Anna Ioannatou
Het wordt met de dag duidelijker dat er op het niveau van politieke partijen iets nieuws gebrouwen wordt. Natuurlijk geen politiek of ideologisch nieuws maar nieuwe partijcoalities. Al eerder schreven wij dat ook in Griekenland met zijn éénpartijregeringen de tijd aangebroken is van regeringscoalities. Zelfs geknoei met het kiesstelsel maakt het niet meer mogelijk een electorale minderheid om te toveren in een parlementaire 'meerderheid' voor één partij.
De opiniepeilingen geven een voortdurende erosie van de burgerlijke partijen te zien, nu ook van de kleinburgerlijke 'linkse' Synaspismos, die gedurende een aantal maanden omhoogschoot ten koste van de 'socialistische' Pasok. Alleen de KKE (Communistische Partij) is stabiel gebleven door alle stormen heen.
De volksontevredenheid groeit door steeds weer nieuwe antisociale maatregelen. Voeg hier nog voortdurende schandalen en duurte bij en je hebt het beeld van een sterk verloederend land. Er is nog slechts een jaar verstreken sinds de verkiezingen, maar vrijwel meteen daarna begon het gepraat al over vervroegde verkiezingen met voortdurende opiniepeilingen, iets dat duidelijk op onrust in hoge kringen wijst.
Het spreekt vanzelf dat de KKE er buiten wordt gehouden (ook als men het heeft over 'alle partijen'). Die zitten immers helemaal verzakt in hun ouderwetse dogmatische isolement... Daar kun je niet mee in zee gaan! Dat willen ze zelf trouwens ook niet vanwege onoverbrugbare ideologische en programmatische verschillen.
In augustus herhaalde de minister van Financiën zijn voorstel tot samenwerking van Nea Dimokratia en Pasok en niet lang daarna verklaarde de minister van Toerisme in een interview, dat "het helemaal niet geeft hoe de oplossing heet, Pasok, Laos of Syriza (zie boven), als je maar verantwoordelijk te werk gaat". Hetgeen voor een goed verstaander betekent, dat de hele verwoede 'oppositie' van 'socialistische' zijde (klein of groot) slechts een zeepbel is.
Maar waarom ineens die samenwerkingsbereidheid met zogenaamd heterogene politieke krachten? Zoals gezegd, het regent steeds meer antisociale maatregelen en de minister van Financien zei dan ook: "Geen enkele partij kan de kosten hiervan alleen dragen", en de minister van Toerisme: "om de grote 'revolutie' te realiseren, heb je als regering niet alleen de wil, maar ook de consensus van de andere partijen nodig."
De Pasok heeft allang duidelijk gesteld dat het samenwerkingsvoorstel, gericht aan de Syriza (iets breder samenwerkingsverband dan de Synaspismos), een kwestie van strategie is, los van het ja of nee van de anderepartner. Na een periode van weigering van de kant van Syriza ("dat zou onze politieke dood betekenen") heeft de voorzitter van de laatste kortgeleden verklaard: "Als onze partij versterkt uit de verkiezingen komt, zou dit kunnen leiden tot een verandering van onze strategie..." Daarmee aangevend dat hun beleid niet bepaald wordt door klassenbelangen, maar door verkiezingsuitslagen!
De president van de Bond van Griekse Industriëlen was de eerste die kwam met het idee van een nieuwe partij, want volgens hem zijn de bestaande partijen ziek. Dit wordt gesteund door soortgenoten. Gesproken wordt van ontwikkelingen in het najaar in deze richting. De 'nieuwe' formatie zou bestaan uit kaderleden van beide grote partijen (Nea Dimokratia en Pasok).
De voorzitter van het Orthodoxe Volks Reveil laat geen gelegenheid voorbijgaan om zijn bereidheid tot samenwerking met iedereen (behalve natuurlijk de KKE) te tonen, want Griekenland moet af van de éénpartijregeringen en Europeser worden in dit opzicht...
Voor de bevolking materiaal genoeg om er conclusies uit te trekken. We worden niet moe het te herhalen: het is hoog tijd dat de bevolking haar eigen antikapitalistische scenario schrijft en ophoudt op partijen te stemmen die niet haar belangen, maar die van de grootindustriëlen dient!