Bush' prioriteiten

Algemene Vergadering van de VN (24-9-2007). Bush trok weer eens op schandalige wijze van leer tegen staten, zoals Cuba, die weerstand bieden tegen zijn hegemoniale plannen. Maar het Cubaanse antwoord liet aan duidelijkheid niets te wensen over (zie blz. 7). Steeds meer landen verzetten zich inmiddels tegen de Amerikaanse blokkade van Cuba. (Foto Marcello Casal)

Fernando Remirez de Estenoz (*)

Twee dagen geleden herhaalde de regering Bush nog eens haar prioriteiten en liet ze weer eens zien welke belangen zij behartigt. President Bush sprak zijn veto uit over een gezondheidswet ten behoeve van arme Amerikaanse kinderen die door beide kamers van het Congres was goedgekeurd en bij uitzondering door parlementsleden van zowel de Democraten als de Republikeinen.

De Amerikaanse pers besteedde veel aandacht aan de verontwaardiging die Bush' veto zal veroorzaken in het Congres. Het was zijn vierde veto sinds hij zijn intrek nam in het Witte Huis. Dankzij de wet, die een begrotingspost zou vormen van 60 miljard dollar over de komende vijf jaar, zou het aantal kinderen aan wie de landelijke ziektekostenverzekering dekking biedt stijgen van 6,6 naar 10 miljoen.

In de woorden van president Bush: "Het beleid van de regering houdt in dat arme kinderen geholpen moeten worden (...) en dit komt erop neer dat de regering haar bevolking moet helpen om particuliere verzekeringen te vinden, niet dat er sprake kan zijn van een federale dekking. Tussen die twee zaken loopt een filosofische grens."

Met andere woorden, medische hulp zou alleen beschikbaar moeten zijn voor hen die de enorme kosten van de particuliere gezondheidszorg in de VS kunnen opbrengen. De arme gezinnen die zich geen verzekering kunnen veroorloven hoeven niet op steun van hun regering te rekenen en hun kinderen blijven onverzekerd achter. Dat meer dan drie miljoen Amerikaanse kinderen niet beschikken over medische zorg doet er kennelijk niet toe. Wat er wél toe doet is de bevestiging van het ideologisch standpunt dat de markt, de drijvende kracht van het kapitalisme, alles bepalend is.

Natuurlijk wijst geen enkele regeringsmedewerker op de banden tussen de regering en de machtige ziektekostenverzekeraars die een fundamenteel mensenrecht hebben doen ontaarden in een van de meest lucratieve handeltjes in de Verenigde Staten. Ook zwijgt Bush over de miljoenen dollars aan campagnegeld die hij heeft ontvangen van dezelfde bedrijven; nog maar eens een voorbeeld van de enorme corruptie binnen het Amerikaanse politieke systeem.

Het nieuws dat dezelfde regering, die weigert om het benodigde geld aan de gezondheidszorg van de kinderen in de VS toe te kennen, nu de prioriteit geeft aan een militair budget van 460 miljard dollar, het hoogste in de geschiedenis, wordt eveneens verzwegen. Daarbovenop komt nog eens 147 miljard extra ten behoeve van de oorlogen in Irak en Afghanistan, conflicten waarbij de bezettingstroepen de burgerbevolking inclusief de kinderen blijven vernietigen.

Senator Kennedy verklaarde: "Vandaag hebben we mogen aanschouwen dat dezelfde president die de moed heeft om een half biljoen dollar te verkwisten in Irak het niet kan opbrengen om een fractie van dat bedrag uit te geven aan gezondheidszorg voor Amerika's kinderen. Senatoren en leden van het Huis van Afgevaardigden van beide partijen protesteren luid tegen de regering en gaan op zoek naar een tweederde meerderheid om Bush' veto ongedaan te maken. Met haar besluit en de woorden van Bush toont de regering opnieuw duidelijk haar prioriteiten en welke belangen zij behartigt: niet die van de eigen bevolking, dat is zo klaar als een klontje.

Bron: Granma, Havana, 5 oktober 2007, vertaling Frans Willems.

(*) Hoofd van het Internationaal Bureau van het CC van de PCC.