VS en EU willen meer imams in Turkije

Door E.M.

De huidige Turkse minister-president Erdogan, voorheen 'imam' van beroep, zei tijdens een partijconferentie op 1 juni jongstleden dat de toetreding van Turkije tot de EU voor de regering op dit moment prioriteit nummer één is en dat daarom het omstreden 'Wetsvoorstel voor Onderwijshervorming' voorlopig niet meer op de agenda staat.

Dit wetsvoorstel was bedoeld om de macht en autonomie van de huidige YOK (Raad voor Hoger Onderwijs)(1) drastisch in te perken en nieuwe mogelijkheden te creëren voor afgestudeerden van de 'Imam- en Predikantenscholen'(2) met betrekking tot het toelatingsexamen voor de universiteit.

De aanname van dit wetsvoorstel, ook bekend als het 'Wetsvoorstel voor Imam- en Predikantenscholen', door het parlement op 13 mei jongstleden leidde onmiddellijk tot felle kritiek vanuit de universiteitsbesturen, de media en het Turkse leger. Op 28 mei sprak president Sezer zijn veto over het wetsvoorstel uit, met als argument dat het niet strookt met het uitgangspunt van eenheid en seculariteit van het onderwijssysteem. Op 1 juni verklaarde Erdogan vervolgens dat de kwestie even in de ijskast wordt gezet, om er op een later tijdstip opnieuw over te discussiëren.

Strijd tussen seculiere en fundamentalistische vleugels

Dit wetsvoorstel van de AKP is onderdeel van een grote operatie om de macht over de universiteiten in Turkije over te nemen. Op dit moment zijn er meer dan een half miljoen mensen in Turkije die een opleiding aan een 'Imam- en Predikantenschool' hebben afgerond, zijn er 70.000 studenten die de opleiding nog volgen en zullen elk jaar naar verwachting circa 25.000 studenten hun diploma behalen. En dat in een land waar per jaar slechts behoefte is aan ongeveer 5.000 nieuwe imams, de overige afgestudeerden zoeken hun heil in hogere vervolgopleidingen. Men kan zich nu afvragen waarom de staat elk jaar investeert in 25.000 imams terwijl er maar 5.000 nodig zijn. Het wetsvoorstel biedt hiervoor een creatief antwoord: zo worden ze extra gestimuleerd om hoger onderwijs te gaan volgen.

De voortdurende strijd tussen de seculiere en anti-seculiere vleugels van het Turkse kapitalisme woedt op dit moment in volle hevigheid. De islamitisch fundamentalisten eisen de volledige politieke macht. Terwijl de zogenaamde seculiere gevestigde orde, vertegenwoordigd door het leger, die de islam eigenlijk altijd heeft gesteund tegenover de progressieve krachten, niet voorbereid is om een dergelijke omslag te accepteren. Zij is zich ervan bewust dat een dergelijke ommezwaai Turkije zal veranderen in een van de 'Sheikdommen' van het Midden-Oosten, en daarmee met betrekking tot binnenlandse aangelegenheden onstabieler zal worden en kwetsbaarder met betrekking tot internationale ontwikkelingen.

Groter Midden-Oosten Project

Ironisch genoeg is dit exact datgene wat het VS- en EU-imperialisme van het Turkse kapitalisme verlangen. Tijdens de Koude Oorlog introduceerden de VS strategieën als de Groene Zone tegen de voormalige Sovjet-Unie. En zeer recent kondigden de VS het 'Groter Midden-Oosten Project' aan, bedoeld om de regimes in het Midden-Oosten te integreren in hun imperialistische politiek en een 'Groot Israël' te creëren in de regio. En de VS blijven Turkije een islamitisch regime opdringen, dat dienst zal doen als Paard van Troje, in het centrum van het islamitische Midden-Oosten. Dit regime zal via geheime overeenkomsten volledig verbonden zijn met Israël en in politiek en economisch opzicht voor haar voortbestaan afhankelijk zijn van de VS. Tegelijkertijd zijn de Europese imperialisten verheugd over de structurele veranderingen die in Turkije plaatsvinden. Zij zijn verheugd omdat ze, na het investeren van miljoenen euros aan subsidie en het tonen van een haast onvoorstelbare tolerantie ten opzichte van de islamitische Milli Gorus en de grijze Wolven, als onderdeel van het 'multi-cultiproject'(3), het islamitisch fundamentalisme eindelijk hebben overtuigd om EU-lidmaatschap van Turkije te accepteren. En de EU heeft op de langere termijn hetzelfde doel als de VS: controle over en besturen van het onstabiele Midden-Oosten.

Vereniging van Alevieten verdraait werkelijkheid

En wederom, geconfronteerd met het 'Wetsvoorstel voor Onderwijshervorming', verdraaien de Turkse progressieven de waarheid en geven zij speculatieve commentaren op het standpunt van de Europese Unie tegen de opkomst van het fundamentalisme in Turkije. De Vereniging van Alevieten(4) ging zelfs zo ver dat ze beweert dat het ondenkbaar is dat in het seculiere en beschaafde Europa afgestudeerden van een religieuze school daarna hun opleiding op een universiteit voortzetten en vervolgens posities in de samenleving innemen! Schande! Dat zo'n belangrijke organisatie, al jarenlang actief in Turkije en in Europa, de katholieke en protestante scholen en zelfs de universiteiten in Europa blijkbaar niet hebben opgemerkt! De Vereniging van Alevieten beweerde vervolgens dat als het wetsvoorstel wordt aangenomen de bereidheid bij de EU om Turkije als lid te accepteren zal afnemen. Schande, dat de Alevieten weigeren om in te zien dat de christen-democraten in Europa soms grotere fundamentalisten zijn dan islamitische fundamentalisten en dat de EU daar absoluut niet mee zit.

Toen Erdogan zei dat het wetsvoorstel op een later tijdstip opnieuw ter discussie op tafel komt meende hij dat. Vanuit een objectief standpunt bekeken lijkt het erop dat het Turkse kapitalisme de volgende structurele verandering mee zal maken: de macht zal worden overgedragen van het seculiere deel van de bourgeoisie naar het islamitische deel, tenzij de anti-imperialistische linkse beweging ingrijpt.

Voetnoten:

  1. Een instituut dat werd opgericht na de fascistische coupe in 1980 en dat zowel de seculiere als de anticommunistische overheersing van het leger op de universiteiten vertegenwoordigt.
  2. De 'Imam- en Predikantenscholen' staan algemeen bekend als de 'achtertuin' van de Turkse fundamentalistische beweging, zoals Erbakan eens beweerde. Erbakan is de voorganger van Erdogan en voormalig minister-president van Turkije.
  3. Een goede bron voor degenen die zich verder in dit onderwerp willen verdiepen is het boek: 'Grijze Wolven: Een Zoektocht naar Turks Extreem Rechts', door Stella Braam en Mehmet Ölger.
  4. Een organisatie van Shiieten die alleen in Anatolië bestaat en historisch gezien links georiënteerd is.

Vertaling J. Bernaven.