"(...)Natuurlijk werd er op bijeenkomsten ook gesproken over de onderlinge strijd tussen trotskisten, anarchisten, communisten en socialisten. En over de opstand in Barcelona van mei 1937, waar de trotskisten en de anarchisten een aparte groep hadden gevormd, de POUM (Partido Obrero de Unificacion Marxista). Het waren over het algemeen moedige mensen en ze hebben in de Spaanse Burgeroorlog een grote rol gespeeld. Alleen hun ondergrond was verkeerd. De POUM had haar eigen experimenten en wilde allereerst de socialistische revolutie doorvoeren, terwijl wij van mening waren dat de tijd daar niet rijp voor was. Want ondertussen verzuimden ze de strijd tegen Franco - de grootste vijand van dat moment - op de eerste plaats te stellen. Naar onze mening was het socialisme nu niet aan de orde. We hebben de opstand van de POUM in Barcelona dan ook als verraad beschouwd aan de strijd tegen het fascisme. Het was een, absoluut funeste, verzwakking van het linkse front om mensen en wapens te verknoeien aan onderlinge strijd, terwijl het fascisme in heel Europa in opmars was (...)"
Uit: 'Wie het geweten heeft', het levensverhaal van Siep Adema opgetekend door Ettie Huizing, uitgeverij SUN, 1994.