Gedicht: Gevangen achter titels
Door Henricus Azewijn
Gevangen achter titels
Hij draagt een kiezelsteen bij
als een blik door een raam
voelt zich voorwáár een kei
maakt dolgraag nog meer naam.
Hij gaat op in zijn groep
doet veel meer dan wordt geëist
al is het toch wel linke soep
als hij de leider niet genoeg prijst.
Hij gebruikt zijn hersencellen
niet voor het gemeenschappelijk goed
zou zich daardoor te veel kwellen
want zijn wraak is erg zoet.
Hij gáát ervoor... om te overwínnen...
kan absoluut niet tegen zijn verlies
raakt dan geheel buiten zinnen:
wég met iedereen is zijn devies!
Hij marcheert anoniem
achter alle brokken en stukken
met een gouden hart onder de riem
wil het alsmaar niet lukken.
Hij zit gevangen achter titels
op de omslag van menig boek
draagt geen haar als de Beatles
is als einde in de verste verte zoek