| Tijdens zijn reis bezocht Caleb McCarry onder meer Denemarken (8/4), Zweden (23-24/4), Berlijn (25-26/4), Ierland (30/4), België (2/5) en Nederland (8/5). De 'vreedzame reis' van deze door Bush aangestelde Amerikaanse diplomaat had tot doel om, tegen alle internationale wetgeving en diplomatieke regels in, de ontwrichting van de interne orde op Cuba te bevorderen en middels een contrarevolutie zijn wettelijke regering en instellingen, die door de overweldigende meerderheid van de bevolking wordt gesteund, omver te werpen. |
Redactie buitenland
Op dinsdag 8 mei jl. werd Caleb McCarry, 'Coördinator voor de overgang op Cuba', in het geheim ontvangen door ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken. In nogal wat landen die hij tijdens zijn Europese reis aandeed was de ontvangst officiëler. Loopt de zaak in Nederland toch wel op rolletjes en volstaat een geheim ambtelijk bliksembezoek? Of houdt de nieuwe regering de boot toch enigszins af?
Caleb McCarry is Amerikaans staatsburger en werd in juli 2005 door Condoleezza Rice aangesteld om na een uitgelokte VS-invasie op Cuba de macht over te nemen, maar ook om aan de voorwaarden voor een regeringswisseling op Cuba te werken. Dat was de doelstelling van zijn recente Europese tour. Nu de afgelopen periode aantoonde dat de politieke situatie op Cuba, ondanks de ziekte van Fidel Castro, normaal en stabiel bleef, zal de nadruk van zijn werk komen te liggen op het zoeken van steun elders in de wereld voor het 'Plan Bush', de val van het socialisme op Cuba. Een belangrijk doel van de regering van de VS is om de EU een gemeenschappelijk negatief standpunt over Cuba te laten innemen. Paul Bremer werd aangesteld ná de bezetting van Irak. Caleb McCarry wordt gedwongen al te werken aan het scheppen van de voorwaarden voor zijn mogelijke toekomstige baan op Cuba.
De VS-regering eigent zich het recht toe om overal op de wereld de politieke en economische toekomst van soevereine landen te bepalen. Het 'Plan Bush' voorziet in zo'n overgang op Cuba. Er werd al een alternatieve regering in het leven geroepen. Deze 'toekomstige' vazalregering kreeg meteen ook 59 miljoen dollar mee om haar eigen aantreden mogelijk te maken. In de twee regeringsrapporten (2004 en 2006) waaruit het 'Plan Bush' bestaat wordt gedetailleerd weergegeven hoe de transitie moet plaatsvinden.
Omdat het allemaal niet snel genoeg gaat werd er eind vorig jaar nog eens 80 miljoen dollar voor 2006 en 2007 bovenop dat bedrag gelegd: 31 miljoen om de interne oppositie op Cuba te financieren, 10 miljoen om aan de universiteiten 'voorlichting' te geven, 24 miljoen om de propaganda tegen het eiland op te voeren en 15 miljoen om de internationale gemeenschap achter het plan te krijgen.
Met dat laatste doel voor ogen reisde McCarry de afgelopen weken de landen van de Europese Unie af. Hij zal instemming vragen voor het 'Plan Bush': de kosteloze gezondheidszorg op Cuba afschaffen, het privatiseren van klinieken en scholen, het opnieuw tewerkstellen van de gepensioneerden en de doorvoering van een vrijemarkteconomie. Wellicht komt hij om steun vragen voor een militaire invasie, want men realiseert zich steeds meer dat de beoogde regimewisseling op Cuba alleen mogelijk is door een militair ingrijpen van buitenaf. Het Plan Bush is te lezen op de officiële website van de VS-regering, behalve... een geheime paragraaf. Wat anders zou hierin staan dan bijzonderheden over militaire operaties?
Ons land heeft zich tot nu toe niet officieel aangesloten bij de agressieve aanpak van de VS tegen Cuba (blokkade, aansturen op regimewisseling, provocaties van lucht- en zeeruim, terroristische aanslagen). Maar McCarry is de pleitbezorger van die agressieve lijn van de regering Bush. Dit bezoek doet dan ook heel wat vragen rijzen. Is dit het soort mensen waarmee de Nederlandse buitenlandpolitiek zich moet inlaten? Kijkt Nederland toe bij de zoveelste schending van het internationale recht? En vooral, gaan we door met de slaafse houding t.a.v. de VS als het gaat om deze politiek inzake Cuba?
De minister van Onwikkelingssamenwerking stond in zijn vorige hoedanigheid voor de deur van de Cubaanse ambassade te demonstreren tegen zogenaamde mensenrechtenschendingen op Cuba. Een van de eerste reizen die de nieuwe minster van BuZa, Verhagen, maakte was naar Condoleezza Rice om daar zijn opwachting te maken. In het recente verleden bleek het ministerie van BuZa betrokken te zijn bij bijeenkomsten in de Tsjechische ambassade, gericht op het tot stand brengen van een Nederlandse anti-Cuba lobby. Het belooft allemaal weinig goeds. Maar kennelijk wil men de steun voor de VS toch niet al te openlijk geven. Zakelijke belangen in Latijns-Amerika en de ontwikkelingen in onder meer Spanje en Italië, die zich losmaken van hun eerdere vijandige houding t.o.v. Cuba, maken een al te uitbundige omhelzing van het 'Plan Bush' gewaagd. Een neutrale open relatiemet Cuba, niet gedicteerd door de VS, zou echter meer mogelijkheden bieden tot wederzijdse uitwisseling en wederzijds voordeel.
Er was geen zichtbare parlementaire aandacht voor het bezoek van McCarry, zoals in sommige Europese landen wel het geval was. Toch zou het het Nederlandse parlement niet misstaan als ze zich openlijk zouden gaan verzetten tegen de zoveelste Amerikaanse poging om andere landen de wet voor te schrijven. Wellicht kan de SP een initiatief nemen om te voorkomen dat Cuba het volgende slachtoffer wordt van de expansiedrift van de VS. Hier geldt zeker: beter voorkomen dan de volgende mislukte poging om te genezen, zoals m.b.t. Irak (openbaarheid) en Afghanistan (verlenging).