Het jaar 2003 zit er weer bijna op. Een jaar dat tegengestelde gevoelens oproept. De brutaliteit van rechts neemt vormen aan die we al enige tijd niet meer kenden. De roofridders zijn uit hun kastelen getrokken en zaaien dood en verderf op hun strooptochten naar geld, markten en grondstoffen. Zij krijgen daarbij steun van delen van de bevolking die geloven in hun verhalen over vredesmissies en vernietiging van gevaarlijke vijanden. Ook in eigen land zijn de vazallen van deze ridders bezig om hun kluizen ten koste van de meerderheid van de bevolking te vullen. Ze mogen die rijkdom zelfs tonen. Zijn we weer terug in de middeleeuwen? De omvang van de bezuinigingen, om de oorlogen te kunnen betalen en de feestjes van de rijken te bekostigen, is zeer snel aan het toenemen en krijgt het karakter van een kaalslag. In de Verenigde Staten worden burgerrechten in sneltreinvaart afgebroken, zogenaamd om het terrorisme te bestrijden. Welk terrorisme eigenlijk? Door de rovers die dat land in hun greep houden worden ook het internationaal recht en internationale instituten stelselmatig onder vuur genomen. Over de gehele linie worden democratische verworvenheden afgebroken, ook in ons land.
Het stemt allemaal niet erg gelukkig. Maar wie goed kijkt ziet het verzet groeien, ziet het gemor toenemen. Dat heeft nog geen opvallende vormen aangenomen, want de hoop op een ommekeer op het einde van de crisis maakt mensen nog voorzichtig. Vechten doe je als het echt moet. Voor het zover is proberen we zo goed en zo kwaad als het gaat te overleven. Dat kan op veel manieren, legaal en illegaal, eerlijk of oneerlijk. Maar de crisis gaat niet voorbij en de ene inleverronde zal de andere opvolgen. Dat zullen we merken in 2004 en 2005.
Al het geklets over normen en waarden heeft hiermee te maken. Het kapitalistische uitbuitingssysteem zorgt voor een voortdurende uitholling van solidariteit, gevoel van gemeenschappelijkheid en menselijkheid. Het maakt mensen tot waren. Het predikt een ieder-voor-zich-mentaliteit die alle gemeenschappelijke normen en waarden stap voor stap zal uithollen. Donner, niet gehinderd door een sterke (buiten)parlementaire oppositie, slaat inmiddels de slag die de conservatieven altijd weer slaan als zij de kans krijgen. Gebruikmakend van allerlei gevoelens van ongemak en irritatie over het onfatsoenlijke gedrag van anderen, worden rechten waar de arbeidersklasse jarenlang voor heeft gevochten afgebroken. Niet om een halt toe te roepen aan de toegenomen criminaliteit, maar om beter te zijn voorbereid op het ongetwijfeld komende maatschappelijke verzet tegen de afbraak van lonen, uitkeringen, voorzieningen en levenspeil, tegen de afbraak van burgerrechten en de uitholling van de democratie. Het gaat helemaal niet om bolletjesslikkers en heroïne. Het gaat om het vormen van een politiestaat.
En dat is precies wat steeds meer mensen merken en waar ze zich tegen zullen verzetten. Dat is waarom 2004 en 2005 een stuk positiever zal zijn dan dit jaar. Maar daar moet wel voor worden geknokt.
De redactie van Manifest wenst iedereen daarom prettige feestdagen (de dagen gaan weer lengen!) en een gezond, gelukkig en strijdbaar 2004.