Wiebe Eekman
Sinds 9 oktober voeren honderden Afghanen actie voor het Nederlandse parlement (Tweede Kamer). Elke dag demonstreren ze van 9 uur tot 17 uur of langer. Ze gaan zeker door tot 31 oktober. Op 28 oktober gaan ze de hele nacht door. Op 30 oktober is er een advocatenoverleg in Amsterdam.
Op 16 oktober jl. was ik in Den Haag aanwezig. Mijn aanwezigheid en speech bleken een enorme morele opsteker. Het was de eerste solidariteitsbetuiging. Zij hopen dat de doofpotpolitiek van de Nederlandse media snel zal worden doorbroken.
De actie wordt gedragen door de dochters van de vluchtelingen die ten onrechte als oorlogsmisdadiger worden neergezet. Zij richtten het comité1F beleid op (zie http://www.comite1Fbeleid.nl - voor foto's van de dag zie http://www.mashal.org).
De Nederlandse IND (immigratie en naturalisatie dienst) bestempelt ten onrechte 350 voormalige officieren van de veiligheidsdiensten van de Volksdemocratische Republiek Afghanistan (1978-1992) als 'oorlogsmisdadiger', 'statuut 1F'. En eveneens met hen 1150 familieleden (echtgenoten en kinderen in Nederland geboren), samen 1500 mensen die buiten de wet gesteld zijn.
Er werd nergens een klacht tegen deze mensen geuit. Het parlement van het huidige regime in Afghanistan ontkent bovendien deze beschuldiging. Nederlandse rechtbanken hebben deze mensen vrijgesproken van schuld. Maar de IND en de minister weigeren dit alles in hun oordeel te betrekken. Door deze aanklacht kunnen deze mensen nergens naartoe en zijn zij ongewenst in Nederland. De regering pakt hen willekeurig op en stuurt hen gewelddadig terug. In Afghanistan worden ze gevangengezet. De mensen worden ziek door de 10 jaar lange rechteloze en uitzichtloze situatie.
Tuba (voorzitster comite1Fbeleid): "Wij moeten bewijzen dat we géén oorlogsmisdadiger zijn. We hebben bewijzen geleverd, maar de IND weigert ze te aanvaarden. De bronnen zouden niet betrouwbaar zijn en er blijft toch nog steeds het vermoeden. Al 10 jaar zijn we bezig, zonder uitsluitsel. De minister noemde mijn vader een gevaar voor de openbare veiligheid en orde. De minister zei mij 'neem afscheid van je vader, want we gaan hem oppakken en wegsturen'. Ik wil mijn vader niet kwijt!"
Sahar: "mijn zusje van zes is in paniek steeds als de deurbel gaat: komen ze mijn papa halen? Ze zeggen dat Nederland een rechtstaat is. Ik kreeg de Nederlandse nationaliteit, ik ben hier opgegroeid. Ik wil trots kunnen zijn op die nationaliteit, maar dat kan ik nu niet."
Shahira (net 18) spreekt me toe door de microfoon: "ik was 10 jaar lang een staatsgevaarlijk individu voor de Nederlandse staat, een 1F. Nu heb ik sedert twee maanden de Nederlandse nationaliteit, maar ik schaam mij ervoor: ik wil géén afscheid nemen van mijn vader!"
Rachid geeft mij een heel dossier: "ja, oorlogsmisdadigers moeten berecht worden, maar ik ben er géén. Ik was officier. Wij hebben de mensen geholpen, wij hebben hen leren lezen. Wij hebben hen beschermd. Er is geen enkele klacht tegen mij. De rechtbank sprak mij volledig vrij. Maar de IND weigert dit allemaal. In Duitsland, Zweden, België werden de rechtszaken met mijn collega's geschikt en kregen zelfs de nationaliteit. Waarom ik niet nu na 10 jaar?"
Ik heb de bekende affiche 'We are not dangerous, we are in danger' uitgedeeld en werd overspoeld met vragen. Ik heb gezegd dat Nederland in Europa het slechtste voorbeeld geeft van een harde pro-Amerikaanse oorlogslijn en van afbraak van de rechten van de vluchtelingen. Dat 'illegale' mensen niet bestaan, dat mensen zonder papieren die moeten krijgen en dat wij (in België) ijveren voor de terugtrekking van de troepen en de straaljagers.
Doorbreken van het stilzwijgen van de media. Deelname aan hun advocatenbijeenkomst op 30 oktober in Amsterdam. Hulp op allerlei vlak om een actie op te zetten in Brussel naar de Europese instanties toe.