Ingezonden: Strijd of onderhandelen

In een verklaring van het partijbestuur van de NCPN over het zgn. Sociaal Akkoord, las ik o.a. het volgende, ik citeer:

Het conflict over VUT en prepensioen, WAO en WW is voorlopig bijgelegd. Er is resultaat geboekt, maar onvoldoende. Of de strijd op het juiste moment werd verruild voor de onderhandelingstafel, moet worden betwijfeld. Einde citaat.

Een zeer groot gedeelte van de 300.000 demonstranten tegen het beleid van Balkenende c.s. zal met dubbel gefronste wenkbrauwen opkijken, als zij een dergelijke opvatting horen. Immers, het is bekend en logisch dat er ondanks een meerderheid van de leden (91% van de 30%, die het referendum instuurden) zeer velen resten die niet en absoluut niet tevreden zijn met het behaalde resultaat.

Als er al sprake is van behaalde resultaten, dan laat zich dat verklaren door de angst van regering en ondernemers van de enorme actiebereidheid van de Nederlandse arbeidersklasse. Een pas op de plaats door het grootkapitaal, zo en niet anders moet het zogenaamde akkoord worden gezien, omarmd door de reformisten uit de FNV-leiding.

Hier is dus geen enkel excuus voor enige twijfel.

Enkele conclusies mijnerzijds lijken op hun plaats:

De strijd van de arbeidersklasse is welzeker op gang gekomen. Die strijd is bijzonder hard nodig, waarbij figuren als De Waal (FNV) en Terpstra (CNV) indien nodig, aan de kant moeten worden geschoven.

Het organiseren van actiecomités daarentegen, in zoveel mogelijk bedrijven en sectoren, is het enige alternatief! Het consequent doorvoeren van een dergelijke lijn van klassenstandpunten zal tegelijkertijd de enige mogelijkheid blijken te zijn voor het organiseren en laten groeien van een marxistisch-leninistische partij. Een communistische partij dus. Zonder enige twijfel.

Arie van Kooten
Spijkenisse