Enige tijd terug hebben 18 personen, waaronder de KONGRA-GEL vice-voorzitter Osman Öcalan, de Partijraadsleden Nizamettin Tas en Hidir Sarikaya, en de voormalige Europese vertegenwoordiger Kani Yilmaz, het centrale kamp van KONGRA-GEL in het Turks-Iraakse grensgebeid verlaten. Er wordt gezegd dat ze nu in de Zuid-Koerdische stad Mosul verblijven. Volgens verschillende bronnen vertegenwoordigde de groep een minderheidspositie binnen de organisatie. De groep zou nauwe banden met de VS voorstaan en een breder samenwerkingsverband met de Zuid-Koerdische partijen KDP en PUK.
Geruchten dat de groep met nog 100 KONGRA-GEL leden zou zijn overgelopen naar de Amerikanen in Irak worden door een aantal bronnen ontkend. Ook een Amerikaanse diplomatieke vertegenwoordiger in Ankara gaf aan tegenover de pers dat hij hier niets van heeft gehoord. Wel is het duidelijk dat er contacten zijn geweest tussen de groep en vertegenwoordigers van de VS. Volgens goed geïnformeerde bronnen hebben de Amerikanen de leidende kaders van de organisatie asiel aangeboden in Noorwegen. Als tegenprestatie zou de guerrillabeweging ontbonden moeten worden. Op deze manier wilden de VS de beweging vernietigen. De KONGRA-GEL-leiding heeft dit plan resoluut van de hand gewezen.
De groep van Osman Öcalan gaf eerder steun aan de zittende burgemeester van Diyarbakir Feridun Celik voor de gemeenteraadsverkiezingen in Turkije, die op 28 maart 2004 worden gehouden. Celik is door de DEHAP aan de kant gezet omdat hij te passief is geweest tijdens zijn ambtsperiode. Celik wilde daarna meedoen met zijn eigen partij als een onafhankelijk kandidaat, maar heeft zich intussen weer teruggetrokken na veel kritiek van de democratische organisaties. Eind januari heeft de leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, al gezegd dat zijn broer de leiding heeft over een groep die een 'gevaarlijke nationalistische lijn' voorstaat en een verbinding wil met de Zuid-Koerdische leiders Barzani en Talabani. Door middel van zijn advocaten liet Abdullah Öcalan weten: "Wij zullen dit proces stoppen. Wij zullen het nationalisme geen kans geven." Een woordvoerder voor KONGRA-GEL heeft intussen aangekondigd dat de situatie onder controle is en dat er geen verdere ontwikkelingen te verwachten zijn. KONGRA-GEL president Zubeyir Aydar heeft op Roj TV gezegd dat alle mensen die door de jaren heen het schip van de Koerdische beweging hebben verlaten, na verloop van tijd verdronken zijn in het woelige politieke water. Met de groep van Osman Öcalan zal het niet anders aflopen. Aydar maakte duidelijk dat het schip alleen zijn doel, een oplossing van de Koerdische kwestie, kan bereiken als we ons daar gezamenlijk voor inzetten.
Bron: Nuce Nr 145/146 05/12-03-2004, uitgave van ISKU, de Kurdische
Solidariteit, Duitsland (bewerkte en aangevulde versie)
Het heeft geen zin om in te gaan op de acties van individuen, we moeten kijken naar de achtergronden waardoor het zover heeft kunnen komen. Sinds het einde van de oorlog in Irak is er in het Midden-Oosten een nieuw tijdperk aangebroken. Een tijdperk waarin ook kansen zijn weggelegd voor het Koerdische volk. Uit verschillende hoeken is sindsdien beweerd dat KONGRA-GEL zaken zou willen doen met de Amerikaanse bezetters. Inderdaad heeft de organisatie aangegeven dat het de kansen zal grijpen die de nieuwe situatie biedt. Maar er is een groot verschil tussen het grijpen van kansen en je volledig verkopen aan de bezetters. De term is juist, het blijven bezetters die in het gebied niets te zoeken hebben en er alleen zijn omdat het Iraakse volk er zelf niet in slaagde om Saddam de deur te wijzen. Het is een feit dat de Amerikanen in het gebied aanwezig zijn en dat hetzelfde geldt voor de krachten van de Koerdische vrijheidsbeweging. Het ligt dus voor de hand dat er zo af en toe contacten zijn.
Daar is ook niets mis mee, zolang het niet tot overtredingen komt van de principes en de ideologie van de organisatie. En dat is precies waar de groep van Osman Öcalan in de fout is gegaan. Al langer vertegenwoordigde Osman Öcalan een nationalistische rechtse lijn binnen de organisatie. De aanwezigheid van de Amerikanen en de activiteiten van de Zuid-Koerdische partijen hebben de groep het idee gegeven dat de tijd nu was gekomen om deze lijn door te trekken en niet alleen een nauwe samenwerking met de Zuid-Koerdische partijen te zoeken, maar ook alles te verkopen aan de Amerikanen. Dit is op een schaamteloze manier gebeurd, een manier die alleen als totaal onacceptabel kan worden beschreven. Overigens zijn er zeker pogingen geweest om deze groep tot andere gedachten te brengen.
