Er zijn momenteel in Amsterdam zo'n 4500 mensen die een baan hebben onder de vroegere ID- of WIW-regeling. Tegenwoordig vallen deze werknemers onder de hoede van Pantar in opdracht van Dienst Werk en Inkomen Amsterdam.
Participeren ex-ID-ers en ex-WIW-ers straks op bijstandsniveau? De goede ideeën over de toekomst van de ID- en WIW-banen in het GroenLinks-verkiezingsprogramma horen thuis in het Amsterdamse beleid: belofte maakt schuld!
De afschaffing van de landelijke subsidieregelingen voor mensen met een ID- of WIW-baan heeft ertoe geleid dat het beleid voor deze banen geheel in handen is gekomen van de gemeenten. In Amsterdam vallen de ongeveer 4500 ID-ers en WIW-ers onder de hoede van de Dienst Werk en Inkomen (de vroegere sociale dienst) en Pantar, een onderdeel van de WRA-groep (Werkvoorziening Regio Amsterdam).
In opdracht van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) voert Pantar, de opvolger van NV Werk (ID) en Maatwerk (WIW), het beleid uit dat door de het oude college van burgemeester en wethouders was uitgestippeld. Daarbij was, mede door de inbreng van de huidige collegepartij GroenLinks, vastgesteld dat er geen gedwongen ontslagen mochten vallen. Pantar kreeg het mandaat om gesprekken te voeren met de ID-ers en WIW-ers over uitstroom naar ander werk of een wijziging van de subsidieregelingen op grond waarvan men werkt.
De afgelopen maanden is gebleken dat de nieuwe procedure tot onzekerheid en onrust heeft geleid bij de cliënten van Pantar. Bij veel ID-ers en WIW-ers bestaat onduidelijkheid op basis van welke criteria men kan/moet uitstromen. Kan men bij de huidige werkgever blijven werken? op welke basis dan en onder welke (subsidie)regelingen? Wat ook opvalt is dat er sprake is van een trendbreuk met het oude beleid. De benadering van Pantar is strikt individueel. Dat de ID-er of WIW-er maatschappelijk nuttig werk doet is geen argument. Er wordt uitsluitend gekeken naar de arbeidskracht, welke productiecapaciteit hij/zij heeft en in hoeverre die kan worden uitgebreid met enige ondersteuning. Alle maatregelen zijn erop gericht de ID-er of WIW-er aan een reguliere baan te helpen of rijp te maken voor de reguliere arbeidsmarkt.
Dit beleid is volgens onze ervaring ronduit hypocriet. ID-ers en WIW-ers doen maatschappelijk belangrijk werk dat niet zelden in het verleden als reguliere baan werd wegbezuinigd. De gemeente Amsterdam, de Amsterdamse stadsdeelraden, en andere instellingen hebben van de rijkssubsidieregeling geprofiteerd. Er is geen reden om aan te nemen dat de banen die eerst werden wegbezuinigd en omgezet in goedkope door het rijk gesubsidieerde banen nu opeens weer kunnen worden omgezet in reguliere banen met een gemeentelijke subsidie. Er zijn nogal wat werkgevers die bij stopzetting van de subsidie de werknemers laten afvloeien. Deze mensen worden dan eventueel in dienst genomen bij Pantar om uit te stromen dan wel bij de WRA-groep werkzaamheden te verrichten waarvoor ze niet gekozen hebben. Om op een nog goedkopere manier deze arbeidskrachten voor de gemeente te laten werken heeft Pantar sinds kort de zogenaamde 'participatiebanen' in het leven geroepen. Met behoud van uitkering moeten de 'participatiewerknemers' maatschappelijk nuttige en noodzakelijke werkzaamheden verrichten die de gemeente en door haar gesubsidieerde instellingen willen behouden.
Wie profiteert hier van wie? Als de gemeente Amsterdam en daarvan afgeleide instellingen echt hun werknemers willen behouden en hen ook waarderen, dan ga je als werkgever door het vuur om de noodzakelijke financiering rond te krijgen.
Er wordt vaak ten onrechte wat honend gepraat over 'gesubsidieerde banen', waarmee dan altijd ID- en WIW-banen worden bedoeld. Alsof er op de zogenaamde 'reguliere arbeidsmarkt' geen gesubsidieerde banen zouden bestaan, zoals bijv. in het onderwijs en bij de politie, die notabene heel wat meer subsidie vergen dan de ID-ers en WIW-ers.
Wenst u meer informatie dan kunt u een mail sturen naar de afzender of telefonisch contact opnemen met Henk (tijdens kantooruren: 616 82 94)
Met vriendelijke groeten
namens de voorbereidingsgroep,
Henk van der Keur.