 Twee voorbeelden van de ware betekenis van de 'kapitalistische democratie' (dictatuur van het kapitaal): militaire onderdrukking wereldwijd van onafhankelijke en socialistische landen en politionele onderdrukking van de bevolking in eigen land die veranderingen wil.
|
|
Anna Ioannatou
De gemeenteraadsverkiezingen die in oktober plaatsvonden brachten deze traditioneel democratische instelling opnieuw in de publiciteit. Er is echter veel aan het veranderen en niet in democratische richting. Deze instelling, die normaal dichter bij de bevolking zou moeten staan dan andere, gaat langzaam maar zeker een steeds repressievere rol spelen.
De uitslag van de verkiezingen geeft een tegengestelde richting te zien in de instelling van de kiezer: bijna overal in het land is een stijging te constateren (in Athene zelfs in de orde van 3 tot 4%) van de lijsten van de KKE (Communistische Partij), maar in diezelfde stadscentra was de onthouding groter dan ooit (42%) in Athene/Piraeus, waar bijna de helft van de totale bevolking woont). Dat allemaal ondanks het feit dat de zendtijd van medialand - zoals te doen gebruikelijk ook in de Griekse versie van de burgerlijke democratie - voor zo'n 90 procent in beslag werd genomen door de twee grote partijen met hun gemeenteraads- en districtsbestuurslijsten. Toch blijven ze beweren, dat gemeenteraadsverkiezingen niet politiek zijn.
De kandidaten van beide grote partijen (Nea Dimokratia en Pasok) voor het burgemeesterschap van Athene waren het roerend eens met het recente initiatief van de minister voor Openbare Orde om betogingen te beperken. Maar ook de vorige regering had zich al uitgesproken voor verdere beperkingen van het recht op bijeenkomsten. Het komt steeds vaker voor dat burgemeesters en districtshoofden, die op een lijn staan met het heersende beleid, zich toeleggen op het breken van stakingen, remmend ingrijpen in vakbondsacties en leerlingen en ouders proberen te terroriseren, in tijden van grootscheepse acties tegen het regeringsonderwijsbeleid (bijv. schoolbewakers, maar ook leerlingen gebruiken als verklikkers tegen leerlingen die 'opruiend' materiaal verspreiden, waarna ze eventueel van school worden gestuurd). Zoals de laatste tijd. Op het moment dat dit artikel geschreven werd staakten onderwijzers al zes weken en hadden leraren van middelbare scholen zich uit solidariteit aangesloten bij hun acties.
Een voorbeeld van overheidsingrijpen is de gemeentepolitie, die als instelling steeds meer wordt uitgebreid. Het laatste voorstel van het centrale orgaan van gemeentes en prefecturen (goedgekeurd door beide grote partijen en de kleine kleinburgerlijk 'linkse' Synaspismos) is deze politie intergemeentelijk te laten functioneren, waarmee de controle hierop helemaal aan de gemeentes ontglipt, terwijl er nu al bijna geen sprake meer is van wezenlijke controle door het gemeentebestuur. Ook staat de 'agent uit de buurt' op het programma van het ministerie van Openbare Orde, nu nog in experimenteel stadium. Door protestacties van de bewoners in de wijk, waar een poging tot toepassing gewaagd werd, ging het initiatief uiteindelijk niet door. Met als voorwendsel de misdaadbestrijding werd geprobeerd een netwerk van vrijwilligers op te bouwen die de politie zouden helpen, maar in de praktijk draaide dit al snel uit op een verklikkersapparaat tegen wijkbewoners, die politiek-sociaal actief waren tegen het regeringsbeleid.
In artikel 9 van de wet op financiering van politieke partijen staan verstikkende beperkingen op het verbreiden van meningen, die ingaan tegen de heersende politiek en de 'nieuwe orde'. Spandoeken, posters enz. zijn nu verboden behalve in verkiezingsperiodes en dan nog lokaal beperkt en wel op basis van het beginsel van proportionaliteit. Dus duidelijk in het voordeelvan de grote partijen, die toch al overaanwezig zijn in de media, zoals uit de in het begin van dit artikel genoemde gegevens mag blijken. Partijen die van posters, spandoeken en huis-aan-huis propaganda afhankelijk zijn voor het verbreiden van hun standpunten, trekken duidelijk aan het kortste eind in de veelgeroemde burgerlijke 'democratie'.