Handen af van socialistisch Cuba!


Massale demonstratie voor de revolutrie en tegen het Amerikaanse imperialisme in Havana op 1 mei en 14 mei jl.

 

Manifest plaatst de tweede open brief aan Bush van president Fidel Castro. De inhoud spreekt voor zich. De keuze is barbarij of socialisme. Bush en zijn consorten breken de rechten van miljarden mensen af ten voordele van enkele rovers die nooit genoeg hebben. In socialistisch Cuba wordt eerlijk delen in de praktijk gebracht. Het zou allemaal nog veel beter gaan zonder de afschuwelijke blokkade. Handen af van socialistisch Cuba! (deel 2/slot)

Vandaag denk ik dat het gepast is hier nog enkele dingen aan toe te voegen.

U zou moeten weten dat uw mars tegen Cuba allesbehalve gemakkelijk zal zijn. Ons volk zal zich teweer stellen tegen uw economische maatregel, wat zij ook moge inhouden. Vijfenveertig jaar van heldhaftige strijd tegen de blokkade en tegen economische oorlogsvoering, bedreigingen, agressie, moordcomplotten tegen de leiders, sabotage en terrorisme hebben de Revolutie niet verzwakt maar versterkt.

Drieënveertig jaar geleden werd de verraderlijke invasie in de Varkensbaai

in minder dan 66 uur meedogenloze strijd afgeslagen, geheel tegen de verwachtingen van de geniale deskundigen in.

Sommige leiders van onze Revolutie beleefden een gelijkaardige ervaring toen een handvol mannen die aanvankelijk maar zeven geweren hadden, wapens die afgenomen waren van de vijand, gebruikten om Batista's leger dat uitgerust, getraind en geadviseerd werd door de Verenigde Staten en dat beschikte over 85.000 manschappen, te verslaan.

In oktober 1962, anderhalf jaar na de Varkensbaai knipperde geen enkele Cubaanse strijder met zijn ogen bij de gedachte aan de reële dreiging van een nucleaire aanval. Er werd geen enkele inspectie van ons land toegestaan, in tegenstelling tot wat de twee supermachten overeengekomen waren.

Een vuile oorlog van tientallen jaren, sabotage en terrorisme waarin veel van uw huidige vrienden uit Miami zo'n vooraanstaande rol speelden hebben Cuba niet op zijn knieën kunnen brengen.

De ineenstorting van het socialistische blok in Europa en van de Sovjet-Unie zelf, waardoor wij beroofd werden van onze markten, onze brandstof, de voedselvoorziening en de grondstoffen, de blokkade die strenger werd door de Toricelli-wet en de Helms-Burton, en andere maatregelen hebben de Cubaanse bevolking niet gebroken. En wat onmogelijk leek gebeurde: wij hielden stand! Het zit in het bloed en de traditie van de vaderlandslievende Cubanen die in de laatste oorlog met het Spaanse kolonialisme het gevecht aangingen met 300.000 Spaanse soldaten en als overwinnaar uit de strijd kwamen; het zit in onze ziel om te strijden tegen het onmogelijke en te overwinnen.

Het ligt niet in mijn bedoeling, meneer de president, u met deze herinneringen te kwellen of u van uw stuk te brengen. Ik wil u er alleen maar een idee van geven waar Cuba voor staat, wat een oprecht en diep revolutionair proces inhoudt, wat de ware aard is van het volk waar u zo hooghartig op neerkijkt.

Cuba heeft vandaag de dag de meest cultureel en politiek bewuste bevolking van alle landen ter wereld. Onze bevolking bestaat niet uit fanatici, ze verdedigt idealen. Dit land bestaat niet uit hele en halve analfabeten; dit is een land waar hoger onderwijs voor de hele bevolking toegankelijk is en waar moed en patriottisme gemeengoed zijn. Ervaring en kennis gaan hand in hand met de dromen van een samenleving waar rechtvaardigheid en menslievendheid kunnen overwinnen, iets dat u met uw fundamentalistische en messiaanse eigenschappen maar moeilijk zult kunnen begrijpen.

Wij zijn niet eenvoudigweg een handjevol mannen en vrouwen die vastbesloten zijn te winnen of te sterven. Wij zijn miljoenen mannen en vrouwen met genoeg wapens en met meer dan 200.000 goedgetrainde officieren die perfect weten hoe deze gebruikt moeten worden in de moderne oorlogsvoering. We beschikken over enorm veel strijders die allen even bewust zijn van de kracht en - ondanks de grote militaire overmacht en de technologische superioriteit van hun wapens - de zwaktes van hen die ons bedreigen.

Onder de huidige omstandigheden zal bij een invasie mijn afwezigheid - door natuurlijke of andere omstandigheden - op geen enkele wijze afbreuk doen aan onze capaciteit om te strijden en stand te houden. Elke politieke en militaire officier op elk niveau, en elke individuele soldaat is een potentiële commandant die weet wat hij doen moet, en in bepaalde situaties kan iedereen zijn eigen commandant worden.

