Tegen de stroom in

 

Jongerenorganisatie KNE: solide grondslag, jeugdig en strijdbaar elan.

Door Anna Ioannatou

Misschien is 35 jaar niet een leeftijd die onmiddellijk met jeugd geassocieerd wordt, als het een menselijk individu betreft. Maar voor een jeugdorganisatie is een 35ste vejaardag reden om trots te zijn, zeker als de start onder illegale omstandigheden plaatsvond (militaire dictatuur) en de levensgeschiedenis de eerste jaren een en al vervolging was.

De KNE (Communistische Jeugd Griekenland) werd in september 1968 opgericht, ruim een jaar, nadat het Amerikaans geïnspireerde schrikbewind van de kolonels zich geïnstalleerd had (april 1967). Aan de moed van de jeugdige oprichters valt duidelijk niet te twijfelen. Vele prominente leden zijn dan ook vervolgd, opgepakt en gemarteld in die eerste jaren. De KNE, die van 18-21 september j.l. haar 29ste festival vierde, speelt nog steeds een niet te onderschatten rol in de 'opvoeding' van een flink deel van de Griekse jeugd. De KNE wordt dan ook wel eens een school genoemd, die Griekse jongeren probeert voor te bereiden op een levensloop als communist met de hoge humanitaire waarden die dit begrip inhoudt. Dat betekent uiteraard niet dat ook iedereen die in de KNE geweest is zich zijn hele leven aan de daar geleerde idealen houdt. Niet omdat je volgens een bekende en talloze malen herkauwde uitspraak min of meer niet goed bij je verstand zou zijn als je op rijpe leeftijd nog socialist bent, maar omdat het nou eenmaal moeilijk en vermoeiend is je hele leven tegen de grote stroom in te roeien. Tegen de stroom dus van consensus (passief en actief) met het mensonwaardige beleid van het land waarin je leeft. Voeg daar nog een bewustzijns- en gewetensondermijnend propaganda-apparaat plus diverse 'democratische' vormen van allerhande 'Berufsverbote' bij en het is al gauw gedaan met de maatschappij- en systeemkritische levenshouding in socialistische, laat staan communistische richting.

Tekenend voor de revanchistische ontwikkelingen is de ontwerpresolutie, ruim een maand geleden ingediend bij de Raad van Europa, ter veroordeling van het communisme als totalitaire ideologie ("Noodzakelijke maatregelen voor het tenietdoen van het erfgoed van de voormalige totalitaire communistische staten") en de uitlatingen van de minister van Justitie (!) van de nieuwe EU-lidstaat Estland (op een bijeenkomst van voormalige SSers, die in de nieuwe democratische omstandigheden vrijgelaten zijn), dat er een nieuw Neurenberg moet komen ter veroordeling van de meest misdadige ideologie in de geschiedenis der mensheid, het communisme.

De tegenstroom

De KNE gaat door, ondanks de moeilijke jaren van fnuikende opportunistische invloeden uit de periode 1989-1991, voorafgegaan door de geïntensiveerde ondermijningspogingen van de tachtiger jaren gericht tegen de communistische wereldbeweging. Het eerste middel waarmee de KNE haar oprichting in september 1968 bekendmaakte, was het blad 'Odigitis' ('Leider', de titel van een gedicht, waarmee de dichter K.Varnalis de communistische partij symboliseert met haar historische voorhoederol). Het blad kwam tijdens de junta maandelijks (illegaal) uit. Op 18 september 1974 verscheen het eerste legale nummer. Tot 1991 verscheen het blad wekelijks en bereikte regelmatig een oplage van tienduizenden per week (meer dan 200.000 nummers per maand). In de periode 1989-1991 had de KNE twee afsplitsingen te verduren na serieuze ondermijningspogingen. Na de tweede afsplitsing was de situatie zo kritiek, dat de 'Odigitis' niet meer kon verschijnen (van december '90 tot september '91). Sindsdien komt hij weer maandelijks uit, in het begin moeizaam en vaak vertraagd. Met de KNE gaat het goed, haar invloed neemtduidelijk toe en het linkse gedachtegoed dat zich in Griekenland als erfgoed van een ooit bloeiende volksbeweging heeft afgezet, mist zijn uitwerking nog steeds niet. Maar het contact met lezen moet opnieuw geleerd worden. Een algemeen probleem dat beslist niet alleen in Griekenland bestaat, is de afkeer van lezen, de geestelijke luiheid, op klare informatie gericht zijn, niet op denkprocessen, wat in steeds meerdere mate te constateren valt en wat zijn tol eist (zelfs grote organisaties van kapitalistische landen, zoals de OESO, baart dit verschijnsel zorgen, zoals uit recente onderzoeken blijkt).

Ook op dit gebied heeft de KNE dus een nieuw soort strijd te leveren, met de 'Odigitis' in de hand. Uiteindelijk neerkomend op een strijd tegen een nieuwe vorm van zogenaamd on-politiek gecomputeriseerd 'analfabetisme' gepaard gaand met nieuwe armoede. Uitdagingen genoeg dus voor een communistische jeugdorganisatie, als zij wil bewijzen het enige echte toekomstperspectief in handen te hebben.