Over het thema van de schuld, één van de voornaamste obstakels voor de ontwikkeling van de regio, zeggen de Verenigde Staten en het ALCA-project nu net geen woord. Van 2001 tot 2003, op het moment dat de ALCA-onderhandelingen plaatsvonden, betaalde Latijns-Amerika zo'n 464 miljard dollar schulden terug, dat is ongeveer 154 miljard dollar per jaar.
Zoals bekend heeft zoveel plundering en armoede tot sociale explosies geleid die, in Argentinië en Bolivia bijvoorbeeld, de val van de neoliberale regeringen veroorzaakten. Daarom stellen wij dat de regering van de Verenigde Staten in een enorme tegenstrijdigheid verstrikt raakt, wanneer zij blijft beweren dat de ALCA dé oplossing en het aardse paradijs is voor Latijns-Amerika, terwijl het neoliberale beleid dat de ALCA nog verder zal aanmoedigen, er enkel voor zorgt dat de economische en sociale toestand van het continent steeds verder achteruitgaat. Maar de ideologen van het imperium houden vast aan hun holle en goedkope retoriek en volharden in hun standpunt dat de ALCA een historische kans biedt om de handel uit te breiden, de welvaart te verhogen, de democratie te verspreiden en tot een grotere verbondenheid van het continent te komen, temidden van de wereldwijde concurrentie.
Eigenlijk moeten we Colin Powell bedanken. Want hij omschreef - met de openhartigheid en nauwkeurigheid eigen aan het imperialisme - de doelstellingen van de ALCA als volgt: "Onze doelstelling is de Noordamerikaanse bedrijven te verzekeren van de controle over een grondgebied dat zich uitstrekt van Arctica tot Antarctica en van de vrije toegang, zonder enige belemmering, van onze producten, diensten, technologieën en kapitalen tot het hele continent".
Wel zeker is, dat we onmogelijk kunnen geloven in het lokmiddel van de toegankelijkheid van de markt van de Verenigde Staten. Hun handelstekort bereikte vorig jaar immers een historisch hoogtepunt van zowat 500 miljard dollar, een tekort dat sinds 1992, toen het nog 35,6 miljard dollar bedroeg, duizelingwekkend is toegenomen. Naast de toename van dit tekort op de handelsbalans nam voor de Noordamerikaanse economie ook het belang toe van de buitenlandse handel. Uitvoeren is een absolute noodzaak voor de VS omdat het tekort teruggedrongen moet worden maar ook omwille van het belang van de export voor een economie waar de huidige werkloosheidsgraad van 6 procent één van de ernstigste symptomen is van de crisis.
Tijdens de vergadering van de ministers van Buitenlandse Zaken in Miami werd het oorspronkelijke project van de ALCA met twee ingrediënten aangepast: een "zachte ALCA", met vage nog nader te bepalen omtrekken en enkele bilateriale vrijhandelsakkoorden waarbij de ALCA hard blijft en waarschijnlijk nog harder wordt. Met deze varianten kan het annexatieproject dan wel een andere vorm en andere procedures aannemen, de essentie blijft echter overeind. De strijd tegen de ALCA is niet voorbij maar zit vandaag net inde moeilijkste fase die uiteindelijk de doorslag moet geven. Dit jaar zal van essentieel belang zijn voor de uiteindelijke ontknoping van dit project van annexatie en overheersing.
De continentale campagne tegen de ALCA, die integraal deel uitmaakt van de Continentale Sociale Alliantie, mag niet achterblijven in deze strijd voor het recht op leven. De Campagne heeft aangetoond dat ze een efficiënte, niet te negeren kracht is. In Quebec, Quito, Cancun of Miami, oog in oog met traangas, gummikogels, dranghekken, afranselingen, gevangenisstraffen en allerlei soorten bedreigingen, hebben de sociale bewegingen ons lessen gegeven in moed en waardigheid.
Ook Cuba voert een intense strijd tegen de ALCA. De Cubaanse organisaties die deel uitmaken van de Cubaanse Afdeling van de Continentale Sociale Alliantie, hebben in Havana continentale ontmoetingen georganiseerd om na te denken en overleg te plegen over de acties die dit annexatieproject kunnen stoppen en talrijke acties gesteund om weerstand te bieden tegen dit monster dat niets te maken heeft met de belangen van de Latijns-Amerikaanse bevolking.
Ook de regering van de Bolivarrevolutie van Venezuela heeft de neoliberale inhoud van de ALCA altijd met klem afgewezen en haar bereidheid uitgedrukt om, indien nodig, dit project voor te leggen aan een officiële volksraadpleging. De regering van Brazilië weigert dan weer in te gaan op de eenzijdige onderhandeling voorgesteld door de Verenigde Staten en heeft samen met Argentinië een standpunt van de MERCOSUR verdedigd.
Omwille van al het voorgaande willen wij tijdens dit Seminarie de ALCA en al hetgeen waarvoor dit project staat krachtig aanklagen en de hier vertegenwoordigde partijen vragen of zij zich op een of andere manier willen aansluiten bij deze strijd tegen het wilde neoliberalisme en de imperialistische overheersing in onze regio.
Tot slot wil ik de Partij van de Arbeid van België bedanken voor haar lijnrechte standpunt van solidariteit met de Cubaanse Revolutie, op een moment dat de krankzinnige VS-administratie, in haar electoralistische en terroristische wedloop, openlijk dreigt met een militaire agressie tegen mijn land, in samenwerking met de Cubaanse maffia die haar standplaats heeft in Miami.
Cuba wil geen oorlog, wij hebben veel gedaan om oorlog te vermijden, maar wees gerust, wij zullen niet toestaan dat zij onze soevereiniteit afnemen, of ons recht om de weg te kiezen die ons het beste lijkt. Dat zullen wij, mocht het nodig zijn, tot de laatste druppel bloed verdedigen. Wij kunnen alleen maar verdergaan met onze strijd tegen het Imperium, tegen de intimidatie gebaseerd op militaire macht, en vechten om onze bevolking een toekomst van vrede te garanderen, met de waardigheid die elk mens verdient.
Hartelijk dank.
Abelardo Curbelo is hoofd van de sectie Europa van het Internationaal Bureau van de PCC (Communistische Partij van Cuba). Vertaling PvdA-B
Zie ook:
http://www.wpb.be/icm.htm,
wpb@wpb.be