Livingstone: linkse dissident of meeloper?

Ken Livingstone  

Door Ron Verhoef

Is Labour bekeerd? Hebben ze het socialisme opnieuw ontdekt? Je zou het haast denken nu ze besloten hebben om Ken Livingstone weer toe te laten tot de partij. Het is echter eerder een zaak van macht corrumpeert.

De kans dat Livingstone de verkiezingen voor het burgemeesterschap in Londen dit jaar opnieuw wint is behoorlijk groot. Nu George Galloway buiten Labour is gezet kan dat Labour wel eens gezichtsverlies gaan opleveren, en dat moest natuurlijk koste wat kost vermeden worden!

Het was Livingstone zelf die opnieuw een aanvraag voor het lidmaatschap heeft ingediend, maar dat gebeurde alleen maar nadat Labour duidelijk te kennen had gegeven dat ze bereid was een dergelijke aanvraag positief te beoordelen. Er ging natuurlijk wel wat aan vooraf. Er was immers al een officiƫle kandidaat benoemd voor de verkiezing van burgemeester van Londen, Nicky Gavron. Volgens de opiniepeilingen maakte Labour echter geen schijn van kans om de verkiezingen te winnen en een grote nederlaag in Londen zou wel heel pijnlijk zijn. Gavron hield het dus voor gezien.

Daarmee kwam uiteraard de vraag wie Gavron zou moeten opvolgen. Bij voorbaat leek het immers uitgesloten dat een Labour-kandidaat zou winnen van Livingstone. Dus liet Labour duidelijk blijken dat ze Livingstone wel weer wilde opnemen in de partij als hij zelf maar een aanvraag hiertoe indiende. En dat heeft hij dus met succes gedaan. Dat dit succesvol zou zijn was overigens niet zo zeker want niet alle leden van het landelijke bestuur van Labour zaten daarop te wachten. Tot nu toe had het bestuur ook erg zijn best gedaan om zoveel mogelijk linkse dissidenten te royeren (Galloway, Canavan) of aan de zijlijn te zetten (Benn, Corbyn). Voor het bestuur was het toelaten van een links geweten dus een grote stap.

Daarnaast was er nog een technisch probleem. Volgens de statuten van de partij kan iemand die geroyeerd is de eerste vijf jaar niet meer worden ingeschreven als lid en het royement van Livingstone is pas vier jaar oud. Als een partij bereid is zijn eigen regels te overtreden dan moet de nood ook wel erg hoog zijn.

En inderdaad, Blair heeft vanaf het begin aangegeven voor een heropname van Livingstone te zijn. Het was de premier wel duidelijk dat dit de enige kans was voor Labour om de verkiezingen te winnen, want de populariteit van Livingstone is ongekend groot in Londen.

Daarnaast kan Labour ook wel weer wat positieve aandacht gebruiken. Na Irak, waarbij Blair voortdurend werd betrapt op het vertellen van leugens, en de uitsluiting van Galloway, is Labour in aanzien gedaald in de peilingen. Zesenveertig procent van de Britten denkt zelfs dat Blair nog dit jaar zal moeten vertrekken als premier (volgens een peiling in Guardian).

Water bij de wijn

De vraag is hoe het nu verder gaat. Livingstone heeft in een gesprek met het bestuur van Labour namelijk aangegeven dat hij het verkiezingsprogramma onderschrijft en ook de statuten zal naleven (!). En dat verkiezingsprogramma gaat nu juist dwars in tegen alles wat Livingstone groot heeft gemaakt in Londen. Zo blijft de privatisering van de metro voor Labour een belangrijke prioriteit, terwijl Livingstone de verkiezingen van vier jaar geleden nu juist gewonnen heeft door tegen die privatisering te zijn.

Het lijkt er voorlopig dus sterk op dat Livingstone flink water bij de wijn heeft gedaan om weer toegelaten te worden. Waarom? Waarschijnlijk omdat dathet besturen een stuk gemakkelijker maakt. De afgelopen jaren was Livingstone niet verzekerd van de steun van welke partij dan ook en moest besturen met wisselende meerderheden. Soms kreeg hij plannen niet eens door de gemeenteraad. Weliswaar had Livingstone de steun van de kleinere linkse partijen maar die zetten geen zoden aan de dijk. Als lid van Labour hoeft hij zich hier niet al te veel zorgen over te maken. De partij is de grootste partij van Londen. Met Livingstone als voorman in Londen zou Labour die positie zelfs wel eens kunnen uitbouwen en zo een einde kunnen maken aan een reeks verloren verkiezingen in het afgelopen jaar.

Zit de Londenaar nu eigenlijk wel te wachten op een burgemeester die aan de leiband loopt van Labour? Het antwoord is zeer waarschijnlijk nee, maar een alternatief is ook zeker niet voor handen. Voor de Londenaar zal het er dus in hoge mate van afhangen hoever Livingstone durft te gaan. Durft hij tegen Labour in te gaan? Zal hij nu daadwerkelijk een linkse dissident binnen Labour blijven of past hij zich aan? Te vrezen valt voor het laatste want een hernieuwd royement zal Livingstone zeker niet willen. Laten we niet vergeten dat Livingstone zelf altijd binnen Labour wilde blijven. Hopelijk zal hij echter durven opstaan en een alternatief geluid laten horen zoals hij dat in het verleden ook heeft gedaan.

Het zou dus best kunnen dat Labour met het royeren van Galloway van een linkse lastpost af is om er met het toelaten van Livingstone weer een nieuw probleem bij te krijgen. De toekomst zal het uitwijzen!

Bronnen: New Worker, Scottish Socialist Voice, The Morning Star.