Internationale Communistische Seminar te Brussel van 4-6 mei 2007

De internationale context van de hedendaagse strijd (slot)

Fred Goldstein, secretaris van de Workers World Party

Lang geleden verklaarde Marx dat het de ontwikkeling van de productiekrachten is die niet alleen nieuwe klassen creëert maar ook achterhaalde klassen vernietigt; maar dat onder het kapitalisme, dat gedwongen is constant de productiemiddelen te revolutionaliseren, het karakter en de betrekkingen van de bestaande klassen aanhoudend aan veranderingen onderhevig zijn. Inderdaad, de huidige omwenteling die zich voordoet bij de ontwikkeling van de productiemiddelen heeft de socialisatie van de wereldproductie zo vergaand doen toenemen dat het meer en meer druk legt op het reactionaire raamwerk van de privé-eigendom en legt het de basis voor enorme toekomstige kapitalistische crises.

In de voorgaande periodes van het imperialisme zorgde de export van kapitaal voor klassenstabiliteit in de imperialistische landen en hield het de arbeiders in de onderdrukte landen in een compleet afhankelijke positie.

In de huidige fase creëert de export van kapitaal een enorme toename van de over-uitgebuite internationale arbeidersklasse in de onderdrukte landen. Dit snel groeiende proletariaat wordt georganiseerd door de penetratie en groei van de kapitalistische productie. En de export van kapitaal naar landen met lage lonen en hoge werkloosheid legt ook de basis voor instabiliteit en sociaal oproer binnen de imperialistische landen, de VS in het bijzonder. De betrekkelijke stabiliteit die vandaag de dag in de VS onder de arbeiders bestaat verschilt heel wat van de stabiliteit van vlak na de Tweede Wereldoorlog. De huidige stabiliteit is kwetsbaar.

Nationale onderdrukking neemt toe. De Katrina-crisis was het meest dramatische voorbeeld van het racisme van de kapitalistenklasse en de kapitalistische staat. Miljoenen Afro-Amerikanen waren erg aangedaan toen zij avond na avond op de televisie scènes te zien kregen waarin vormen van apartheid en deportatie getoond werden die deden terugdenken aan de tijden van slavernij. Afro-Amerikaanse arbeiders lijden disproportioneel onder de aanvallen op de vakbonden, in het bijzonder op die in de georganiseerde industriële sector. Zij zijn het meest gedupeerd door het roofzuchtige hypotheekschandaal. Dit kan niet anders dan een nieuwe generatie van verzet voortbrengen.

Immigratie is voor de bazen een centraal punt in hun nieuw leven ingeblazen streven naar verlaging van de lonen in de VS. Miljoenen arbeiders uit Latijns-Amerika, de Cariben, de Filippijnen en de rest van de wereld, met of zonder papieren, zijn gedwongen werk te doen zonder rechten en zonder bescherming en tegen lage lonen die net genoeg zijn om hun gezinnen in leven te houden. Het de straat opgaan van miljoenen immigranten op 1 mei 2006 liet zien dat er van onderop opstand broeit.

Nu, op dit moment, worden 2,2 miljoen gezinnen geconfronteerd met het vooruitzicht dat zij hun thuis gaan kwijtraken. De laatste twintig jaar hebben in de VS meer dan 30 miljoen arbeiders hun baan verloren. Van degenen die in staat waren een nieuwe baan te vinden moest tweederde voor minder loon aan de slag, met minder of helemaal geen toeslagen. De onzekerheid neemt toe. De jonge generatie arbeiders in de VS ziet grotere ontberingen tegemoet dan welke generatie ook sinds de crisis van de jaren dertig.

We vertrouwen erop dat de neerwaartse druk zal leiden tot een opleving vande strijd van de werkers en de onderdrukten in de VS die de reactionaire ideologie en de kapitalistische normen zal doorbreken en strijdbewegingen zal voortbrengen die we de laatste 75 jaar niet gezien hebben. Toegenomen nationale onderdrukking, inclusief die van de inheemse volkeren, seksuele onderdrukking en vrouwenonderdrukking vinden allemaal plaats binnen het raamwerk van de toenemende klassenuitbuiting. Dit moet wel verzet opwekken. Of zoals het gezegde luidt: 'de contrarevolutie brengt de revolutie voort'.

Onze partij gaat zeker niet achteroverleunen en afwachten totdat de revolutie komt. Wij gaan vechten voor internationale klassensolidariteit en internationale organisatie als startpunt voor het afweren van deze nieuwe internationale loonconcurrentie. We keren ons hierbij tegen het burgerlijke protectionisme van de achterlijke officiële leiding van de arbeidersbeweging en de rechtse demagogen.

We moeten de arbeiders duidelijk maken dat hun recht op een baan en een toekomst belangrijker zijn dan het recht van de bazen om een fabriek of kantoor te sluiten of te verplaatsen. Onze klasse moet leren de logica van het kapitalisme af te wijzen die uitgaat van het idee dat de arbeiders moeten betalen opdat de bazen 'concurrerend' kunnen blijven.

We moeten strijden voor klasseneenheid door te laten zien dat het verdedigen van de migrantenarbeiders het verdedigen van alle arbeiders betekent, dat het bestrijden van racisme en nationale onderdrukking voor blanke arbeiders de enige weg is naar klasseneenheid en dat dit de meest fundamentele noodzaak is voor de overwinning in de klassenstrijd, vooral in de VS, de gevangenis der naties.

We moeten vechten om er voor te zorgen dat de vakbonden de arbeidersklasse als geheel vertegenwoordigen en dan hebben we het over onderwerpen als gezondheidszorg, huisvesting, onderwijs, kinderopvang en dergelijke. En we zullen strijden voor banen en onderwijs voor de arbeidersjeugd, rechten die haar ontnomen zijn.

Een communistische organisatie in de VS, met hun avonturistische heersende klasse, moet altijd het verband tussen de imperialistische oorlog, de kapitalistische economische crisis en de revolutionaire strijd in haar achterhoofd houden. Denk hierbij aan de Commune van Parijs en de bolsjewistische en Chinese revolutie. In het post-sovjet tijdperk ziet het VS-imperialisme het als zijn missie om de regio's die het de laatste 75 jaar is kwijtgeraakt weer terug te veroveren. Voor dit tijdperk is herovering in de plaats gekomen van interimperialistische rivaliteit als voornaamste oorlogsdreiging. Deze herovering is de drijvende kracht achter de oorlog in Irak, de bedreiging van Iran, Noord-Korea en Syrië en de omsingeling van Rusland en de militaire opbouw in de Pacific.

Onze benadering van de groeiende anti-oorlogsbeweging is het steunen van de arbeiders bij het doen samensmelten van hun klassenstrijd tegen de economische, sociale en politieke aanvallen thuis met de strijd tegen de imperialistische oorlog en interventies.

We gaan er alles aan doen om de opleving van de klassenstrijd te bespoedigen en op basis van deze principes willen we alle anti-imperialistische en communistische krachten bundelen in de post-sovjet fase van de strijd voor het wereldsocialisme.