|
Rinze Visser
Over de Verenigde Staten van Amerika worden heel veel mooie woorden gesproken. Klopt dat, is dat wel waar? Want er wordt toch ook veel slechts over gezegd, er wordt toch vaak ook negatief over dat land gesproken. Zelfs door inwoners van dat land zelf!
Laten we niet de vergissing maken het spreken over de Verenigde Staten van Amerika - het land, de natie dus - te verwarren met de beoordeling van de regering, met de president van dat land. Op de daden en standpunten van de leiding van de VS bestaat veel kritiek, ook en vooral in dat land zelf.
Laten we echter ook niet nog een andere vergissing maken: ook veel criticasters in de VS en in Europa blijven het land, als grootmacht, beschouwen als dé leidende kracht in de wereld, waarzonder geen betere wereld mogelijk is. Veel kritiek op de huidige president vindt zijn basis daarin. Dus ook veel anti-Amerika-standpunten worden ingegeven door puur idealistische motieven.
Zo ontstaat veel weerzin tegen de huidige VS-wereldpolitiek uit opvattingen over een gebrek aan intelligentie, zeg maar de domheid, van de president. De president van de VS en zijn regering: leugens over Irak om een oorlog te kunnen beginnen, oorlogsretoriek, oorlogsdreiging met betrekking tot Iran, enzovoort.
Hoeveel waarde moet men nu hechten aan al dat geschrijf en gepraat over de gebrekkige intelligentie van Bush jr.? Het kan van domheid getuigen als men verstrikt raakt in de eigen leugens. Maar is het ook dom als men met die leugens wegkomt en anderen er in verstrikt raken? Is het niet vaak de zwakke die intelligente, ingenieuze, niet te doorziene leugens nodig heeft? Is het dan niet de sterke die het zich kan veroorloven openlijk de waarheid geweld aan te doen; anderen ten onrechte te beschuldigen?
Wat mij soms opvalt is hoe weinig er dikwijls rekening wordt gehouden met het meest voor de hand liggende. Met name Irak. Want had het niet zo kunnen zijn dat de beschuldiging van het hebben en willen inzetten van massavernietigingswapens nodig was om een reden te hebben Irak binnen te vallen ... èn om de zekerheid te krijgen dat deze wapens er niét waren? Dat laatste om er zeker van te kunnen zijn bij een aanval niet zelf door die wapens te worden vernietigd! Waarom zou dat niet zo hebben kunnen zijn? En dan nog dat andere. Men had het toch over 'regime change', ervoor zorgen dat er in landen - in dit geval Irak - een voor de VS acceptabele en dus aan de leiding van de VS onderhorige regering ontstaat. Iets dat in de recente geschiedenis steeds tot een gangbare buitenlandse politiek van de VS heeft behoord.
Was het niet mogelijk dat het Saddam-regiem, de morele macht van de Iraakse Baath-partij, al zodanig was geslonken en dat de binnenlandse oppositie haar positie onder de bevolking zodanig had versterkt, dat een binnenlandse strijd om de macht wel eens een overwinning van een verenigde oppositie tot gevolg had kunnen hebben? Met andere woorden: een 'regime change' die de VS-leiding zeer onwelgevallig zou zijn geweest. Was het dan niet, vanuit het oogpunt van het innemen, behouden en versterken van de mondiale machtspositie, militair, controle over grondstoffen, etc. beter voor Bush cs. een mogelijk ophanden zijnde val van het Baath-regiem voor te zijn? Om teverhinderen dat zoiets de, in dat hele gebied onder de oppervlakte gebleven, mogelijkheden los zou maken met misschien ook als gevolg progressieve ontwikkelingen voor de reeds in Azië al sterke en sterker wordende economische krachten?
Zeker, het zijn slechts gedachten. Maar het kan nooit zo zijn dat de leugenachtigheid, dat de wereldleugenfabriek - waaraan de elites nog goud geld verdienen ook - het denken op slot zet. Als de meest eenvoudige leugenaar een reden heeft voor zijn liegen, dan heeft de machtige die ook. Oorlogen kosten geld! Veel geld! Dat geld moet toch ergens vandaan komen. Om slechts één voorbeeld te noemen: zo'n vijftig miljoen inwoners van de VS kunnen geen ziektekostenverzekering betalen. Nochtans riskeren zeer velen, vooral Mexicanen, hun leven om dat land binnen te komen in de hoop daar een beter leven te krijgen. Oorlogen worden wel erg duur betaald...
Voor de goede orde: in het in ons land per 1 januari van dit jaar ingevoerde ziektekostenverzekeringsstelsel liggen alle mogelijkheden besloten af te glijden naar de situatie zoals die nu in de Verenigde Staten van Amerika bestaat. Onder de leuzen 'eigen verantwoordelijkheid' en 'individuele vrijheid' wordt een situatie mogelijk dat gezondheid koopwaar is. Voor de één betaalbaar, voor de ander niet! Vijanden zijn niet dom! Vijanden zijn slim!