objectiever te rapporteren. Dat laatste is natuurlijk een farce. Feitelijk wil Westminster van de BBC een staatsomroep maken die slechts de kant van de Britse overheid belicht. En dat is nu juist wat de BBC niet wil. Het bestuur van de BBC liet weten dat zij achter Gilligan stonden en dat ze vonden dat de BBC en de democratie gebaat waren bij goede onderzoeksjournalistiek. De BBC wil duidelijk geen verlengstuk worden van Blair.

Nadat de commissie uitspraak had gedaan dacht iedereen dat de zaak wel over zou zijn. Maar Blair liet merken slecht tegen zijn verlies te kunnen. Labour begon het ministerie van Defensie overhoop te halen om te kijken wie het lek was. Bij de eerste poging kwamen ze met een ambtenaar in een lage functie die feitelijk geen kennis had van de rapporten waar het over ging. Al heel snel werd echter duidelijk dat deze man door Labour naar voren werd geschoven om de BBC zwart en belachelijk te maken.

Uiteindelijk kwam het echte lek dan toch boven water en zou ook duidelijk worden hoe Blair over lijken gaat om zijn macht te kunnen behouden. Nadat duidelijk werd dat David Kelly het lek was begon Labour hem zwart te maken. Hij zou niets weten van de affaire en was een totale nietsnut. De lastercampagne zou uiteindelijk leiden tot zijn tragische zelfmoord.

Voor een groot politicus zou dit het teken zijn geweest te erkennen dat hij fout zat en om af te treden, maar Blair is alles behalve een groot politicus en onderbrak niet eens zijn reis in het Verre Oosten om de zaken af te handelen. Bovendien lag de schuld geheel bij de BBC, volgens Blair. En het hield niet op, ook na de dood van Kelly ging Blair door met de lastercampagne tegen Kelly. Bij monde van zijn woordvoerders liet Blair weten dat hij een charlatan en een fantast was. Bij de auteur van dit artikel kwam dan ook spontaan een zin op uit het verhaal "The fall of the house of Usher", van Edgar Allan Poe: "Is there no end to your horrors?" (Komt er dan nooit een einde aan uw gruwelen). Het antwoord is duidelijk: nee. Zelfs nu nog gaat de oorlog met de BBC door. In de commissie die onderzoek doet naar de dood van David Kelly heeft Gilligan zijn notities van het gesprek prijsgegeven die duidelijk laten zien hoe Blair de publieke opinie probeert te manipuleren. En wederom is de reactie van Downing Street dat Kelly niet wist waar hij het over had.

BBC boven Blair

Wat erger is voor Blair is dat hij de oorlog tegen de BBC lijkt te verliezen. Ruim tweederde van de Britse bevolking gaf in een opiniepeiling aan dat zij meer vertrouwen hadden in de BBC dan in Blair. Bovendien gelooft de grote meerderheid van de Britten ook dat de BBC gelijk heeft en terecht. Want waar zijn die massavernietigingswapens? Blair gaf in het parlement al toe dat ze niet gevonden zouden worden, maar dat er wel documenten bestaan waaruit duidelijk naar voren zou komen dat Saddam Hoessein zulke wapens aan het ontwikkelen was (zou Blair helderziend zijn?)! En, voegde Blair eraan toe, het feit dat de documenten over de Uraniumhandel tussen Irak en Niger vervalst waren wil nog niet zeggen dat de handel niet plaats heeft gevonden. Uiteraard kwam dit Blair op een boze reactie uit Niger te staan. Dat is dus Blair's nieuwe taktiek: schuldig totdat het tegendeel bewezen is. En dat bewijzen van het tegendeel is dan nog eens onmogelijk ook.

Het zijn de tekenen van een premier in moeilijkheden, die Blair ertoe bracht te zeggen dat het hartverwarmend was de steun te hebben van het Amerikaanse Congres nu de Britten hem in de rug staken. Rare opmerking, voor wie zit Blair eigenlijk in Downing Street 10? Sinds zijn toespraak in Amerika weten we dat dus, namens Bush! Volgens Blair zal de geschiedenis uitwijzen dat hij gelijk had. Volgens de auteur van dit artikel, die als historicus meent ook een beetje van de geschiedenis af te weten, zal de geschiedenis uitwijzen dat Blair een zwakke, op macht beluste, premier was, die maar beter snel vergeten kan worden.

Bronnen: New Worker, Morning Star, Scottish Socialist Voice, BBC-Scotland, Press and Journal, The Guardian Weekly