Belgische arbeiders knokken voor behoud pensioen.
Belgische arbeiders knokken voor behoud pensioen.
|
De PVDA verheugt zich over de beslissing van het nationale ABVV-bestuur om op 7 oktober een algemene 24-uursstaking te organiseren voor de verdediging van het brugpensioen. Ze zal al haar krachten inzetten om van deze stakingsdag een succes te maken. Ze zal dezelfde houding aannemen indien het ACV (Belgische CNV) besluit om op 10 oktober actie te voeren.
De beslissing van het ABVV is een nederlaag voor de regering. Om de dreigende actie af te wenden verklaarde deze de dag ervoor dat er nog kon worden onderhandeld over de regeringsnota. Maar tezelfdertijd beklemtoonde premier Verhofstadt dat die nota gedragen wordt door de hele regering en dat de paarse ploeg vóór 11 oktober beslissingen zal nemen.
In dezelfde lijn verklaarde SPa-volksvertegenwoordiger Hans Bonte de volgende dag in De Morgen dat de vakbondsleiders een "conservatieve" factor zijn "die alles bij het oude willen laten". Hij voegde eraan toe dat "ze van hun leden inspanningen moeten durven vragen" en dat "de regering desnoods zonder hen een plan op tafel moet leggen".
De ongerustheid wordt gedeeld door de leden, kaderleden en vele verantwoordelijken van het ACV
De PVDA verheugt er zich over dat de ABVV-leiding zich door al dat verbaal geweld niet heeft laten intimideren. Door toch op te roepen tot een algemene staking neemt ze ten volle de verantwoordelijkheid jegens haar leden. De beslissing tot staken - zo verklaarde algemeen secretaris Xavier Verboven - is er gekomen "onder druk van de basis" en door de "grote ongerustheid op de werkvloer".
Die ongerustheid wordt zonder twijfel gedeeld door de leden, kaderleden en vele verantwoordelijken van het ACV. Volledig terecht zegt Xavier Verboven: "Ik verwacht de steun van veel ACV-kaderleden op de werkvloer, zij zijn ook ongerust." Alle ABVV-activisten en verantwoordelijken zullen er dan ook een punt van maken om op 7 oktober het gemeenschappelijk vakbondsfront aan de basis te organiseren. En ook het omgekeerde is waar: sommige ACV-centrales en delegaties kondigen nu al aan dat ze de staking van 7 oktober zullen ondersteunen. Zo stelt ACV-Transcom, dat onder meer het personeel van De Post, Belgacom, het wegvervoer en de NMBS organiseert, dat het "alle acties zal ondersteunen", ook de staking van 7 oktober. De Franstalige ambtenarenbond CNE schrijft in een pamflet dat "de kalender er voor zorgt dat er in feite een algemene staking zal zijn van 7 tot 10 oktober... en misschien zelfs langer als regering en ondernemers hun rampzalige projecten doorzetten". LBC, de Nederlandstalige tegenhanger van de CNE neemt hetzelfde standpunt in. In de textiel- en metaalsector bereiden verschillende delegaties zich er op voor als gemeenschappelijk front op te roepen om te staken op 7 oktober.
Deze beweging - die elke dag toeneemt - zal ongetwijfeld doorzetten op 10 en 11 oktober. En ook na 11 oktober indien de regering toch haar rampzalige beslissingen durft nemen. Want de grote meerderheid van de vakbondskaders wil geen herhaling van het Interprofessioneel Akkoord-scenario, waarbij de regering zonder verzet toch doorvoert wat door de vakbonden verworpen werd.
Vandaag bestaat de unieke kans om door strijd de plannen van de regering, om de werkende mensen in België vijf jaar langer te laten werken, naar de prullenmand te verwijzen en zo een positief historisch voorbeeld te stellen voor alle werkers in Europa.
Een maatschappij waarin mensen die opgebrand zijn vijf jaar langer zullen moeten werken, terwijl er 600.000 werklozen zijn, is onaanvaardbaar. Een welverdiende rust voor de ouderen en werk voor de jongeren, daar komt het op aan.
Een maatschappij waarin de sociale zekerheid - die de werkende mensen door strijd veroverd hebben - opgeofferd wordt aan het winstbejag van het kapitalisme pikken wij niet.
De ondernmers moeten voor de sociale zekerheid blijven betalen. Dat is door strijd verworven en dat zal door strijd verdedigd worden. De fortuinen zijn in België de laatste zeven jaar in omvang verdubbeld. Deze rijkdom is het uiteindelijke resultaat van het werk van miljoenen arbeiders en ambtenaren in dit land. De kosten van de vergrijzing en van een aanzienlijke verhoging van de sociale uitkeringen (+10%) moeten betaald worden door een belasting op de vermogens boven 500.000 euro.
Wij verzetten ons tegen een maatschappij waarin het ieder voor zich is, waar ouderen voor de keuze staan: ofwel werken tot ze erbij neervallen, ofwel leven en sterven in armoede. Tegen een maatschappij waar jongeren elke baan moeten aanvaarden om te kunnen overleven. Wij willen een maatschappij waar het collectieve belang vooropstaat, waar mensen echt belangrijk zijn en niet de winst van enkelen.