Prinsjesdag Griekse stijl

 

Grieken blijven demonstreren tegen oorlog en sociale afbraak.

Door Anna Ioannatou

De feestelijk georganiseerde aankomst van premier Simitis op het vliegveld 'Macedonië' van Thessaloniki voor zijn jaarlijkse toespraak over begroting en toestand van de economie, waarmee de Internationale Expo Thessaloniki elk jaar officieel geopend wordt, vormde een schrille tegenstelling met de betoging in het centrum van de stad tegen de regeringspolitiek. De Griekse 'prinsjesdag' - weliswaar zonder prinsen - is daarom niet minder een festijn van volksverlakkerij.

De 'metropool van de Balkan', zoals Thessaloniki ook wel eens pretentieus genoemd wordt, is elk jaar weer het toneel van miljardenbeloftes aan 'het volk'. Dit jaar nog extra aangedikt vanwege de naderende verkiezingen, maar ook omdat de realiteit steeds minder met die beloftes te maken heeft. Nu was zelfs de aartsbisschop aanwezig om de geestelijke steun aan de economische politiek te beklemtonen. In Griekenland zijn kerk en staat nog steeds niet gescheiden.

De premier maakte duidelijk dat we aan het begin van vier jaar (ambtstermijn nieuwe regering, men is zeker van een nieuwe overwinning) hoge risico's staan, die alleen de regerende PASOK aan kan. Deze belofte was duidelijk impliciet aanwezig. Garantie voor de 'welvaart' (nu al verkiezingsleuze) van de bevolking zou voortzetting van de bezuinigingen zijn. En met een 'knipoog' richting kapitaaloligarchie heette het: "Wij gaan door met de grootste fiscale aanpassing die het land ooit gekend heeft. Dat beleid volgen wij al tien jaar trouw."

De premier sprak ook over de stijging van het reële inkomen van de werknemers (klopt niets van), van vermindering van de werkloosheid (het regent ontslagen) van sociale convergentie, terwijl de werkende bevolking van Griekenland gemiddeld meer werkt dan in de andere Europese lidstaten, maar het minst verdient. Luisterend naar de toespraak, zou je je kunnen afvragen, over welk land de premier het eigenlijk heeft...

Gegoochel met cijfers

Op de persconferentie die volgde, vroeg een journalist hoe het nou toch komt dat 20 procent van de Grieken onder de (Europese) armoedegrens leeft. Het antwoord was, dat het niet om absolute Verelendung gaat, maar gewoon om een slechte verdeling van rijkdom volgens de Europese statistieken waar anders naar gekeken moet worden (naar de statistieken dus), want in andere opzichten zijn Grieken er beter aan toe dan de overige Europeanen...

Natuurlijk op zich wel waar als constatering, maar de afwezigheid van absolute armoede vormt daarom nog geen excuus voor de relatieve armoede. Dit jaar zal volgens de officiële verwachtingen de geproduceerde rijkdom (het bruto nationaal product, bnp) 150 miljard euro bedragen. De premier beloofde een sociaal pakket (toeschieten in de armste gevallen, liefdadigheidsbeleid) van 1,7 miljard euro, dus maar 1,1 procent! Waar dan de overige 8,3 miljard naartoe gaat, werd niet gezegd. Alleen dit jaar al heeft de regering de bankiers 9,4 miljard euro rente geboden (meer dan 6,2% van het bnp) en de netto ondernemerswinsten bedroegen in 2001 6,8 miljard euro oftewel uit elke werknemer werd 8.442 euro winst geslagen.

Het ware gezicht echter van het volksonvriendelijk regeringsbeleid kwam naar voren tijdens de betogingen die in Thessaloniki plaatsvonden met duizenden verontwaardigde mensen, terwijl de regering via geënsceneerdeopinipeilingen, filmpjes en gegoochel met cijfers het volk ervan probeerde te overtuigen, dat de Griek aan illusies lijdt. Tevens probeerde zij haar politiek te verdedigen met behulp van een macht aan oproertroepen te land, ter zee en in de lucht.

De armste pensioengerechtigden mogen in elk geval tevreden zijn. Zij krijgen er namelijk 1 euro per dag bij! 'Prinsjesdag' is altijd een dag, waarop het 'volk' veel cijfers hoort en voor een niet-specialist is het echt niet makkelijk te snappen wat die cijfers precies betekenen. Die betekenis wordt echter met de dag duidelijker in de levensstandaard en de stelselmatige afbraak van de sociale rechten terwille van de vrijheid die de economie nodig heeft om zich dynamisch te ontwikkelen, zoals dat in neoliberale termen heet. Wat dat betekent wordt zeer praktisch door de meerderheid van de bevolking beleefd. Om dit te snappen is er waarachtig geen specialist nodig. Het probleem is nog er de juiste politieke conclusies aan te verbinden.