Kabinet verdeelt lasten onevenredig

Rijken rijker, armen armer

De parlementaire rechtse overmacht dwingt links in de Tweede Kamer tot samenwerking. De echte strijd zal worden gevoerd in buurten en bedrijven.

 

 

Door Jos van Bergen

Volgens het kabinet worden de lasten van de bezuinigingen en lastenverzwaringen in de komende jaren evenwichtig verdeeld. Daarmee geeft het kabinet er blijk van een merkwaardige opvatting te hebben over de betekenis van "evenwichtig".

Het kapitaal wordt ontzien. De belasting op winst, de vennootschapsbelasting, wordt niet verhoogd. Sterker nog, de zogenaamde "administratieve lastendruk" van ondernemingen moet in de huidige kabinetsperiode met een kwart teruggebracht worden. Terwijl het kapitaal dus ontlast wordt krijgt de loonarbeid het in de komende tijd zwaar te verduren. Maar ook daar is de vraag wat het kabinet onder "evenwichtig" verstaat. Het regent eigen bijdragen en eigen risico's - of de verhoging ervan - en allerhande voorzieningen, zoals de tandarts, moeten in het vervolg zelf worden betaald. Voor mensen met een kleine beurs komen deze lastenverzwaringen aanzienlijk harder aan dan voor veelverdieners. Terwijl de prijzen van de dagelijkse boodschappen onverminderd doorstijgen wordt de huursubsidie verlaagd. Veel mensen met een minimumloon of een uitkering zullen onder de armoedegrens zakken en niet langer aan hun financiële verplichtingen kunnen voldoen. Zo dreigen zij uit hun woning gezet te worden en uitgesloten te worden van medische verzorging. Bittere armoede is hun lot en het kabinet verkoopt dit beleid als "evenwichtig".

Eigen schuld, dikke bult

De storm van protest tegen dit beleid, dat het CDA "solide en sociaal" noemt, is dus terecht. Het evenwicht is in de maatregelen ver te zoeken. Onder het mom van "meer eigen verantwoordelijkheid" krijgen de zwaksten in onze maatschappij de hardste klappen en verdwijnen zij in de armoede. De meesten van deze mensen maken geen schijn van kans maar worden door het kabinet wel verantwoordelijk gemaakt voor hun eigen toestand. Zo maakt het kabinet van een maatschappelijk probleem een individueel probleem. Terwijl er volgens minister Zalm (VVD) van Financiën elke maand 14.000 banen in Nederland worden geschrapt krijgen de slachtoffers de schuld van hun eigen werkloosheid. Om hun "eigen verantwoordelijkheid" te stimuleren krijgen zij het predikaat "profiteur" opgeplakt en worden zij verplicht op zoek te gaan naar werk dat er niet is. Als het niet lukt aan de slag te komen moeten zij hun zuur verdiende spaargeld opeten en verdwijnen ook zij in de armoede. Eigen schuld, dikke bult.

Inleveren gaat vóór

Om de vergrijzing op te vangen moet de arbeidstijd volgens het kabinet verlengd worden. Het moet afgelopen zijn met VUT en pre-pensioen, iedereen moet doorwerken tot zijn vijfenzestigste jaar. Dwars tegen de maatschappelijke ontwikkeling in beweert het kabinet doodleuk dat bedrijven ouderen in dienst moeten nemen of houden. Volgens minister De Geus (CDA) van Sociale Zaken moeten werkgevers investeren in de kwaliteit van het werk en in de capaciteiten van mensen zodat zogenaamde "pensioen-proof" banen ontstaan. Minister De Geus denkt zeker dat werkgevers gek zijn. Het zijn juist de oudere werknemers die het eerst op straat gezet worden omdat zij te duur zijn en hun productiviteit terugloopt. Niemand weet dat beter dan oud-vakbondsman De Geus, maar dat belet hem niet deze onzin te verkopen. Deze man, die in de verkiezingscampagne bij hoog en bij laag beweerde dat hij de ontkoppeling van lonen en uitkeringen niet zou "meemaken", is nu minister van Sociale Zaken, koppelt de uitkeringen los van de lonen, en leidt deNederlandse bevolking bewust om de tuin. Terwijl er dagelijks honderden mensen ontslagen worden beweert hij gewoonweg dat wij er allemaal "een schepje bovenop" moeten doen. Deze ongekende volksverlakkerij verkoopt hij vervolgens met de leus: "werken gaat vóór". Nu een procentje loon inleveren is volgens hem toch niet zo erg; in 2006 ontstaan daardoor 40.000 tot 50.000 banen extra, dus waar praten wij over? Geen garantie natuurlijk, behalve dat je zeker weet dat je nu minder inkomen hebt terwijl de lasten explosief stijgen. Hoezo werken gaat vóór? De Geus propageert: "inleveren gaat vóór!"

Loze beloften, lege maag

Niet doen. Het kabinet heeft niets goeds voor met de arbeidersklasse zoals overduidelijk blijkt uit hun leugenachtige argumentatie. Het kabinet is er slechts op uit de lasten van de economische malaise af te schuiven op de arbeidersklasse en biedt geen enkel perspectief. Balkenende geeft weliswaar hoog op over positieve resultaten op de langere termijn, maar zijn uitspraken zijn nergens op gebaseerd. Een bewering, hoe vaak je die ook herhaalt, is geen bewijs. Deze lieden zijn niet te vertrouwen, hoe hard zij ook beweren dat zij volledig achter hun beleid staan en verkondigen dat de economie wel weer zal aantrekken als wij hard genoeg de broekriem aanhalen. Deze lieden geven hun vriendjes topambtenaren stevige loonsverhogingen en bespreken de verdubbeling van hun eigen inkomen. En wij zouden moeten inleveren? Niets daarvan, loze beloften vullen niet de maag, leugens kunnen niet overtuigen, en inleveren lost niets op. Als zij de lasten "evenwichtig" willen verdelen moeten zij maar bij zichzelf beginnen en een einde maken aan de grenzeloze graaicultuur bij de top van het bedrijfsleven.