Gedicht: Houding
Henricus Azewijn
Houding
Een rechte lijn drastisch gebogen
tot een vicieus vierkant
om de productie te verhogen
na de kink aan de lopende band.
Wetmatigheden, formules, modellen
als de keuze énigszins te wensen laat
om de werker zonodig meer te kwellen
omdat die het leven toch al haat.
In de houding, flexibel of stram
want het komt echt nooit meer goed
met hersens gekookt, in de pan de vlam
slaat het op wat er niet meer toe doet.
Je valt soms op, aan of uit
zie je het niet meer zo zitten
met in de collectebus je schamele duit
om te helpen elders zwartgeld te witten.
Je ziet ook wel wat bleek.
Je lijkt zowaar terminaal
laat het leven je voortdurend in de steek
is het chronisch einde verhaal.
De zorgstaat is voor kwaad afgeschaft
je moet ánders leren zeuren
wordt steeds dezelfde keuze afgestraft
met de wind uit al die open deuren.
Je bent éigenlijk voor gek verklaard
als je dit alles gewoon píkt
bent niet meer dan wat je bent waard
als je tenslotte slechts wonden en hielen likt.