U zult geen dag, geen uur, geen minuut of seconde de tijd hebben om te verhinderen dat de politieke en militaire leiding van het land het heft in handen neemt. De bevelen zullen dan al gegeven zijn en elke man en vrouw zal zich op zijn of haar gevechtspositie bevinden zonder ook maar een seconde verlies.

Op 14 mei vertelde ik u, ten overstaan van miljoenen Cubanen die langs uw belangenkantoor liepen, heel duidelijk wat ik moest en zou doen. Dat is mijn taak. Vandaag herhaal ik dat en ik stel voor dat u en uw adviseurs niet op het idee komen om gewelddadige wraakacties tegen onze bevolking uit te voeren. Houd u verre van doldrieste avonturen zoals een uitputtingsoorlog of precisieaanvallen met behulp van uw vooruitstrevende technieken, want u zou de controle over de situatie kunnen verliezen. Er zouden onwenselijke dingen kunnen gebeuren die niet goed zijn voor de Cubaanse of de Amerikaanse bevolking. U zou het immigratieverdrag kunnen opblazen en een massale exodus veroorzaken die wij niet zouden kunnen voorkomen, en u zou een complete oorlog tussen jonge Amerikaanse soldaten en de Cubaanse bevolking kunnen teweegbrengen. Dat zou bijzonder tragisch zijn.

Ik kan u verzekeren dat u die oorlog nooit winnen zou. U treft hier geen verdeelde bevolking aan, geen rivaliserende etnische groeperingen of diepgaande religieuze meningsverschillen noch verraderlijke generaals aan het hoofd van onze troepen. U stuit op een bevolking die verenigd is door middel van hun cultuur, hun solidariteitsgevoel en door de sociale en humanitaire prestaties die zij geleverd hebben en die in historisch opzicht ongeëvenaard zijn. Een militaire actie tegen Cuba zal u geen eer en glorie bezorgen.

Ons volk zal nooit zijn onafhankelijkheid opgeven, noch zijn politieke, maatschappelijke en economische idealen.

Na de pijnlijke en niet te rechtvaardigen aanval op de Twin Towers betoonde Cuba zich volledig solidair met de Amerikaanse bevolking. Dezelfde dag zetten wij ons standpunt uiteen, dat vandaag met bijna mathematische precisie bevestigd wordt. Oorlog is niet het middel om een eind te maken aan het terrorisme en het geweld in de wereld. Deze betreurenswaardige gebeurtenis is als voorwendsel gebruikt om de wereld een gewelddadig schrikbewind op te leggen.

De maatregelen die u neemt tegen de Cubaanse bevolking zijn wreed en inhumaan. Cuba kan bewijzen dat u een land wil vernietigen waarvan de medische diensten honderdduizenden mensenlevens in de arme landen van de wereld gered hebben en blijven redden, een land dat zelfs evenveel arme Amerikaanse burgers zou kunnen redden als de drieduizend die om het leven kwamen in de Twin Towers.

U bent zich er zeker van bewust dat 44 miljoen mensen in de Verenigde Staten geen ziektekostenverzekering hebben, dat op een bepaald punt in de afgelopen twee jaar 82 miljoen Amerikanen niet verzekerd waren en de astronomische kosten van de noodzakelijke gezondheidszorg in uw land niet betalen konden. Zeer terughoudende schattingen wijzen erop dat als gevolg hiervan jaarlijks tienduizenden mensenlevens in de Verenigde Staten verloren gaan, misschien het dertig- of veertigvoudige van het aantal slachtoffers in de Twin Towers. Iemand zou dit eens exact moeten becijferen.

In een periode van slechts vijf jaar is Cuba bereid het leven van drieduizend arme Amerikanen te redden. Het is tegenwoordig perfect mogelijk om een hartaanval te voorzien en te voorkomen en om ziekten die onvermijdelijk tot de dood leiden te verlichten. Deze drieduizend Amerikanen zouden vergezeld van een familielid naar ons land kunnen komen om hier geheel kosteloos een medische behandeling te ondergaan.

Ik zou u een vraag willen stellen, meneer Bush, over ethiek en principes.

Zou u bereid zij aan deze mensen toestemming te verlenen om naar Cuba te komen in het kader van een programma om een leven te redden voor elk leven dat verloren ging tijdens die verschrikkelijke aanval op de Twin Towers?

En, als ze dit aanbod aannamen, en ze zouden besluiten te komen, zouden ze dan gestraft worden?

Laat de wereld zien dat er een alternatief is voor arrogantie, oorlog, volkerenmoord, haat, egoïsme, hypocrisie en leugens! (slot)

Namens de Cubaanse bevolking,
Fidel Castro Ruz

21 juni 2004, vertaling Frans Willems.