Ontevredenheid werkvloer groeit!

Vier procent erbij!


Wijntjes (VNO-NCW) en Hermans (MKB), twee vertolkers van het neoliberale leugenverhaal. Zij gaan uit welbegrepen eigenbelang nog nauwer met elkaar samenwerken.  

Een correspondent

Het jaarlijks ritueel omtrent de arbeidsvoorwaarden was de laatste jaren voorspelbaar. De Federatieraad van de FNV komt met een voorzichtig voorstel, waarin diverse (on)zekere factoren werden meegewogen om tot een looneis te komen. Daarna volgt het gerommel in de marge binnen de bonden.

De ABVAKABO FNV hanteert een geschoonde looneis, waarin geen gemeentelijke belastingen worden meegewogen. Beleid is dat van de inflatiecijfers van het Centraal Bureau Statistiek en het Centraal Plan Bureau wordt uitgegaan. His Masters Voice voor de ingewijden, of zoals u wilt voor de buikspreekpoppen van het kapitaal.

Volgens het CPB komt Nederland langzaam uit de zwaarste recessie sinds '82-'83, die nog werd versterkt door het kabinetsbeleid dat uitgaat van een verkeerde beleidskeuze. Volgend jaar wordt 2,5 procent economische groei verwacht en het FNV-speerpuntenbeleid is er om in het arbeidsvoorwaardenoverleg met de werkgevers geen centrale afspraken te maken. Het vakbondsbeleid kent twee hoofdpunten:

Weinig serieus doet de meerjarenplanning werkgelegenheid aan, bedoeld om de crisis niet nog verder te laten groeien. In de planning worden scholing, mobiliteitsstages en instroom meegenomen, alsof de vrije markteconomie zich door meerjarenplanning laat leiden. Dagelijks zien de mensen in de media de werkgelegenheid inkrimpen door ontslagen en fusies. Dezelfde mensen vinden in een onderzoek van het FNV-ledenpanel dat werkzekerheid en werkgelegenheid het hoogst moeten scoren.

De werknemers en bonden zitten dus in een spagaat. Enerzijds voelen zij aan den lijve dat volledige werkgelegenheid in de 'vrije markt' niet mogelijk is, anderzijds eisen zij dit recht op. De bonden hebben overigens al genoeg ervaring met garanties, al hebben zij er niets van geleerd. Recentelijk nog het verdwijnen van de Melkert en ID-banen waarvoor u en ik geld via de arbeidsvoorwaarden hebben ingeleverd. Maar waar bleef het geld dat door ons allemaal daarvoor was vrijgemaakt?

De Bondsraad van de ABVAKABO FNV drong erbij het bestuur opaan met een beter bod dan de 3,5 procent (1,5 procent loonsverhoging en 2 procent arbeidsomstandigheden, zoals de nieuwe levensloop, ziektekostentoeslag, 13e maand etc) te komen. Na urenlang gediscussieer en emotionele uitleg, waarin herkenbaar is dat de bevolking de laatste jaren veel heeft ingeleverd, kwam er een compromisvoorstel.

De ABVAKABO FNV zal in de Federatieraad FNV voor 4 procent optreden, te weten 2 procent loonsverhoging en 2 procent overige arbeidsvoorwaarden. Let wel de 4 procent is onderhandelbaar. (Inmiddels heeft de FNV deze eis overgenomen). Daarnaast is er ook scepsis omtrent CAO-onderhandelingsresultaten. Verschillende sectoren worden gedwongen om met minimale CAO-resultaten genoegen te nemen, vanwege het grote akkoord, gesloten na 2 oktober 2004. De stakingskas ging open in nog niet vertoonde omvang voor de ABVAKABO FNV, maar de resultaten bleven uit.

Bij TNT, de vroegere TPG en beter bekend als het onderdeel Post van de PTTworden, volgens geruchten, opnieuw 700 mensen ontslagen. De werknemers in het bedrijf zijn verdeeld, iedere procent loonsverhoging betekent nog meer ontslagen, zeggen ze. Zover gaat de chantage van de directies tegenwoordig. De Shell-werknemers gaven hierop een duidelijk antwoord: staken want alleen strijd loont.

Volgens het ABVAKABO-bestuur moet de Bolkestein-richtlijn als een voldongen feit worden gezien, alhoewel het pleit in Brussel nog niet beslecht is en acties aan de vooravond van de besluitvorming in januari juist heel belangrijk zouden zijn. Maar men wil de bonden niet meer mobiliseren en men gaat er vanuit dat de verslechteringen per CAO kunnen worden geregeld. Waar en wanneer hebben we dit meer gehoord? Concreet betekent dit een zware nederlaag omdat Europese wetgeving juridisch sterker staat dan individuele CAO's, die per land en per bedrijfstak worden geregeld.

Het fiasco drong nog niet in alle hevigheid door in de bondsraad, omdat Europa nog steeds ver weg lijkt te zijn in vakbondsland. Maar Lissabon is dichterbij dan menigeen denkt. En de gevolgen zijn desastreus. In de Verenigde Staten werkt intussen 53 procent van de mensen illegaal in de landbouw. En Amerika is de opmaat voor de Lissabon-agenda 2010.