Niemand heeft ze ook gedwongen om KONGRA-GEL te verlaten. In eerste instantie is de personen in kwestie gevraagd om uitleg te geven over hun acties voor een disciplinair comité. Intussen werden ze uit hun functies gezet. Pas toen de groep weigerde om voor het comité te verschijnen is bekendgemaakt dat ze de organisatie hebben verlaten.
Eén van de leidinggevenden van KONGRA-GEL, Duran Kalkan, heeft duidelijk gemaakt dat er geen weg terug meer is voor de groep. "Het dossier is gesloten", zei hij in een interview in de Koerdische media.
Dit soort activiteiten zijn het gevolg van een volledig verlies van principes en het loslaten van de ideologie van de beweging. Als principes overboord worden gezet en de ideologie wordt losgelaten, blijft alleen het nationalisme over. De stap naar reactionair denken en de verkoop van de verworvenheden is dan heel dichtbij. Vanaf het begin heeft de PKK dit benauwende nationalisme bestreden en heeft zich opgesteld als een internationalistische links-socialistische beweging. De nu genomen actie om afstand te nemen van de groep van Osman Öcalan geeft aan dat dit mechanisme nog steeds perfect functioneert. Het is bewezen dat niemand, zelfs niet de hoogstgeplaatste personen, ooit de kans zullen krijgen om de beweging te verkopen. Dat is een belangrijke vaststelling die perspectief biedt voor de toekomst.
Dit betekent niet dat volledig aan oude dogma's moet worden vastgehouden. Ook dat is een doodlopende weg die intussen veel organisaties met vernietiging hebben moeten bekopen. De lijn moet zijn dat er met alle krachten in de regio contacten kunnen zijn, maar er moet altijd gehandeld worden vanuitde principes van de beweging. Dat is de veiligheidsgarantie die een onacceptabele situatie zoals nu is ontstaan voorkomt. Verder moeten deze contacten vanuit een positie van kracht en niet vanuit zwakte worden gevoerd. En het benauwende nationalisme, dat vaak verbonden is met een feodale manier van denken en handelen, moet ten koste van alles worden bestreden.
Dit houdt in dat het absoluut noodzakelijk is dat de guerrillabeweging wordt versterkt en in staat blijft om een gewapende strijd te voeren. Verder moeten we ons ook realiseren dat het begrip democratie geen vervanging is voor de ideologie die door de vele jaren van strijd is ontstaan. Democratie is een middel, geen doel op zich. Zonder ideologie, het bieden van een alternatief voor de huidige situatie, is democratie een vaag begrip zonder werkelijke inhoud. Democratie en de democratisering van de Turkse staat en andere delen van het Midden-Oosten, is een eerste stap. Maar echte democratisering zal pas mogelijk zijn als we een klassenloze maatschappij ontwikkelen gebaseerd op het wetenschappelijk socialisme. Niet het socialisme van het verleden, maar een systeem waarbij de macht echt aan het volk is. Een socialisme van solidariteit en gemeenschappelijke doelen, zonder dwang en het opleggen van dingen die tegen de gevoelens van het volk ingaan. Dat is de ideologie die we steeds opnieuw naar voren moeten schuiven. En het is precies het gebrek aan deze ideologie die de groep van Osman Öcalan in de huidige positie heeft gebracht.
Natuurlijk zullen zij zeggen dat deze ideologie op dogma's is gebaseerd. Dat is altijd de bewering van diegenen die zelf ieder gevoel voor een hoger doel hebben verloren.
Ze praten hiermee de Amerikaanse bezetters na die er een streven van hebben gemaakt om iedere ideologie uit te roeien op de dollar-ideologie van Bush na.
In de ogen van de Amerikanen is iedere ideologie verdacht en een obstakel in hun streven naar wereldheerschappij. Tezelfdertijd zijn de VS doodsbang omdat ze maar al te goed weten dat het verzet tegen hun 'nieuwe wereldorde' alleen vanuit een ideologische basis gevoerd kan worden. De keuze is, het slaafs volgen van het Amerikaanse beleid, of op eigen kracht te werken aan een nieuwe wereld. De leiders van KONGRA-GEL hebben duidelijk gemaakt dat de tweede optie de enige acceptabele is. Vasthouden aan de eigen agenda, wat de kosten ook mogen zijn. Een standpunt dat wij volledig onderschrijven.
Bron: IKN, Tweewekelijks info-bulletin samengesteld door de Stichting Initiatiefgroep Kurdistan onder redactie van het Agri Solidariteits Comité, Jaargang 5 Nr 78 maart 2004.